Bir Sabah. . ÖyLe Bir Sabah GeL Ki. . .
Aynen öle...Öyle bir sabah gel ki herşey güzel olsun...Mululuk olsun...Buyrun meleklerim;
Bir Sabah. . ÖyLe Bir Sabah GeL Ki. . .
Bir şarkı olmalı seni anlatan, yüreğin olmalı yüreğimde bulduğum. . .
Ne çok denedim seni bulmayı, ne çok aradım seni bir bilsen... Sanma ki çabuk pes ettim, seni bulabilmek için ben bir ömrü tükettim...
Sesim mi çıkmıyordu, çok mu sessiz harf vardı gözlerimin içinde.
Yazılmamış bir şarkı mı beklediğin, adı konmamış bir şiir mi seni bana getirecek olan. . .
Ah sevdiğim... Kendimce yazabildiğim tüm cümleleri, dizebileceğim en özenli şekliyle dizdim de kaç kere, yine bulamadım seni...
Eksik bir şeyler var diye düşünüyorum bazen. Kendi bildiğimce bulamıyorum ki seni. . .
Çizdiğim noktalar azaldıkça, sana daha çok yakınlaşacağımı düşünürken, tüm noktaları mı sildim yoksa diye korkuyorum. . .
Bir özlem ki içimden bir parça olmuş, öyle bir sen ki orada duran, hüzün olmuş, dalga olmuş, akın olmuş, sel olmuş, yüreğimi tutuşturan ateş olmuş, kor olmuş. . .
Sen ki, belki çok uzak diyarlarda olan Ey Sevgili! İnancım olmuş, ışığım olmuş, yolum olmuş, yıldızım, güneşim, ay ışığında hayalim olmuş. . .
Bir yazı yok ki seni düşünmeden yazdığım, sen ki can sevdiğim, sırdaşım olmuş, omzum olmuş, kahkaham olmuş, gözümden akan damla damla yaş olmuş. . .
Bir hayal yok ki sensiz kurduğum, denizim olmuş, kumsalım olmuş, en güzel dansım, başıma taç yaptığım yıldızım olmuş. . .
Sen sanıp sanıp yanıldığımı anladığım anlarda, yüzümdeki çizgim olmuş, çatık kaşlarım olmuş, öfkem, korkaklığım, içime akan gözyaşım olmuş. . .
Öyle çok yorulmuşum ki seni bir başkası sanmaktan, dünyamı kapattığım kabuğum olmuş, sesim sessizliğim olmuş, şiirim, yazım olmuş. . .
Hani öyle zordur ki içindeki tohumlar yeşerdikçe, ümitlere, hayallere dönüştükçe hiç olmadığını anlamak, bir hüzünse o an içimi saran, belki en yakınımda, belki de senden çok uzaklarda seni yaşamaktır hüznümle adını aynı satıra yazdıran. . .
Oysa bir yerlerde olmadığını anlayalı çok oldu. Şu deli yüreğim ne uslandı, ne vazgeçti coşkusundan, kanat takıp seni aradı da, aşkın oldu semalara adını yazdıran. . .
"Sen" Gökyüzüsün. . "Ben" KeLebek. . .
Şimdi masmavisin, pırıl pırıl. . .
Tam benim mevsimim şimdi. . .
Uçarak gelirim her gün sana. . .
Küçük kanatlarım çok yorulur oysa. . .
Farkına bile varmadan ulaşırım yanına. . .
Sonsuzluğunun içinde kaybolurum. . .
Tutunmak isterim gözlerine. . .
Sonra karanlık oluverirsin. . .
Korkarım ben karanlıktan. . .
Uçarım yine gerisin geriye. . .
Dönerken daha fazla ağırlaşır kanatlarım. . .
Hep geriye gitmekten. . .
Ömrümün kısalığı bile böyle üzmez beni. . .
Ben kelebeğim özgür uçmak isterim. . .
Bırakmıyorlar ki uçup sana geleyim. . .
Neden sonra dank eder kafama. . .
Yalnızlığımdaki hiçliğim. . .
Sen Gökyüzüm! . .
Maviliğince de karanlığınca da. . .
Benim için hep birsin. . .
Sen Gökyüzüm! . .
Adını kanadımda taşıdığım. .
En büyük özlemimsin! . .
Yazarım adını sabah, yazarım hüznünü akşam, bir yakamoz dansı mıdır buluşmamız, denizin kokusu mudur kokun, kalın mıdır sesin, kaşların gür mü, yeşil midir gözlerin, simsiyah bir zeytin mi? Alfabenin başında mıdır adının ilk harfi, "Gökyüzü" müdür adın bir sabah usulca yazdığım. Bir hayal midir sıcaklığın, gece kadar soğuk mudur yokluğun? . .
Nedir seni bana getirecek diye sormayı bırakıp, seni sensiz yaşamaya başlayalı çok oldu ama, kimin elidir bensiz diyarlarda tuttuğun...
Bir hüzünse seni bana getirecek olan, işte bu yüzdendir hüznüm. Kanadıma yazılmışsan, bir rüzgardır kokunu getirecek olan...Çıkmayan rüzgar, esmeyen eller ki döndürmüştür beni hüzünlerime, kokun hiç olmadı ki üzerimde. . .
Hani öyle alışmışım ki yokluğuna. . ;
Bir sabah, öyle bir sabah gel ki. . .
Rüyalarım devamı ol bir tanem. . .
Alışmam zor olmasın varlığına. . .
Tam yokluğuna alışmış, hayalinle avunurken. . .
Bir sabah, öyle bir sabah gel ki. . .
Rüyalarımın devamı ol bir tanem! . .
Bir Sabah. . ÖyLe Bir Sabah GeL Ki. . .
Bir şarkı olmalı seni anlatan, yüreğin olmalı yüreğimde bulduğum. . .
Ne çok denedim seni bulmayı, ne çok aradım seni bir bilsen... Sanma ki çabuk pes ettim, seni bulabilmek için ben bir ömrü tükettim...
Sesim mi çıkmıyordu, çok mu sessiz harf vardı gözlerimin içinde.
Yazılmamış bir şarkı mı beklediğin, adı konmamış bir şiir mi seni bana getirecek olan. . .
Ah sevdiğim... Kendimce yazabildiğim tüm cümleleri, dizebileceğim en özenli şekliyle dizdim de kaç kere, yine bulamadım seni...
Eksik bir şeyler var diye düşünüyorum bazen. Kendi bildiğimce bulamıyorum ki seni. . .
Çizdiğim noktalar azaldıkça, sana daha çok yakınlaşacağımı düşünürken, tüm noktaları mı sildim yoksa diye korkuyorum. . .
Bir özlem ki içimden bir parça olmuş, öyle bir sen ki orada duran, hüzün olmuş, dalga olmuş, akın olmuş, sel olmuş, yüreğimi tutuşturan ateş olmuş, kor olmuş. . .
Sen ki, belki çok uzak diyarlarda olan Ey Sevgili! İnancım olmuş, ışığım olmuş, yolum olmuş, yıldızım, güneşim, ay ışığında hayalim olmuş. . .
Bir yazı yok ki seni düşünmeden yazdığım, sen ki can sevdiğim, sırdaşım olmuş, omzum olmuş, kahkaham olmuş, gözümden akan damla damla yaş olmuş. . .
Bir hayal yok ki sensiz kurduğum, denizim olmuş, kumsalım olmuş, en güzel dansım, başıma taç yaptığım yıldızım olmuş. . .
Sen sanıp sanıp yanıldığımı anladığım anlarda, yüzümdeki çizgim olmuş, çatık kaşlarım olmuş, öfkem, korkaklığım, içime akan gözyaşım olmuş. . .
Öyle çok yorulmuşum ki seni bir başkası sanmaktan, dünyamı kapattığım kabuğum olmuş, sesim sessizliğim olmuş, şiirim, yazım olmuş. . .
Hani öyle zordur ki içindeki tohumlar yeşerdikçe, ümitlere, hayallere dönüştükçe hiç olmadığını anlamak, bir hüzünse o an içimi saran, belki en yakınımda, belki de senden çok uzaklarda seni yaşamaktır hüznümle adını aynı satıra yazdıran. . .
Oysa bir yerlerde olmadığını anlayalı çok oldu. Şu deli yüreğim ne uslandı, ne vazgeçti coşkusundan, kanat takıp seni aradı da, aşkın oldu semalara adını yazdıran. . .
"Sen" Gökyüzüsün. . "Ben" KeLebek. . .
Şimdi masmavisin, pırıl pırıl. . .
Tam benim mevsimim şimdi. . .
Uçarak gelirim her gün sana. . .
Küçük kanatlarım çok yorulur oysa. . .
Farkına bile varmadan ulaşırım yanına. . .
Sonsuzluğunun içinde kaybolurum. . .
Tutunmak isterim gözlerine. . .
Sonra karanlık oluverirsin. . .
Korkarım ben karanlıktan. . .
Uçarım yine gerisin geriye. . .
Dönerken daha fazla ağırlaşır kanatlarım. . .
Hep geriye gitmekten. . .
Ömrümün kısalığı bile böyle üzmez beni. . .
Ben kelebeğim özgür uçmak isterim. . .
Bırakmıyorlar ki uçup sana geleyim. . .
Neden sonra dank eder kafama. . .
Yalnızlığımdaki hiçliğim. . .
Sen Gökyüzüm! . .
Maviliğince de karanlığınca da. . .
Benim için hep birsin. . .
Sen Gökyüzüm! . .
Adını kanadımda taşıdığım. .
En büyük özlemimsin! . .
Yazarım adını sabah, yazarım hüznünü akşam, bir yakamoz dansı mıdır buluşmamız, denizin kokusu mudur kokun, kalın mıdır sesin, kaşların gür mü, yeşil midir gözlerin, simsiyah bir zeytin mi? Alfabenin başında mıdır adının ilk harfi, "Gökyüzü" müdür adın bir sabah usulca yazdığım. Bir hayal midir sıcaklığın, gece kadar soğuk mudur yokluğun? . .
Nedir seni bana getirecek diye sormayı bırakıp, seni sensiz yaşamaya başlayalı çok oldu ama, kimin elidir bensiz diyarlarda tuttuğun...
Bir hüzünse seni bana getirecek olan, işte bu yüzdendir hüznüm. Kanadıma yazılmışsan, bir rüzgardır kokunu getirecek olan...Çıkmayan rüzgar, esmeyen eller ki döndürmüştür beni hüzünlerime, kokun hiç olmadı ki üzerimde. . .
Hani öyle alışmışım ki yokluğuna. . ;
Bir sabah, öyle bir sabah gel ki. . .
Rüyalarım devamı ol bir tanem. . .
Alışmam zor olmasın varlığına. . .
Tam yokluğuna alışmış, hayalinle avunurken. . .
Bir sabah, öyle bir sabah gel ki. . .
Rüyalarımın devamı ol bir tanem! . .
