Baharda aşk başkadır!
baharda aşk başkadır
[FONT=trebuchet ms,geneva]http://yuksektopuklukadinlar.bloggu...o469lzolhklv1-3vf4dri3xgpkpch6h0n9jx5kou.html
[/FONT]
[FONT=trebuchet ms,geneva]Her şeye yeniden başlamak istiyorsunuz. Kalbinizde yeni bir şeyler yaşamanın heyecanını... O cesareti buluyorsunuz. Yeniden, yeni… [/FONT]
[FONT=trebuchet ms,geneva]İçiniz kıpır kıpır bu aralar değil mi?
Doğanın her şeyi yenilediği gibi, insanın da coşkusunu kalbinde hissettiği, içindeki her şeyi yenilemek istediği, yenilediği zamanlardır, bahar ayları. Umutların, mutlulukların, hayallerin, heyecanların, ilişkilerin…
İçimizdeki tomurcuk çatlayıp, güle bırakır kimliğini bahar gelince… Tıpkı dallardaki tomurcuklar gibi…
Kış ortasında, güneşe aldanıp, pıtır pıtır çiçekler açar ya hani. İşte siz de böyle pıtır pıtır çiçek açarsınız, kış ortasında aşık olsanız bile. Hele baharda…
Baharın müjdecisi olan portakal çiçeklerinin, yaseminlerin, sarmaşıkların, güllerin kokusunu içime çekmek ne güzelmiş, her nefeste. Ve de yemyeşil kırları görmek... Ne kadar da özlemişim meğer. Kasvetli ve gri günlerin ardından, hasret kaldığımız güneş ışınlarının tenime değmesi ne güzel. Hüzünle bezenmiş gri kış günlerinden sonra, rengini beğenmediğim gökyüzünün, rengini, berrak semâda parlayan adeta mutluluğun simgesi olan güneşe bırakması, o güzel havayı görmek, içimi kıpır kıpır yapıp, çocuksu duygularımı ortaya çıkarıveriyor, bir anda.
Nedendir bilinmez ama baharı algılamaya başladığımız ya da baharın içimize işlediğini hissettiğimiz anda, herkes gibi aşkı düşünmeye başlıyorum ben de.
Tarifsiz bir duygu yoğunluğu, bizi bulutlara uçuran, sonunda da yerden yere vurup, bizi süründüren bir kavram olan aşkı düşünmek, aşktan bahsetmek, çok zor aslında. Ve tabii ki aşkı yaşamak da...
Kanımıza girdiği anda, aksini savunduğumuz, karşı koyduğumuz şeylerin tam tersini yaptıran, gözümüzü kör eden bir güçtür, aşk.
Aşk ne kadar çekici... Yasaklar kadar kışkırtıcı...
Geceleri uykuları kaçıran, gündüzleri bizi tatlı telaşa boğan...
Başladığında bizi bulutlara uçuran, bittiğinde ise yerden yere vuran duygudan bahsediyorum.
Hiç aşık olmamış ya da aşkı yaşamamış masumlar için hayat ne kadar rutin ve ne kadar sıkıcı...
Daha aşka başlamadan, aşkın sonunda yaşanacak ayrılığı, “sonunda yine acı var, hüzün var” mantığı ile düşünmek. Sırf bu yüzden aşkı yaşamamak, yaşamak istememek...
İşte akıl ile yürek arasındaki uyumsuzluk, kararsızlık.
Evet.
Aşık olursan sonunda acı, hüzün, keder var.
Aşık olursan sonunda gözyaşı, yalnızlık...
Aşık olmak, “sonunda yalnızlık, ayrılık, gözyaşı var” diye bir düşünce ise kafanızda, neden dünya nüfusunun yaklaşık yarısından çoğu aşık?
Bu kadar aşık insanın sonu ne olacak?
Tanrı, insanları, aşktan uzak mı tutmalı?
Mümkün mü?
Her insan aşık olmalı.
Bu güzel duyguyu yaşamalı.
En azından tatmalı.
Aşk, kendi aşkınsa aşk.
Aşk, kendi aşkınsa güzel.
Aşk, kendi aşkınsa dinlemez yasak.
Aşk kendi aşkınsa özel.
Aşık olalım...
Ama yasak aşk olmuş bu,
Ama platonik aşk.
Ama gerçek aşk.
Aşık olmadıysanız eğer hiç, siz korkaksınız, ihanetiniz kendinize.
Zevklerinizi, heyecanlarınızı buduyorsunuz, hayatı ıskalıyorsunuz.
Aşık olursanız, sonunda gözyaşınızın sel olup, bitmesinden mi korkuyorsunuz siz?
Yalnızlıktan mı çekiniyorsunuz, sizi dipsiz kuyulara atar diye?
Ayrılıktan sonra kendinize gelememek mi yoksa endişeniz?
Aşkı düşünün.
Sakin bir limanda yüreğinizin aşka değdiğini düşünün.
Beyninizden, yüzünüzden, yüreğinizin her bir hücresinden taa ayaklarınızın ucuna kadar bütün bedeninize bir sıcaklık yayıldığını düşünün.
Ve kalbinizin hızlı hızlı çarptığını...
Değmez mi?
Sırf bunun için aşık olmaya değmez mi?
Bir kez açsanız yüreğinizi aşka, öyle bir ferahlayacaksınız ki...
Aşkı öyle seveceksiniz ki...
İçiniz eriyorsa aşk için, aşık olun.
Tam da bahar gelmişken…
Aşık olun.
Korkmayın.
Göze alın.
Aşksız yaşamı korkaklara, cesaretsizlere bırakın.[/FONT]
[FONT=trebuchet ms,geneva]
[/FONT]
[FONT=trebuchet ms,geneva]Nasıl isterdim beni sevmeni… Nasıl bir bilsen… Kalpten, delice, içinden geldiği gibi, sınırsızca, çılgınca… Bana olan sevgin, aşkın kalbinden, gözlerinden taşarcasına… [/FONT]
[FONT=trebuchet ms,geneva]İnsanları çok şaşırtan, işte aşk bu dedirten…
Benim tek başıma seni sevmem, seni sensiz yaşamam yetmiyor maalesef. Sen de olmalısın, beni sevmelisin ki, bunun adı aşk olsun. Şimdi sensiz yaşadığım bu sonsuz duyguların adına aşk denir mi bilmiyorum. Ben aşk, hatta aşk ötesi anlatılmaz bir duygu diyorum ama…
Seni çok sevdiğim kadar bildiğim bir gerçek daha var ki; seni böyle, bu kadar çok sevmek, -bırak seni, başka birini bu kadar çok sevmek- herkesin harcı değil.
Aşk var ama gel gör ki hayat yok bende tek başıma seni yaşamaktan, seni sensiz yaşamaktan…
Kelimeler, cümleler bu kadar mı anlamsız gelir? Çiçekler bu kadar mı kokusuz… Gökkuşağı bu kadar mı renksiz… Her şey bu kadar mı değersiz… Sensiz…
Uykulardan seni anarak uyanmak… Her anıma işlemişsin. Sensiz bir saniyem geçmiyor, gördüğün gibi. Uykularımda bile…
Uykulardan ansızın uyandıran… Düşüncelere koyan… Kalbi burkan…
Yokluğun; acı veren… Gözyaşımı döktüren… Kendimi kaybettiren… Uykulardayken sen, bana seni düşündüren…
Seni düşünmek… Aklımı başımdan alıyor. Her şey anlam kazanıyor zihnimde. Senli ümitlerim yeşeriyor düşlerimde. Duygularım canlanıyor yüreğimde. Azıp, coşuyor deli nehirler misali… Yasakları delmeye, günahları işlemeye hazır…
Sevgim gökyüzüne çarpıyor, yankılanıyor… Geri dönüyor kalbime, çoğalarak.
Gün batımının turuncusunda, denizin mavisinde, gülün kırmızısında, papatyanın sarısında, yaprağın yeşilinde, baharın coşkusunda, yıldızın ışıltısında sen, her şeyde hep sen varsın. Kalbimin her bir hücresinde…
Hiç kimsede olmayan, hiç kimseye bu kadar yakışmayan gülüşün, varlığın yaşama sevincim benim. Seni sevdiğim kadar yaşıyorum ben, seni sevdiğim anlarda yaşıyorum. Nefes alıyorsam sebebi aşk. Kalbimde her sokak sana, aşka çıkıyor. Her şeyim aşk… Her şeyim sen…
O kadar çok
Ben bile anlayamıyorum zaman zaman,
Seni bu kadar çok sevme halimi
Sen varsan varım, yokum yoksan,
Senli anlarımda görsen bir beni...
Hüzün değse kirpiğine, üzülürüm
Mutsuz olsan mutsuzluğunda, süzülürüm
Her şeysin benim için, aşkınla övünürüm
O kadar çok seviyorum ben seni
Bıkmadan izleyebilirim, aşkla bakan gözlerini,
Yıllarca seyredebilirim, uykudaki halini
Bir kalemde silebilirim, senden başka her şeyi,
O kadar çok seviyorum ben seni.[/FONT]
[/FONT] [FONT=trebuchet ms,geneva]Her şeye yeniden başlamak istiyorsunuz. Kalbinizde yeni bir şeyler yaşamanın heyecanını... O cesareti buluyorsunuz. Yeniden, yeni… [/FONT]
[FONT=trebuchet ms,geneva]İçiniz kıpır kıpır bu aralar değil mi?
Doğanın her şeyi yenilediği gibi, insanın da coşkusunu kalbinde hissettiği, içindeki her şeyi yenilemek istediği, yenilediği zamanlardır, bahar ayları. Umutların, mutlulukların, hayallerin, heyecanların, ilişkilerin…
İçimizdeki tomurcuk çatlayıp, güle bırakır kimliğini bahar gelince… Tıpkı dallardaki tomurcuklar gibi…
Kış ortasında, güneşe aldanıp, pıtır pıtır çiçekler açar ya hani. İşte siz de böyle pıtır pıtır çiçek açarsınız, kış ortasında aşık olsanız bile. Hele baharda…
Baharın müjdecisi olan portakal çiçeklerinin, yaseminlerin, sarmaşıkların, güllerin kokusunu içime çekmek ne güzelmiş, her nefeste. Ve de yemyeşil kırları görmek... Ne kadar da özlemişim meğer. Kasvetli ve gri günlerin ardından, hasret kaldığımız güneş ışınlarının tenime değmesi ne güzel. Hüzünle bezenmiş gri kış günlerinden sonra, rengini beğenmediğim gökyüzünün, rengini, berrak semâda parlayan adeta mutluluğun simgesi olan güneşe bırakması, o güzel havayı görmek, içimi kıpır kıpır yapıp, çocuksu duygularımı ortaya çıkarıveriyor, bir anda.
Nedendir bilinmez ama baharı algılamaya başladığımız ya da baharın içimize işlediğini hissettiğimiz anda, herkes gibi aşkı düşünmeye başlıyorum ben de.
Tarifsiz bir duygu yoğunluğu, bizi bulutlara uçuran, sonunda da yerden yere vurup, bizi süründüren bir kavram olan aşkı düşünmek, aşktan bahsetmek, çok zor aslında. Ve tabii ki aşkı yaşamak da...
Kanımıza girdiği anda, aksini savunduğumuz, karşı koyduğumuz şeylerin tam tersini yaptıran, gözümüzü kör eden bir güçtür, aşk.
Aşk ne kadar çekici... Yasaklar kadar kışkırtıcı...
Geceleri uykuları kaçıran, gündüzleri bizi tatlı telaşa boğan...
Başladığında bizi bulutlara uçuran, bittiğinde ise yerden yere vuran duygudan bahsediyorum.
Hiç aşık olmamış ya da aşkı yaşamamış masumlar için hayat ne kadar rutin ve ne kadar sıkıcı...
Daha aşka başlamadan, aşkın sonunda yaşanacak ayrılığı, “sonunda yine acı var, hüzün var” mantığı ile düşünmek. Sırf bu yüzden aşkı yaşamamak, yaşamak istememek...
İşte akıl ile yürek arasındaki uyumsuzluk, kararsızlık.
Evet.
Aşık olursan sonunda acı, hüzün, keder var.
Aşık olursan sonunda gözyaşı, yalnızlık...
Aşık olmak, “sonunda yalnızlık, ayrılık, gözyaşı var” diye bir düşünce ise kafanızda, neden dünya nüfusunun yaklaşık yarısından çoğu aşık?
Bu kadar aşık insanın sonu ne olacak?
Tanrı, insanları, aşktan uzak mı tutmalı?
Mümkün mü?
Her insan aşık olmalı.
Bu güzel duyguyu yaşamalı.
En azından tatmalı.
Aşk, kendi aşkınsa aşk.
Aşk, kendi aşkınsa güzel.
Aşk, kendi aşkınsa dinlemez yasak.
Aşk kendi aşkınsa özel.
Aşık olalım...
Ama yasak aşk olmuş bu,
Ama platonik aşk.
Ama gerçek aşk.
Aşık olmadıysanız eğer hiç, siz korkaksınız, ihanetiniz kendinize.
Zevklerinizi, heyecanlarınızı buduyorsunuz, hayatı ıskalıyorsunuz.
Aşık olursanız, sonunda gözyaşınızın sel olup, bitmesinden mi korkuyorsunuz siz?
Yalnızlıktan mı çekiniyorsunuz, sizi dipsiz kuyulara atar diye?
Ayrılıktan sonra kendinize gelememek mi yoksa endişeniz?
Aşkı düşünün.
Sakin bir limanda yüreğinizin aşka değdiğini düşünün.
Beyninizden, yüzünüzden, yüreğinizin her bir hücresinden taa ayaklarınızın ucuna kadar bütün bedeninize bir sıcaklık yayıldığını düşünün.
Ve kalbinizin hızlı hızlı çarptığını...
Değmez mi?
Sırf bunun için aşık olmaya değmez mi?
Bir kez açsanız yüreğinizi aşka, öyle bir ferahlayacaksınız ki...
Aşkı öyle seveceksiniz ki...
İçiniz eriyorsa aşk için, aşık olun.
Tam da bahar gelmişken…
Aşık olun.
Korkmayın.
Göze alın.
Aşksız yaşamı korkaklara, cesaretsizlere bırakın.[/FONT]
[FONT=trebuchet ms,geneva]
[/FONT] [FONT=trebuchet ms,geneva]Nasıl isterdim beni sevmeni… Nasıl bir bilsen… Kalpten, delice, içinden geldiği gibi, sınırsızca, çılgınca… Bana olan sevgin, aşkın kalbinden, gözlerinden taşarcasına… [/FONT]
[FONT=trebuchet ms,geneva]İnsanları çok şaşırtan, işte aşk bu dedirten…
Benim tek başıma seni sevmem, seni sensiz yaşamam yetmiyor maalesef. Sen de olmalısın, beni sevmelisin ki, bunun adı aşk olsun. Şimdi sensiz yaşadığım bu sonsuz duyguların adına aşk denir mi bilmiyorum. Ben aşk, hatta aşk ötesi anlatılmaz bir duygu diyorum ama…
Seni çok sevdiğim kadar bildiğim bir gerçek daha var ki; seni böyle, bu kadar çok sevmek, -bırak seni, başka birini bu kadar çok sevmek- herkesin harcı değil.
Aşk var ama gel gör ki hayat yok bende tek başıma seni yaşamaktan, seni sensiz yaşamaktan…
Kelimeler, cümleler bu kadar mı anlamsız gelir? Çiçekler bu kadar mı kokusuz… Gökkuşağı bu kadar mı renksiz… Her şey bu kadar mı değersiz… Sensiz…
Uykulardan seni anarak uyanmak… Her anıma işlemişsin. Sensiz bir saniyem geçmiyor, gördüğün gibi. Uykularımda bile…
Uykulardan ansızın uyandıran… Düşüncelere koyan… Kalbi burkan…
Yokluğun; acı veren… Gözyaşımı döktüren… Kendimi kaybettiren… Uykulardayken sen, bana seni düşündüren…
Seni düşünmek… Aklımı başımdan alıyor. Her şey anlam kazanıyor zihnimde. Senli ümitlerim yeşeriyor düşlerimde. Duygularım canlanıyor yüreğimde. Azıp, coşuyor deli nehirler misali… Yasakları delmeye, günahları işlemeye hazır…
Sevgim gökyüzüne çarpıyor, yankılanıyor… Geri dönüyor kalbime, çoğalarak.
Gün batımının turuncusunda, denizin mavisinde, gülün kırmızısında, papatyanın sarısında, yaprağın yeşilinde, baharın coşkusunda, yıldızın ışıltısında sen, her şeyde hep sen varsın. Kalbimin her bir hücresinde…
Hiç kimsede olmayan, hiç kimseye bu kadar yakışmayan gülüşün, varlığın yaşama sevincim benim. Seni sevdiğim kadar yaşıyorum ben, seni sevdiğim anlarda yaşıyorum. Nefes alıyorsam sebebi aşk. Kalbimde her sokak sana, aşka çıkıyor. Her şeyim aşk… Her şeyim sen…
O kadar çok
Ben bile anlayamıyorum zaman zaman,
Seni bu kadar çok sevme halimi
Sen varsan varım, yokum yoksan,
Senli anlarımda görsen bir beni...
Hüzün değse kirpiğine, üzülürüm
Mutsuz olsan mutsuzluğunda, süzülürüm
Her şeysin benim için, aşkınla övünürüm
O kadar çok seviyorum ben seni
Bıkmadan izleyebilirim, aşkla bakan gözlerini,
Yıllarca seyredebilirim, uykudaki halini
Bir kalemde silebilirim, senden başka her şeyi,
O kadar çok seviyorum ben seni.[/FONT]
