Apati
Normal olarak ilgi veya emosyon uyandıran durumlara karşı beliren ve birçok psikiyatrik hastalıkta rastlanan bir kayıtsızlık halidir. Şizofrenide (bkz.); hem adelosanlardaki hebefreni (bkz.) (buluğ çağında rastlanan erken bunama) da, hem de orta yaşlılarda görülen bozukluk durumu kalıntılarında apatiye raslamr. Hebefreniklerde bu halin nedeni çoğunlukla psikotik iç dünyalarının fantomlarıdır; fakat kronik şizofrenide affekt kaybı («duygu körlenmesi»)daha büyük önem taşır. Apati birçok organik durumda, özellikle Pick hastalığı (bkz.) gibi lobus frontalis ile ilgili durumlarda görülür. Demans mevcut olduğu zaman da, hastadaki bilinç kaybının önemli bir katkısı vardır. Apatiye şiddetli depresyonlarda (bkz.) da sık sık rastlanır ve hastadaki enerji ve zevk alma kaybı ile umutsuz bir gelecek düşüncesi dolayısıyla hemen tanınır. Son olarak, akıl hastahanelerinde, hapishanelerde veya başka kurumlarda uzun süre kalanlarda da şaşırtıcı derecede bir apati görülebilir. Hasta gitgide dış dünyadaki olaylara karşı kayıtsızlaşır, çünkü bunlarla hiçbir teması yoktur; ilgi duyduğu ve arzuladığı şeyler, denetimi altında bulunduğu kişiler tarafından önemsenmez, böylece apati ve umutsuzluk duygusu kuvvetlenir. Tedavi sosyal ortamın değiştirilmesi ve hastanın bu değişikliğe katılmasıyla sağlanır.
