Aşk O Balkondan Düşerken Gördüm
rüyada balkondan atlamak balkondan atlama oyunu rüyada çocuğun düştüğünü görmek düşen birini görmek çocuğunun düştüğünü
Çamaşır seriyordum balkonda; birden erkek olduğumu anladım ve sustum. Elimde çamaşırlardan birkaçı, yüzümde soru sormaya çalışan ama utanmadan soru sormaya çalışan biri olmak istemeyen birinin ifadesiyle balkondan süzülüyorum aşağı doğru. Kimse öldüğümü söylemesin; düşen herkes ölmez, dünyaya bırakılır sorgulanmak için.
(Bu arada telefon çalar, düşen adamın evinde sesi yankılanır, sokaktan kıçını avuçlayarak kaşıyan adam şaşırarak çuval gibi yere düşen adama bakar, kıçını kaşımayı bırakır, bir teyze çığlık atar ve olduğu yere yığılıp kalır, çocuklar oyunmuş gibi tuhaf bir ifadeyle yere düşen adamın etrafına koşuşur, düşen adamın düştüğü yerdeki çiçekler ve çimenler ezilip kalır...)
Yüzüm ezilmişti sanki. Neler oluyordu, balkondan benle birlikte bir acı da çıkıp gelmiş ve özellikle de suratıma, başımın arkasına çökmüştü.
Ne tuhaf değil mi? Ben bir gün balkondan yere atlayarak ve kimseye dokunmadan yere yapışmıştım; öyle güzeldi ki, hayatıma kimse dokunmamıştı ve ben hayallerimle – Başkalarının bana sunduğu yapma hayallerle değil ama...-tamamen ben gibi uçuverdim yere. Kalmak bile istemedim; hatta bunca insanın telaşına rağmen kalmadım bile.
Unuttuğum tek şey bir an balkondan odama doğru giden mutfakta O'nu bırakmış olmamdı. Ne de güzel duruyordu orada; o garip duygu beni balkonda çamaşır seren bir erkek yapmış ve bu rüya gibi zamandan hayallere katıp balkondan aşağı kadar getirmişti. Neler yaşamıştık Onunla, anlatamam. Neden gelmek istemiştim ki dünyaya? Onun için değil mi? İşte onun için gittim tekrar...
Ve Onun için döneceğim yine.
Kimse rahatsız olmasın lütfen; ben sadece dördüncü kattan kendimi aşağı attım. Şimdi evime gidiyorum. Olsun, yüzüm dağılmış biraz önemli değil. O beni bekliyor. İlginize teşekkürler... İyi günler...
İşte böyle! O hala orada, mutfağın o yemek rengi ortasında bana bakıyor. Ama biliyorum artık çamaşır sermeyeceğim. Balkona mı? Asla balkona çıkmam bundan sonra...
Ah! İşte bu! Hayalin ve ölümün içindeki gizem bu; ne mi O? O, aşk işte...
Çamaşır seriyordum balkonda; birden erkek olduğumu anladım ve sustum. Elimde çamaşırlardan birkaçı, yüzümde soru sormaya çalışan ama utanmadan soru sormaya çalışan biri olmak istemeyen birinin ifadesiyle balkondan süzülüyorum aşağı doğru. Kimse öldüğümü söylemesin; düşen herkes ölmez, dünyaya bırakılır sorgulanmak için.
(Bu arada telefon çalar, düşen adamın evinde sesi yankılanır, sokaktan kıçını avuçlayarak kaşıyan adam şaşırarak çuval gibi yere düşen adama bakar, kıçını kaşımayı bırakır, bir teyze çığlık atar ve olduğu yere yığılıp kalır, çocuklar oyunmuş gibi tuhaf bir ifadeyle yere düşen adamın etrafına koşuşur, düşen adamın düştüğü yerdeki çiçekler ve çimenler ezilip kalır...)
Yüzüm ezilmişti sanki. Neler oluyordu, balkondan benle birlikte bir acı da çıkıp gelmiş ve özellikle de suratıma, başımın arkasına çökmüştü.
Ne tuhaf değil mi? Ben bir gün balkondan yere atlayarak ve kimseye dokunmadan yere yapışmıştım; öyle güzeldi ki, hayatıma kimse dokunmamıştı ve ben hayallerimle – Başkalarının bana sunduğu yapma hayallerle değil ama...-tamamen ben gibi uçuverdim yere. Kalmak bile istemedim; hatta bunca insanın telaşına rağmen kalmadım bile.
Unuttuğum tek şey bir an balkondan odama doğru giden mutfakta O'nu bırakmış olmamdı. Ne de güzel duruyordu orada; o garip duygu beni balkonda çamaşır seren bir erkek yapmış ve bu rüya gibi zamandan hayallere katıp balkondan aşağı kadar getirmişti. Neler yaşamıştık Onunla, anlatamam. Neden gelmek istemiştim ki dünyaya? Onun için değil mi? İşte onun için gittim tekrar...
Ve Onun için döneceğim yine.
Kimse rahatsız olmasın lütfen; ben sadece dördüncü kattan kendimi aşağı attım. Şimdi evime gidiyorum. Olsun, yüzüm dağılmış biraz önemli değil. O beni bekliyor. İlginize teşekkürler... İyi günler...
İşte böyle! O hala orada, mutfağın o yemek rengi ortasında bana bakıyor. Ama biliyorum artık çamaşır sermeyeceğim. Balkona mı? Asla balkona çıkmam bundan sonra...
Ah! İşte bu! Hayalin ve ölümün içindeki gizem bu; ne mi O? O, aşk işte...
.alıntı.
