Ben Kendime Ne Yaptım..!
Bembeyaz kağıtlara o kadar çok içimi döküp yırttım attım ki.Çöplükler benim duygularımı anlatan kağıt parçalarıyla dolu..
Neler umdum neler buldum şu yaşa kadar hayattan..Uzun bir süre yılmadım.Tekrar tekrar hep baştan başladım..
Yaşama sevincimden hiçbir şey yitirmedim.Hayat her şeye rağmen yaşamaya değerdi..
Çocukları hep çok sevdim.Çiçekleri,ağaçları,denizi kısacası tabiatı...
Böceklerden korkmama rağmen,dağ bayır gezeyim,bütün güzellikleri çığlıklar atarak seyredeyim..
Çocukken de öyleymişim...Arkadaşlarımı çok sevdim.Arkadaşlarımdan dostlar edindim kendime..
Ne mutlu bana ki kime arkadaşım dediysem hep dost payesini verdiler bana..
Canımı isteseler canımı bile verecek kadar fedakar oldum arkadaşlarıma..
Hepsini gerçekten çok sevdim.Yeri geldi kendime zararı dokundu bu fedakarlıkların..''Olsun'' dedim...''Dosluk budur..
Dost olmak kolay değildir..''Yaradanı çok sevdim,kendimi bildim bileli..
Hiç bir zaman doğru bir kul olamasam da sevgim,inancım hiç değişmedi..
Nefsime zulmettim ama Rabbimin emrettiği her şeye kalben inandım...
Kendimce hep doğrunun,dürüstün,adaletin yanında taraf tuttum..
En yakınım bile olsa haksızsın demesini becerdim.
Kendim için hiçbir şeyin kavgasını yapmadım..
Ama haksızlığa uğrayan için,mazlum için,yardıma ihtiyacı olan için hep aslan kesildim.
Kimseye bilerek isteyerek zarar vermedim..Kendim için ne istiyorsam başkaları içinde onu istedim..
Epey yanlışım oldu tabii...Benim bu yanlışlarımdan zarar görenler de oldu..
Ama dedim ya hiçbir zaman isteyerek kötülük olsun diye değil..
Bende en nihayetinde cahil bir insanım..Ama en çok yanlışı kendime yaptım.
Hep en büyük zararı kendime verdim..
İşin açıksa sı başkalarına değer vermekten kendime değer veremedim.Kendimi ağırdan satmasını hiç beceremedim..
İçim dışımda oldu hep..Hesabı,kitabı,zamanlamayı hiç düşünemedim.
İdeallerim oldu hep..Yüksek idealler..İyiye,doğruya,güzele,faydalıya ait idealler..
Kendimle ilgili değil..Yani,yükseleyim,şu yere geleyim,şu kadar para kazanayım diye değil.
Aksine bu tür fırsatlar ne zaman karşıma çıksa,
bana verileni deli gibi isteyip kıskançlığından bana düşman olmaya kalkanlara ''Al kardeşim..Buyur..
Değmez bunlar için çatışmaya..''diyerek altın tepside buyur ettim.Önceleri beni salak zannedenlere
''Bugün değil ama bir onbeş-yirmi yıl sonra anlarsınız '' diye cevap verdim..Kimseye kin tutmadım.
Kimseye beddua etmedim..Kırıldım..Çok kırıldım ama hep affettim..Küsmeyi beceremedim..
Çok sevenim oldu,bir o kadar da çekemeyen..
Binbir türlü saçma sapan şeyle uğraşmak zorunda kaldım.Deyim yerindeyse herşeyimle,bütün benliğimle lime lime ettiler beni..
Hiçbir kavganın başlatanı ben olmadım.Çoğu zaman ne söylenirse söylensin susmayı tercih ettim..
Anlamamazlıktan geldim..Bazen o kadar çok üstüme gelindi ki,sen şusun demedim,sadece kendimi savundum..
Çoğu zaman suçlu yine ben oldum..Genelde başkalarını korumak adına suçu üstüme aldım yine sustum..
Bana söylenenleri deşifre etmek bana yakışmazdı..Haklı olayım,haksız olayım hep ben özür diledim..
Güzellik adına,iyilik adına,hoşgörü adına...Kimsenin hatasını,çirkinliğini yüzüne vurmadım..
Herkes gibi arada sırada aşık oldum...Galiba aşka aşık olanlardanım ben.Hep kitaplardaki,destanlardaki aşka inandım..
Sevdiklerimi de öyle ölesiye sevdim..Kimi sevdiysem karşılıkta gördüm başlangıcında..
Bu arada karşılığı olmadan beni sevenler de oldu..Ne yalan söyleyeyim,kalplerini kırmış olabilirim..
Ama benim de o kadar çok kalbim kırıldı ki...Hem de beni sevdiğini söyleyenler tarafından..
İlk zamanlar beni yere göğe koyamayanlar zamanla paçavraymışım gibi davrandılar..
Halbuki ne isterlerse yaptım..Kendimden daha çok sevdim..Pamuklara sardım sarmaladım..
Ne ödünler,ne tavizler verdim..Ama kaybettim..Onlarla birlikte aşka olan inancımı,gururumu,haysiyetimi,
kendime olan inancımı,güvenimi kaybettim..Çok vermenin kaybetmek olduğunu öğrendim..Ama uygulayamadım..
Üstüme basıp geçtiler..Beni bir başıma sevdamla bırakıp alıp başlarını gittiler..Bir zaman kendimi kaybettim...
Çöllerde dolaşan Mecnun misali savruldum durdum...Ama yılmadım..Bir süre sonra hayata tekrar kaldığı yerden başladım...
Unutmadım..Hiç bir şeyi unutmadım ama yaşama tekrar merhaba demesini bildim..
Çok genç yaşta olgunlaştım..Hep yaşımın üstünde oldum..Öyle insanlar tanıdım,öyle şeyler yaşadım ki bazen kendi hayatımı bile sadece seyreder oldum...
Dostlarım hep benim çok güçlü olduğumu söyleyip durdular..Bende buna inandım.
Çok şeye veda etmek zorunda kaldım..Alıştığım şehirlere,arkadaşlara,alıştığım hayat tarzına bir şekilde hep hoşçakal demek zorunda kaldım..
O yüzden kendimi hiçbir zaman bir yere ait hissetmedim..
Ama yeniden alışmaktan,yeniden sevmekten korkmadım..
Ateşe koşan pervaneler gibi hep çok sevecek bir şeyleri yine buldum..Yine kaybettim...
Yine buldum..Bu hep böyle sürdü gitti..Hep mutlu son bekledim..
Ama o mutlu sonlar göz kırpar gibi olsalarda meğer bana sadece şaka yapmışlar.
Ne heyecanlarla doluydum ben..Göğsüm görünmeyen altın madalyalarla dolu...
Dostlarım çoğu zaman beni Jandark'a benzetmişlerdir..
Aslına bakılırsa benim Don Kişot'tan bir farkım yok..Bunu bir kez daha anladım...
Hala ağlıyorum..Hala ağlayabiliyorum..
Bir süre sonra bunu da artık beceremem..
Bana ne yaptınız...? Ben kendime ne yaptım..?
Neler umdum neler buldum şu yaşa kadar hayattan..Uzun bir süre yılmadım.Tekrar tekrar hep baştan başladım..
Yaşama sevincimden hiçbir şey yitirmedim.Hayat her şeye rağmen yaşamaya değerdi..
Çocukları hep çok sevdim.Çiçekleri,ağaçları,denizi kısacası tabiatı...
Böceklerden korkmama rağmen,dağ bayır gezeyim,bütün güzellikleri çığlıklar atarak seyredeyim..
Çocukken de öyleymişim...Arkadaşlarımı çok sevdim.Arkadaşlarımdan dostlar edindim kendime..
Ne mutlu bana ki kime arkadaşım dediysem hep dost payesini verdiler bana..
Canımı isteseler canımı bile verecek kadar fedakar oldum arkadaşlarıma..
Hepsini gerçekten çok sevdim.Yeri geldi kendime zararı dokundu bu fedakarlıkların..''Olsun'' dedim...''Dosluk budur..
Dost olmak kolay değildir..''Yaradanı çok sevdim,kendimi bildim bileli..
Hiç bir zaman doğru bir kul olamasam da sevgim,inancım hiç değişmedi..
Nefsime zulmettim ama Rabbimin emrettiği her şeye kalben inandım...
Kendimce hep doğrunun,dürüstün,adaletin yanında taraf tuttum..
En yakınım bile olsa haksızsın demesini becerdim.
Kendim için hiçbir şeyin kavgasını yapmadım..
Ama haksızlığa uğrayan için,mazlum için,yardıma ihtiyacı olan için hep aslan kesildim.
Kimseye bilerek isteyerek zarar vermedim..Kendim için ne istiyorsam başkaları içinde onu istedim..
Epey yanlışım oldu tabii...Benim bu yanlışlarımdan zarar görenler de oldu..
Ama dedim ya hiçbir zaman isteyerek kötülük olsun diye değil..
Bende en nihayetinde cahil bir insanım..Ama en çok yanlışı kendime yaptım.
Hep en büyük zararı kendime verdim..
İşin açıksa sı başkalarına değer vermekten kendime değer veremedim.Kendimi ağırdan satmasını hiç beceremedim..
İçim dışımda oldu hep..Hesabı,kitabı,zamanlamayı hiç düşünemedim.
İdeallerim oldu hep..Yüksek idealler..İyiye,doğruya,güzele,faydalıya ait idealler..
Kendimle ilgili değil..Yani,yükseleyim,şu yere geleyim,şu kadar para kazanayım diye değil.
Aksine bu tür fırsatlar ne zaman karşıma çıksa,
bana verileni deli gibi isteyip kıskançlığından bana düşman olmaya kalkanlara ''Al kardeşim..Buyur..
Değmez bunlar için çatışmaya..''diyerek altın tepside buyur ettim.Önceleri beni salak zannedenlere
''Bugün değil ama bir onbeş-yirmi yıl sonra anlarsınız '' diye cevap verdim..Kimseye kin tutmadım.
Kimseye beddua etmedim..Kırıldım..Çok kırıldım ama hep affettim..Küsmeyi beceremedim..
Çok sevenim oldu,bir o kadar da çekemeyen..
Binbir türlü saçma sapan şeyle uğraşmak zorunda kaldım.Deyim yerindeyse herşeyimle,bütün benliğimle lime lime ettiler beni..
Hiçbir kavganın başlatanı ben olmadım.Çoğu zaman ne söylenirse söylensin susmayı tercih ettim..
Anlamamazlıktan geldim..Bazen o kadar çok üstüme gelindi ki,sen şusun demedim,sadece kendimi savundum..
Çoğu zaman suçlu yine ben oldum..Genelde başkalarını korumak adına suçu üstüme aldım yine sustum..
Bana söylenenleri deşifre etmek bana yakışmazdı..Haklı olayım,haksız olayım hep ben özür diledim..
Güzellik adına,iyilik adına,hoşgörü adına...Kimsenin hatasını,çirkinliğini yüzüne vurmadım..
Herkes gibi arada sırada aşık oldum...Galiba aşka aşık olanlardanım ben.Hep kitaplardaki,destanlardaki aşka inandım..
Sevdiklerimi de öyle ölesiye sevdim..Kimi sevdiysem karşılıkta gördüm başlangıcında..
Bu arada karşılığı olmadan beni sevenler de oldu..Ne yalan söyleyeyim,kalplerini kırmış olabilirim..
Ama benim de o kadar çok kalbim kırıldı ki...Hem de beni sevdiğini söyleyenler tarafından..
İlk zamanlar beni yere göğe koyamayanlar zamanla paçavraymışım gibi davrandılar..
Halbuki ne isterlerse yaptım..Kendimden daha çok sevdim..Pamuklara sardım sarmaladım..
Ne ödünler,ne tavizler verdim..Ama kaybettim..Onlarla birlikte aşka olan inancımı,gururumu,haysiyetimi,
kendime olan inancımı,güvenimi kaybettim..Çok vermenin kaybetmek olduğunu öğrendim..Ama uygulayamadım..
Üstüme basıp geçtiler..Beni bir başıma sevdamla bırakıp alıp başlarını gittiler..Bir zaman kendimi kaybettim...
Çöllerde dolaşan Mecnun misali savruldum durdum...Ama yılmadım..Bir süre sonra hayata tekrar kaldığı yerden başladım...
Unutmadım..Hiç bir şeyi unutmadım ama yaşama tekrar merhaba demesini bildim..
Çok genç yaşta olgunlaştım..Hep yaşımın üstünde oldum..Öyle insanlar tanıdım,öyle şeyler yaşadım ki bazen kendi hayatımı bile sadece seyreder oldum...
Dostlarım hep benim çok güçlü olduğumu söyleyip durdular..Bende buna inandım.
Çok şeye veda etmek zorunda kaldım..Alıştığım şehirlere,arkadaşlara,alıştığım hayat tarzına bir şekilde hep hoşçakal demek zorunda kaldım..
O yüzden kendimi hiçbir zaman bir yere ait hissetmedim..
Ama yeniden alışmaktan,yeniden sevmekten korkmadım..
Ateşe koşan pervaneler gibi hep çok sevecek bir şeyleri yine buldum..Yine kaybettim...
Yine buldum..Bu hep böyle sürdü gitti..Hep mutlu son bekledim..
Ama o mutlu sonlar göz kırpar gibi olsalarda meğer bana sadece şaka yapmışlar.
Ne heyecanlarla doluydum ben..Göğsüm görünmeyen altın madalyalarla dolu...
Dostlarım çoğu zaman beni Jandark'a benzetmişlerdir..
Aslına bakılırsa benim Don Kişot'tan bir farkım yok..Bunu bir kez daha anladım...
Hala ağlıyorum..Hala ağlayabiliyorum..
Bir süre sonra bunu da artık beceremem..
Bana ne yaptınız...? Ben kendime ne yaptım..?
