“Ah, keşke....”ler için bir özür denemesi

[jupiter]

Dediklerine göre ay’ın hep tek yüzünü görürmüşüz

Arka yüzü bir türlü dünyaya çevrilmezmiş

Kaderi de ay gibi görüyor olmalıyız

Olanıyla biliyoruz kaderi

Olduğu kadarıyla görüyoruz

“Olmasaydı

”lar ay’ın arka yüzü gibi gözümüzden uzağa düşüyor

“Ya o kurşun bir santim sağdan geçseydi

” diye başladığımızda düşünmeye,hayalimizin eli ayağı zifiri karanlıkta birbirine dolaşıyor

“Olan olmuştur bir kere

” Kurşunun kalbine değdiği sevdiğimiz bir kaç santimlik farkla bir kaç saniyelik tevafukla bu dünyadan göçmüştür

Olan olmuştur ve nasibimize düşen de olmuş olandır

Hayatta bir kereliğine olan neyse odur; sonra dosya kapanır

Hayat,kurşunun “ah keşke

” dediğimiz yerin bir santim solundan akar

Kan da oradan akar,zaman da oradan akar,Zamanı geriye doğru alıp,kurşunu bir santim sağdan ve bir santim soldan koşturacak iki seçenekli bir hayatı yaşamamıza izin yok

Kanı da zamanı da geri akıtamayız

Bir sağa bir de sola doğru çatallanan iki tane kader yok; yazgının dal uçlarından bize düşenleri biliyoruz sadece

Olan olunca oluyor

Binlerce “keşke

”nin emzirdiği, milyonlarca yakıcı “ah!”ın özlediği “öbür türlü olsaydı”lar olmadan kalıyor,kuruntumuzun elinde boynu bükük,solgun bir çiçek gibi duruyor

O kadar çok ki “olsaydı

”larımız

O kadar çok “keşke çiçeği” var ki avuçlarımızda

O kadar yakıcı “ah!

”larımız var ki yüreğimizde

Söz gelimi,ardından ağladığımız,“şimdi burada olsa nelerimi vermezdim

” diye hayıflandığımız sevdiğimizin kaderi onu “şimdi burada” eylemiş olsaydı,onun şimdi burada olmasına vereceklerimiz bu kadar çok olur muydu? Böyle olmasaydı da öyle olsaydı,öyle olmasının böyle olmasının alternatifi olduğunu görebilir miydik? Hepimizin yüreğini yakan gül yüzlü Dilara rögar kapağından düşmemiş olsaydı bizi bunca acıyla tanıştırmamış olsaydı “aaa şu kız değil mi rögar kapağından düşecekken düşmeyen kız” diye parmakla gösterebilecek miydik onu? Damatlığını almak için gittiği çarşıda bomba bir kaç dakika geç ya da bir kaç metre ötede patlasaydı şimdi aramızda yaşayacak ve bugünlerde düğünü olacak delikanlıyı bunca önemseyebilir miydik?

İki yıl önce Mekke’de çocuklarına hediye almak için gittikleri dükkanın çökmesiyle bu dünyaya veda eden hemşire hanımlar bir kaç dakika erken çıkmış olsaydı dükkandan ne onları ne de çocuklarının mahzun yüzlerini hayâl bile edemeyecektik şimdilerde

Böyle yaşıyoruz kaderi

Böyle biliyoruz

Böyle çekiyoruz acısını ve sancısını

“Öyle olsaydı

”ları da,böyle olduğu için söyleyebiliyoruz,özleyebiliyoruz

Öyleyse şimdi sen sen ol,böyle olan kaderini sevmeyi öğren

Kurşunun göğsüne hiç uğramadığı sevdiğini bir daha kucakla

Bombanın hiç uğramadığı sokaklarda güle oynaya yürüyerek eve dönen çocuklarını daha çok sev

Bir kaç saniye sonra ya da önce geçseydi, sevdiklerinle birlikte altında kalabileceğin kamyonun şimdi karşı şeritte seyrediyor olmasına şükret

Her bir çocuğu çukura düşmekten son anda kurtarılmış bir çocuk sevinciyle seyret

Şimdi,şu anda,“ah keşke böyle olsaydı” diye ağlayacakların şimdi senin için “böyle oluyor” da farkında değilsin

Ah,keşke,farkında olsaydın

Senai Demirci