Ben Sadece Seni Sevdim...
Ben sadece seni sevdim... Seni Öyle saf bir sevgiyle sevdim
ki; bir gülün kadifemsi yumuşaklığıyla, karın ilk düşüşüyle,
güneşin ilk ışıklarıyla... Ben gözlerine vuruldum... Hani binbir
anlam taşıyan gözlerine. Bazen anlamsız bakan, bazen bana
tüm çiçekleri bağışlayan o gözlerini sevdim... Seni öyle delice
sevdim ki... Gece melektin rüyalarımda, sabah bir fincan çayı
kahvaltımın, okulda felsefe kitabımdın, geceleri yıldızımdın...
Seni sığdıramadım yerlere, göklere. Kelimeler yetmezdi seni, sevgini tanımlamaya. Bir ırmaktın;
bazen yatağını yırtmak istercesine delice akan,bazen serin bir refahlık veren bir durgunlukla dans
eden ırmak...Sen olmadığın zaman güneş yetmezdi dünyamı aydınlatmaya... Aşımdın, suyumdun,
kanımdın, nefesimdin, anamdın, babamdın, sen sadece benim aşkımdın; başka kimselerin
değil... Gökyüzünün maviliğinden, gülün kırmızısından,gecenin siyahından, rüzgerın esintisinden
kıskanırdım seni...Senin için sadece ben şarkı söyleyebilirdim,sadece ben şiir yazı yazabilirdim,
sadece geceye ismini ben fısıldayabilirdim... Senin saflığını, temiz ve çıkarsız sevgini, dünyaya
bedel gözlerini, yanağındaki gülünü, o yumuşak tebessümünü, sadece gözlerini kullanarak herşeyi
anlatmanı sevdim...El ele dolaşmak istedim tüm sabah boyuınca şiirler söylemek istedim gözlerine
bakarak, "SENİ SEVİYORUM" diye bağırmak istedim. Çamlıca tepesinde sonsuza dek, sonra
yağmurda yürümek...Seni gökyüzünün mavisinde sevdim.Martı kanatlarındaki özgürlüğünü,
bulutlar kadar saf gülüşünde buldum dünyayı, yağmur damlasında içtim aşkını doyasıya, fırtınalarla,
şimşeklerle anlattım sevgimi sana... Ben seni öyle bir sevgiyle sevdim ki; ben ölsem bile bu sevgi
dolaşacak dillerden dile, utanacak Leyle ve Mecnun,şaşıracak Ferhat ve Şirin... Herkes imrenerek
bakacak bize... Sen yokken bile seni benliğimde yaşattım, senin içinde sensizliği,sensizliğin içinde
seni yaşattım... İşte ben seni böyle bir aşkla sevdim... Ben sadece seni sevdim...
AMA SEN ANLAMADIN!!!!
ki; bir gülün kadifemsi yumuşaklığıyla, karın ilk düşüşüyle,
güneşin ilk ışıklarıyla... Ben gözlerine vuruldum... Hani binbir
anlam taşıyan gözlerine. Bazen anlamsız bakan, bazen bana
tüm çiçekleri bağışlayan o gözlerini sevdim... Seni öyle delice
sevdim ki... Gece melektin rüyalarımda, sabah bir fincan çayı
kahvaltımın, okulda felsefe kitabımdın, geceleri yıldızımdın...
Seni sığdıramadım yerlere, göklere. Kelimeler yetmezdi seni, sevgini tanımlamaya. Bir ırmaktın;
bazen yatağını yırtmak istercesine delice akan,bazen serin bir refahlık veren bir durgunlukla dans
eden ırmak...Sen olmadığın zaman güneş yetmezdi dünyamı aydınlatmaya... Aşımdın, suyumdun,
kanımdın, nefesimdin, anamdın, babamdın, sen sadece benim aşkımdın; başka kimselerin
değil... Gökyüzünün maviliğinden, gülün kırmızısından,gecenin siyahından, rüzgerın esintisinden
kıskanırdım seni...Senin için sadece ben şarkı söyleyebilirdim,sadece ben şiir yazı yazabilirdim,
sadece geceye ismini ben fısıldayabilirdim... Senin saflığını, temiz ve çıkarsız sevgini, dünyaya
bedel gözlerini, yanağındaki gülünü, o yumuşak tebessümünü, sadece gözlerini kullanarak herşeyi
anlatmanı sevdim...El ele dolaşmak istedim tüm sabah boyuınca şiirler söylemek istedim gözlerine
bakarak, "SENİ SEVİYORUM" diye bağırmak istedim. Çamlıca tepesinde sonsuza dek, sonra
yağmurda yürümek...Seni gökyüzünün mavisinde sevdim.Martı kanatlarındaki özgürlüğünü,
bulutlar kadar saf gülüşünde buldum dünyayı, yağmur damlasında içtim aşkını doyasıya, fırtınalarla,
şimşeklerle anlattım sevgimi sana... Ben seni öyle bir sevgiyle sevdim ki; ben ölsem bile bu sevgi
dolaşacak dillerden dile, utanacak Leyle ve Mecnun,şaşıracak Ferhat ve Şirin... Herkes imrenerek
bakacak bize... Sen yokken bile seni benliğimde yaşattım, senin içinde sensizliği,sensizliğin içinde
seni yaşattım... İşte ben seni böyle bir aşkla sevdim... Ben sadece seni sevdim...
AMA SEN ANLAMADIN!!!!
