BEN NE ZAMAN SEVSEM / Uğur Babat...

[magical]

uğur babat aşksızım uğur babat yazıları ne zaman birini sevsem ben ne zaman sevsem
BEN NE ZAMAN SEVSEM



Ben ne zaman birini sevmeye kalksam, sevdiğimin sevdiği olduğunu ona âşık olduktan sonra duyarım. Şansımın yüzdelik oranlardaki rakamsal düşüklüğünü hep iş işten geçtikten sonra hatırlarım. Belli etmem ama içimdeki acıyı. Hatta sevinmiş gibi de yaptığım anlar olmuştur. Yüzüm güler ya? O da başlar sevdiğini anlatmaya. Her kelime suratıma atılan bir tokat gibi, her cümle beynime sıkılan bir kurşun gibi deler geçer. Hele kendisini terk edeni geri çevirmek için benden akıl istemeleri yok mu? Söylediğim her çare, beni darağacına götüren bir yoldaş gibi, ölümümü hazırlayan bir cellât gibi olur. Ama yinede belli etmem içimdeki çocuğun ona bakarak ağladığını. O beni henüz sevmemiştir ya ben onu unutmaya başlarım. Önce bir sigara yakar sonrada atarım kendimi sokağa. Bana ellerini açan serseri gecelere meze olur platonik yalnızlık. Sakallarım saçımla dans edesiye kadar geçer zaman. Ben bir mum gibi eriyip gölgemi kaybederken onlar hep karşımda sevdiğini anlatır durur bana.

Ben ne zaman âşık olsam unutmanın yollarını aramaya başlarım. İçimde büyüyen bir aşkın nasıl durdurulacağını düşünürüm. Onun için hiç başlamayan bir filmin bende ki hazin sonunu yek başıma izlerim. Sevgimle şımaran bir kalbin sevdasına tutuştuğumu geç anlarım. Gece yatağımda Yaradan la konuşmaya başlarım. Önce bir dua, sonra yine bir sigara... Derken şizofren aşka ilk cümle ile başlar yazılar… ( Seni ne zaman sevdim? Hangi kapıyı aralık buldun da girdin içime… )

Ben ne zaman birini sevmek istesem ya gurbette bir sevdiğini bırakmıştır yada aşka küstürülmüştür. Tesadüf bu ya, ben her defasında uzun süre bir ilişki düşünmeyene âşık olurum. Ya aşktan kaçar yada bunu bahane eder dururlar bana…

Ben sevmek istediklerimin beni sevmeyecek olmalarını hep geç anlarım. Son durağa kadar uyuyarak geldiğin bir otobüsten aşağıya indiğinde kendini şehrin diğer yakasında bulunca yanlış bir otobüse bindiği anlar gibi bocalarım her seferinde.

Ben ne zaman birini sevmeye niyet etsem babam istemez sevdiğimi. ‘’Yakışmaz oğul o bize’’ cümlesi içimi deler gider. Benim sevdiğimi o sevmez onun istediğini ben sevmem. Gönlümün çığlıklarına bir tek annem ses çıkarmaz. Oda benim gibi filmin sonunu yalnız başına merak ederek izler. Önce setler çekilir gözlerimin yaş duvarlarına. Sonra elime bir mendil sıkıştırılır. Sevmek istiyorsan cebinde hazır bulundurman gereken tek malzeme hazırdır hep. Olmasa da sorun değil. İşaret parmağının yan tarafıyla gözünü yuvasından çıkarırcasına silersin. Çaresiz vazgeçerim babamın sevmediğini sevmekten.

( Ben vazgeçerim derim ama hiç vazgeçemem beni sevmeyeni sevmekten… )


Ben ne zaman birini sevsem, her seferinde kalan ben giden onlar olur. Arkadan bakan hep ben olurum. Bir insanın sırtını o anlarda görmenin acısıyla, kaldığım yerde şizofren aşka başlarım son cümleyi yazmaya. (Kalsaydın bu can bedenimden ayrılmak istemezdi. Dönmek için gitseydin, bir çocuğun annesinin eve gelmesini beklediği gibi beklerdi seni...)

BEN NE ZAMAN BİRİSİNİ SEVSEM, UNUTMANIN YOLLARINI ARAMAK ZORUNDA KALIRIM…


Aşksızım dan
--------------
ugurBaBaT