belkide bunun adı aşk!

[*MeleK*]

Seni unuttum artık sevmiyorum diyecek kadar iddialı cümlelerim olmadı hiçbir zaman.Sanırım olmayacak da..Kimi zaman ağlayarak,kimi zaman sızlanarak ama çektiğim her bir acının hakkını fazlası ile vererek;
Tükenmeden
Bitmeden
Her gün biraz daha fazla
Ne nazla
Ne niyazla
Sadece masum bir aşkla
Kah ölesiye
Kah öldüresiye
Ama her gün biraz daha delice
Umarsızca
Sevmek seni..

Sensizliğin sancıları an be an vursa da yüreğimin kıyılarına sensizliğime,çaresizliğime inat sana saklı gülüşler biriktiriyorum.Kolay değil, Sen benim ilk aşkım unutulmazımsın; bedduam değil her gece yatağa yattığımda dua bilip sayıkladığımsın.Bu yüzden dönmeyecek olsan bile Sen hep mutlu ol,Sen yeter ki gül ben bir gülüşün için bin kere duacıyım..
Ne ilk gidendin ne de son giden olacaktın. Sen derdin ya hep ; ömrümüz ayrılıklar toplamıdır diye. Belki bu söze inandığımdan belki de canım yanmasın diye; gidişine ağıtlar yakmadım, arından matemler de tutmadım. Ne karalara büründüm ne de kara düşüncelere esir düştüm sadece yüreğimde düş tadında ümitler büyüttüm. Hani olur da bir ihtimal gelirsin diye..
Yokluğun keskin bir bıçak
Vücudum kan revan içinde
Sanadır hep bu yaralar
Bitmez derdim bittin
Mevsimi olmayan bir çiçektim
Ellerinde soldum…
Bunun adı vuslat,
Bunun adı sonu olmayan bir bekleyiş.
Bunun tarifi denizi olmayan bir memlekette vapurdan inecek olan bir yolcu beklemek.
Bunun adı imkansızlık,
Bunun adı sensizlik.
Belki de bunun adı aşk…