anne olmak bir kadına neler öğretir?

PeLiNiM

Yeni Üye
Üye
anne olmak bir kadına neler öğretir?
Anne olmak o kadar çok şey öğretiyor ki....Bunları hem anneler hem de anne adayları meleklerim okusun...Kendi annenizi daha iyi anlayacaksınız...

Anne olmadan önce


Gece ne kadar geç yatacağım ya da sabah ne kadar geç kalkacağımı
düşünmezdim.

Dişlerimi fırçalar, saçlarımı uzun uzun tarayabilirdim...

kesintisiz, düşüncesiz uyuyabilmenin kıymetini
bilmezdim.

Evimi her gün temizlerdim. Hatta süsler, püsler, küçük dekorasyon
oyunları yapardım.

Evimi dağıtacak şeylerin küçük oyuncaklar, yırtık kağıtlar olacağı
aklıma bile gelmezdi...

Saksılarımın zehirli olup olmadığını düşünmemiştim bile. Ya da banyoda
duran el sabununun bir içecek gözüyle görülebileceğini...

Anne olmadan önce...

Üzerime bu kadar işeneceğini, kusulacağını ve daha da ilginci bundan
rahatsız olmayacağımı bilemezdim. Gaz çıkartmanın eğlenceli tarafını
göremezdim.

Anne olmadan önce...

Ağlayan bir bebeği aşısı yapılsın ya da test için kan alınacak diye
böğüre böğüre kucağımda sıkabileceğimi bilmezdim. Ağlamaklı gözlere bakıp
ağlayabileceğimi, minik bir tebessümden büyük mutluluklar
yaşayabileceğimi düşünemezdim.

Saatlerce uyuyan bir bebeği seyretmek için uyanık kalabileceğimi...

Anne olmadan önce...

Kalbimin vücudumun dışında bir yerlerde olabileceğini...

Aç bir bebeği doyurmanın insanın ruhunu nasıl doyurabildiğini..

Bir anne ile çocuğunun arasındaki bağın göbek bağından çok daha sağlam
olduğunu...

Bu kadar küçük bir bedenin bu kadar büyük bir huzur verebileceğini...
Düşünemezdim.

Anne olmadan önce...

Bütün bir gece boyunca, hatta geceler boyunca her şeyin yolunda gidip
gitmediğini kontrol etmek için 10 dakikada bir uyanacağıma...

Kapılardan nefes sesi dinleyeceğime...

Başkasının öksürüklerinin ciğerimi parçalayabileceğine...

Bir insan öpücüğünün kesilen parmağımın acısını dindirebileceğine...
İnanamazdım...
 
Son düzenleme:
Bu yazıyı ben de okudum pelincim, ne anneyim ne de adayım:)

Bu gidişle de anne olamayacaz zaten....

tşkler paylaşımına..
 
Annelik çok zor ama bir o kadar da zevkli. İyiki bir anneyim. Onu büyütmek, büyürken ki her türlü güzelliğini, zorluklarını görmek, ilk diş çıkarmasını gözlemek, ilk kelimesini duymak.... Bunlar çok keyifli... Hele ilk okula başlayışı, ilk evinden çıkıp kendisinin yalnız başına kaldığı, başarıları ya da başarısızlıklarıyla karşılaştığında şaşkınlıkları... Anadolu lisesi sınavları... Kazandı... Kazanamadılar... Ardından üniversitelere hazırlık. Hele de anne evinden ayrılıpta başka bir şehre ya da başka bir memlekete gidince. İşte o zaman buruk bir sevinç oluyor biz annelerde.... Tek temennimiz hayatta başarılı ve sağlıklı olmaları. Biz de bu çocukları bu yüzden yetiştirmedik mi?
 
pelinim emeğine sağlık.bu yazıyı tüylerim diken diken olmuş vaziyette okudum....gerçekten annelik çok farklı bir duygu olmalı.daha tatmadım.ama inş tatacam bir gün....
 
Geri
Üst