Ce: ah bu ergenlikkkk
Benim öğrencilerimden biliyorum, inanılmaz aksi, asabi, inatçı, tuhaf oluyorlar bu yaşlarda. Bir yandan cinsiyetini, kendini keşfetmeye çabalıyor, bir yandan bu çabasını göstermek istemiyor. Artık büyüdüğünü hissediyor, bir yandan çocuksu dürtülerini de bastıramıyor. Şu anda tam arada kalmış ne yapacağını bilemeyen bir durumda oluyorlar. Seni çok iyi anlıyorum canım ya. Uğraşması en zor dönemler bu 13-18 yaş arası işte. Resmen kabuk değiştiriyorlar.
Senin söylediklerin değil arkadaşlarının dedikleri daha doğru ve geçerli oluyor. Karışmanı istemiyorlar, karışmana birşey söylemene sinirleniyorlar. Kendi başlarına çok sağlıklı kararlar alamadıklarını da biliyorsun ama elinden birşey gelmiyor. Benim velilerin de ortak sorunlarından bu. Yıllardır bu tiplerle uğraştığımdan şunu söyleyebilirim canım, en önemlisi çocuğa büyüdüğünü hissettirirken bir yandan da büyüklerin söylediklerine dikkat etmesi gerektiğini usulca hatırlatmak.
Saygı duyduğunuzu gösterin diyorum velilerime, saygı gösterin ona ve kendi başınıza kurallar koymayın, kuralları birlikte konuşup hazırlayın ve evde herkes uysun. Konacak kurallarda söz sahibi olabilmesi ona gösterilen güvenin de bir göstergesi gibi gelir. Ancak tamamen başı boş bırakmaya da gelmez, tehlikeli dönemler, arkadaşların peşine takılıp rahatlıkla gidebilecekleri bir dönem. Çevresini, etrafını mutlaka bilmeli ebeveynler.
Mesela aileler bana mahallede, evde yaptıklarını, ben okuldaki arkadaşlarını devamlı bilgi aktarıyoruz birbirimize, olabilecek sorunları önleyebilmek adına. Yanlış kişilere yaklaşmaması için. Hafiyelik demiyorum tabi, sadece bilinçli bir şekilde bilgi edinmekten bahsediyorum. Devir çok kötü, kimin nasıl olacağını bilemiyorsun, tertemiz yürekli çocuklar tuhaflaşabiliyorlar arkadaşları nedeniyle.
Onları sıkmadan bilinçlendirmek çok önemli ayrıca. Devamlı ve devamlı iletişimde bulunmak, ilgiyle onu dinlemek, onun yaşına inebilmek. Biliyorum, söylemesi çok kolay. Ben de her öğrencimle başaramıyorum bunu. Her biriyle aynı frekansı yakalayamıyorum. Ancak onların tek istediği kabullenilmek ve yargılanmamak. Şu anda çevrem, arkadaşlarım, kızlar ne düşünüyor, beni nasıl görüyorlar ile meşgul 15 yaşındaki çocuk-delikanlı bir insan senin oğlun.
Akıl vermek gibi anlama canım ya, sen zaten bilinçli bir insansın. Buradan herkes okuyor ya, biraz tavsiye olsun istedim. Hep aralarında olduğum ve yakınen takip ettiğim için. Bu konuda eğitim de aldık sonuçta.
Umarım bu dönemi en az hasarla, birbirinizi çok üzmeden geçirirsiniz. En büyük görev yine anneye düşüyor, sabretmek... Umarım bir yararı olur canım, aklıma geldikçe yine yazarım.
yada ben direk akıl hastanesine gidicemm ne zormuş cocuk büyütmekk
kesin olan şeyler yani 