Ben ölümü özledim...
Ne fazlasını istedim senden ne en iyisini aşkın...Yetinmesini bildim hep olduğu kadarıyla..Ne elimi tuttun ne sevdiğini duydum bir kez..Ben hayatta iki kez yakaladım aşkı iki kez kaybettim. Eskisini senle unuttum.Ya şimdi seni kimle unutacağım..Pes ediyorum sevmelere,yenilmelere...Oysa mutlusun sanmıştım azda olsa sevdiğine inanmıştım ben hep sana ait kalmıştım sen sevmeyi başaramadın...
Eskilere dair ne kaldıysa benliğimde birer birer fırlattım..Sen gönül eğlendirmek için vardın hep sevmek için değil.Bense hep yanmak için vardım hep ağlamak için...Hiç sevmedin belki,hiç düşünmedin...Peki nasıl bu kadar inandırıcı olabildin..
Oysa vermedim sana verdiğim değeri kimseye her şeye vardım seninle... O güzel gülüşün çıkar mı sanıyorsun aklımdan o sesin hala çınlamazmı kulaklarımda kolay değil bir anda silivermek seni hiç kolay değil...senin için akıttığım her göz yaşım beddua ediyor değmez diyor dostlarım...
Değer be her şeye değer sensizlik..Deli özlem duyuyorum bakışlarına eğip geçiyorum başımı..Bilmiyorum pişman olup dönermisin geri...Yada aşkın ne anlama geldiğini öğrenirmisin yada bir gün sende severmisin beni..Ben şimdi sensizim,mutsuzum resimlerinide yırtmadım bakıyorum doyumsuz güzelliğine..Yüreğinde gözlerin kadar güzel olsa ne olurdu sanki...
Şimdi dönüyorum sırtımı yaşanmışlara bi nefret büyütüyorum içimde..Seni her görüşümde kin besliyorum aşkın üzerine seni sevmelerin üzerine nefret bırakıyorum..Ben seni gerçekten sevmiştim...
Şimdi çık Allah için beynimden kimle mutlu olacaksan ona gitt...Hiç bir aşk çalmasın kapılarımı...Yorgun düştü bedenim izin vermeyin göz yaşlarım ağlamama....İsmini unutturun dilim bana görmeyin gözlerim rastlarsam bir gün ve artık atma kalbim ben ölümü özledim...
