Ask acisi
Ask acisi
beni önce yasattin, sonra öldürdün yanan ask atesimi
neden söndürdün mademki bana leyla olmayacaktin
nicin sefil mecnuna döndürdün
yas görmemis gözlerimi yasarttin
isik doluydu dünyami kararttin
madem bu askin sonunu biliyordun neden genc yasimda saclarimi agarttin
gülümü önce actirdin, sonra soldurdun zaman akip giderken aniden
durdurdun mademki beni yari yolda birakacaktin neden bana evlilik hayali kurdurdun
elbet biter birgün bu ask acisi ne zaman diner bilmem gönül sancisi
bu gönül önceden sensiz yasardi
simdi dinmiyor kalbimin yarasi
Kan rengi kıpkırmızı güllere bayılırdı ...
Zaten onlarla adaştı...
Adı:gül'dü...
Her yıl evlilik yıldönümünü kapının önünde bulduğuenfes fiyonklarla süslü kucak dolusu kırmızı güllerle kutlarda...Hiç aksatmadan.
Hatta,eşini kaybettiği yıl dahi kapısı çalınmiş gülleri kucağına bırakılmıştı,küçük bir kartla birlikte;Seni geçen sene bugünden daha çok seviyorum...
Birden bunların son gülleri olduğunu düşündü.Önceden ısmarlanmış olmalıydı.Öleceğini nereden bilebilirdi?...
Zaten herşeyi daha önceden planlamayı ve yapmayı çok severdi.Gülleri özenle içeri taşıdı.Saplarını kesti,vazoya yerleştirdi.Vazoyuda konsolun üzerine,eşinin fotoğrafının yanına koydu.Orada kocasının koltuğuna oturup saatlerce gülleri ve fotoğrafları seyretti.Sessizce...
Bitmek bilmeyen bir yıl geçti.Yapayanlız ve hüzün dolu bir yıl...
Sonra bir sabah kapı çalındı tıpkı eski günlerdeki gibi...
Kıpkırmızı gülleri,üzerinde küçük kartıyla birlikte eşikteydi.Evlilik yıldönümünü kutluyordu.
Gülleri içeri aldı:şaşkınlık içinde doğru telefona koştu.Çiçekçi dükkanını aradı.Onu bu kadar üzmeye kimin hakkı vardı?...
'Biliyorum'dedi,çiçekçi...'Eşinizi geçen yıl kaybettiniz...
Telefon edeceğinizide biliyordum...
Bugün size gönderdiğim gülleri çok önceden ısmarlamış,parasınıda ödemişti.Hep böle yapardı zaten.
Hiç şansa bırakmazdı.Dosyamda talimat var.Bu çiçekleri size heryıl göndereceğim.Bir de özel kart vardı,kendi el yazısıyla.
Bilmeniz gerek diye düşüüyorum...
Ölümünden sonra çiçeklere iliştirmemi istediği kart...
Gül hıçkırıklar içinde teşekkür ederek telefonu kapattı...
Parmakları titreyerek zarfı açtı...
'Güller,senin kapıyı açmadığın güne dek gelmeye devam edecek.
O gün çiçekçi 5 ayrı zamanda gelip kapıyı çalacak eve dönüp dönmediğini kontrol edecek.
Beşinciden sonra emin olarak gülleri ona verdiğim yeni adrese getirip,
Seninle yeniden ve ebediyen kavuştuğumuz yere bırakacak...
Ask acisi
beni önce yasattin, sonra öldürdün yanan ask atesimi
neden söndürdün mademki bana leyla olmayacaktin
nicin sefil mecnuna döndürdün
yas görmemis gözlerimi yasarttin
isik doluydu dünyami kararttin
madem bu askin sonunu biliyordun neden genc yasimda saclarimi agarttin
gülümü önce actirdin, sonra soldurdun zaman akip giderken aniden
durdurdun mademki beni yari yolda birakacaktin neden bana evlilik hayali kurdurdun
elbet biter birgün bu ask acisi ne zaman diner bilmem gönül sancisi
bu gönül önceden sensiz yasardi
simdi dinmiyor kalbimin yarasi
Kan rengi kıpkırmızı güllere bayılırdı ...
Zaten onlarla adaştı...
Adı:gül'dü...
Her yıl evlilik yıldönümünü kapının önünde bulduğuenfes fiyonklarla süslü kucak dolusu kırmızı güllerle kutlarda...Hiç aksatmadan.
Hatta,eşini kaybettiği yıl dahi kapısı çalınmiş gülleri kucağına bırakılmıştı,küçük bir kartla birlikte;Seni geçen sene bugünden daha çok seviyorum...
Birden bunların son gülleri olduğunu düşündü.Önceden ısmarlanmış olmalıydı.Öleceğini nereden bilebilirdi?...
Zaten herşeyi daha önceden planlamayı ve yapmayı çok severdi.Gülleri özenle içeri taşıdı.Saplarını kesti,vazoya yerleştirdi.Vazoyuda konsolun üzerine,eşinin fotoğrafının yanına koydu.Orada kocasının koltuğuna oturup saatlerce gülleri ve fotoğrafları seyretti.Sessizce...
Bitmek bilmeyen bir yıl geçti.Yapayanlız ve hüzün dolu bir yıl...
Sonra bir sabah kapı çalındı tıpkı eski günlerdeki gibi...
Kıpkırmızı gülleri,üzerinde küçük kartıyla birlikte eşikteydi.Evlilik yıldönümünü kutluyordu.
Gülleri içeri aldı:şaşkınlık içinde doğru telefona koştu.Çiçekçi dükkanını aradı.Onu bu kadar üzmeye kimin hakkı vardı?...
'Biliyorum'dedi,çiçekçi...'Eşinizi geçen yıl kaybettiniz...
Telefon edeceğinizide biliyordum...
Bugün size gönderdiğim gülleri çok önceden ısmarlamış,parasınıda ödemişti.Hep böle yapardı zaten.
Hiç şansa bırakmazdı.Dosyamda talimat var.Bu çiçekleri size heryıl göndereceğim.Bir de özel kart vardı,kendi el yazısıyla.
Bilmeniz gerek diye düşüüyorum...
Ölümünden sonra çiçeklere iliştirmemi istediği kart...
Gül hıçkırıklar içinde teşekkür ederek telefonu kapattı...
Parmakları titreyerek zarfı açtı...
'Güller,senin kapıyı açmadığın güne dek gelmeye devam edecek.
O gün çiçekçi 5 ayrı zamanda gelip kapıyı çalacak eve dönüp dönmediğini kontrol edecek.
Beşinciden sonra emin olarak gülleri ona verdiğim yeni adrese getirip,
Seninle yeniden ve ebediyen kavuştuğumuz yere bırakacak...
