aliskanlik asklari
Bütünlerimizin yarımlarıyız aslında hepimiz.Yarım hissederiz kendimizi ne kadar bütüne tamamlansak da.Ve bütüne tamamlanma çabasıyla geçiririz hayata dairlerimizi.
Sinemaya gideriz yanımızdaki koltuk boş gelir ne kadar dolu olsa da...Yatagımıza gireriz yatak soguk gelir ne kadar sıcak olsa da...Akşam yemegine otururuz dolu tabaklarımızla.Yanımızdaki tabagın boş oluşu dürtükler bu seferde içimizdeki yarımı.O yarımı tamamlama arzusuyla çıkarız aşklarası yolculuklara.
Ve deneyler başlar hayatımızda.Çevremizde gördüğümüz her yarım parça kalbimize yerleştirilir özenle bir puzzle misali.Uygun olmayanlar elenir itinayla.Ve eksik puzzle parçamız bulunmaya çalışılır yeniden.
Ve işte en benzerini buluruz karşımızda.ilk görüşte;
"tam bana göre"
"aradıgım insan bu"
sözcükleri dökülür agzımızdan.
Yarım parçamız o mudur?Yoksa biz mi benzetmeye çalışırız onu?Her farklılıkta biraz daha benzetme çabası başlar içimizde."Değişir,düzelirler" girer devreye.
"onu öyle kabul etmek" ya da "Dogru yarımı aramak"aklımızın bir yerlerine gelir.Gelir ve geçer.Ve "değişir,düzelirler" alır onların geçtiği yerleri.
Ve bir alışkanlıktır başlar.İplerimizi onun yanlışlarına baglarız önce.Ardından da yeni baglar çekilir gözlere.
Aşk mıdır yoksa alışkanlık mı?
Kopamaz oluruz zamanla.Sanki kopsak ,hayatımız son bulacaktır o anlarda.Ve adına "aşk " koyarız tek kelimeyle.Ardından da sileriz tüm olumsuzlukları.Kalbimizdeki parçayı yontup onu oraya oydurmaya çalışırız.Olmadı mı? Bu seferde onu yontmaya başlarız.
Ve tartışmalar gelir ardısıra."Olmazsa olmaz"lar konulur kalpte açılan yaralara.
Aşk biter acı gelir.Acı gelir, alışmanın inadı sarar.Alışmanın inadı başlamıştır bir kere içimizde.Ve "illa ki o" denir yeniden.Sevmesek de o...Sevmese de o..İlla ki o...
Sigarayı da sevmeyiz halbuki.Ama bırakamayız da...Eksilmeyiz bıraktıgımızda ama "illa gerek" der bir yanımız.
Sevgi yoktur aramızda ama inatlaşılası bir aşk kurulmuştur sigarayla da aramızda.Verdiği zarar bir yana yoklugu bir yanadır içimizde.Verdiği zarara inat yine de sarılırız ona.İçimizde eksik yarımız oymuş gibi.
Alışkanlık aşkları da böyledir aslında.Sigarayla kurdugumuz bag gibi biraz.
Ve ne zaman sigaranın adım adım bıraktıgı hasar gün yüzüne çıkar sigara bir yana bırakılır buruk bir hüzünle.Aynı alışkanlık aşkların zamanla biriktirdiği acıların gün yüzüne çıkması gibi...
tek farkı gözünüze çektiğiniz baglarla puzzlenızın gerçek eksiğini hiç bulamayacak olmanızdır...
yıllar sonra büyük bir acıyla duydugunuz pişmanlıksa aynı sigaraya başladıgınız güne benzer..
alintidir
Sinemaya gideriz yanımızdaki koltuk boş gelir ne kadar dolu olsa da...Yatagımıza gireriz yatak soguk gelir ne kadar sıcak olsa da...Akşam yemegine otururuz dolu tabaklarımızla.Yanımızdaki tabagın boş oluşu dürtükler bu seferde içimizdeki yarımı.O yarımı tamamlama arzusuyla çıkarız aşklarası yolculuklara.
Ve deneyler başlar hayatımızda.Çevremizde gördüğümüz her yarım parça kalbimize yerleştirilir özenle bir puzzle misali.Uygun olmayanlar elenir itinayla.Ve eksik puzzle parçamız bulunmaya çalışılır yeniden.
Ve işte en benzerini buluruz karşımızda.ilk görüşte;
"tam bana göre"
"aradıgım insan bu"
sözcükleri dökülür agzımızdan.
Yarım parçamız o mudur?Yoksa biz mi benzetmeye çalışırız onu?Her farklılıkta biraz daha benzetme çabası başlar içimizde."Değişir,düzelirler" girer devreye.
"onu öyle kabul etmek" ya da "Dogru yarımı aramak"aklımızın bir yerlerine gelir.Gelir ve geçer.Ve "değişir,düzelirler" alır onların geçtiği yerleri.
Ve bir alışkanlıktır başlar.İplerimizi onun yanlışlarına baglarız önce.Ardından da yeni baglar çekilir gözlere.
Aşk mıdır yoksa alışkanlık mı?
Kopamaz oluruz zamanla.Sanki kopsak ,hayatımız son bulacaktır o anlarda.Ve adına "aşk " koyarız tek kelimeyle.Ardından da sileriz tüm olumsuzlukları.Kalbimizdeki parçayı yontup onu oraya oydurmaya çalışırız.Olmadı mı? Bu seferde onu yontmaya başlarız.
Ve tartışmalar gelir ardısıra."Olmazsa olmaz"lar konulur kalpte açılan yaralara.
Aşk biter acı gelir.Acı gelir, alışmanın inadı sarar.Alışmanın inadı başlamıştır bir kere içimizde.Ve "illa ki o" denir yeniden.Sevmesek de o...Sevmese de o..İlla ki o...
Sigarayı da sevmeyiz halbuki.Ama bırakamayız da...Eksilmeyiz bıraktıgımızda ama "illa gerek" der bir yanımız.
Sevgi yoktur aramızda ama inatlaşılası bir aşk kurulmuştur sigarayla da aramızda.Verdiği zarar bir yana yoklugu bir yanadır içimizde.Verdiği zarara inat yine de sarılırız ona.İçimizde eksik yarımız oymuş gibi.
Alışkanlık aşkları da böyledir aslında.Sigarayla kurdugumuz bag gibi biraz.
Ve ne zaman sigaranın adım adım bıraktıgı hasar gün yüzüne çıkar sigara bir yana bırakılır buruk bir hüzünle.Aynı alışkanlık aşkların zamanla biriktirdiği acıların gün yüzüne çıkması gibi...
tek farkı gözünüze çektiğiniz baglarla puzzlenızın gerçek eksiğini hiç bulamayacak olmanızdır...
yıllar sonra büyük bir acıyla duydugunuz pişmanlıksa aynı sigaraya başladıgınız güne benzer..
alintidir
