Bir hayata birde sensizliğe

[laetitia]

Duygulandım ben bugün hep böyleeee


Uyumuştum düşlerim düştüğü vakit...

Bir yıldızın siluetinde gördüm
Ay üşüyordu dün gece...

Süreyya semada sefillere oynuyordu
Fosforlu gecenin ışığı sönmüş
Çobanyıldızı beşinci parçasını arıyordu
Sersefil çaresiz...

Ki gördüm zaten
Ay üşüyordu dün gece
Titreyerek gecelere...

Anlayamadım gecede ki berduşluğu
Sarhoş olan bendim oysa
İçmeden sarhoş olurdum ya hani
Sonradan fark ettim yokluğunu
Bende ki aşk sarhoşluğuydu...

Gözlerinden düştüğümden beri
Hayat vurmaya başlamıştı tokadını
Bir bir yüzüme...

Hayallerimi saklar oldum iç cebimde
Ki gözlerimle gördüm
Senden sonra...
Ay üşüyordu her gece...

Ve gittiğinde...

Gündüzlerim saklanır oldu göz kapaklarıma
Kirpikleri döküldü gecelerimin
Sensiz bir yarımı hissediyorum ama
Diğer yarım yok olmuş
Yokluğunda...

Gecelere sığdıramadığımız
Bir yıldızımız vardı hani
Mehlika...

Her gece ışığını çekerdik içimize
Onu bile sığdırırdık hayallerimize
Sen ben aşkımız ve Mehlika...

Gözlerinden düştüğüm gece
Bütün yıldızlar dururken yerli yerinde
Mehlika kaymıştı bir tek
Işığı sönmüş sessiz ve derinden...

Yıldızlardan anladım
Hayat oyun oynuyordu benimle...
Oysa gözümle görmüştüm
Senden sonra ay üşüyordu her gece...

Şimdilerde...

Sensizliğe sığdırdım tüm galaksiyi
Sen gelene kadar
Hiçbir yıldız kaymayacak gözkapaklarımdan
Eğer gelirsen bir gün
Mehlika bile eksik olmayacak
Gönül şualarımdan...

Ve uyandım...

Kirpiklerimden ha düştü ha düşecek
Bir damla yaş
Ve Mehlika semada kaymamak için verirken savaş
Fark ettim her şeyi
'Bir hayata birde sensizliğe bu telaş'...