Bir masal kahramanına emanet etmiyorum artık yüreğimi...

[kaprisli]

bittin bende...

öylesine tükettim ki seni kalmadın yüreğimde.

Artık sevda sözcükleri takılınca aklıma adın gelmiyor dilime,

Yeni bir sevdanın elleri var artık yüreğimde...

Şimdilerde sana dair tek bir hatıra var adını aklıma getiren,

Herkese güvenememe neden olan terk edişin var ...

Oysa güvenmeliyim şimdi kapımı çalan bu aşka,

Herşeyimi emanet edip bir kez daha atmalıyım kendimi sevdanın kucağına...

Yapmalıyım bunu kendim için,

Bu sevdanın saflığı için yapmalıyım...

Şimdi elveda sana, terk edişlerin kahramanı...

Kapım kapalı , yüreğim mühürlü sana,

Yasaksın artık, sakın yeniden gelme kapıma...

Gidişinle ben kendimi sonbahara teslim etmiştim.

Şimdilerde baharları yaşıyor yüreğim,

Hiç kurmadığım kadar gerçekçi hayaller var avuçlarımda...

Hem artık yıldızlara dalmıyor gözlerim,

Karanlığı daha gerçekçi aydınlatan ışıklar var hayallerimin en kuytusunda...

Hani hep derdin ya gerçekçi ol, hayat acıtır insanı diye...

Haklıydın.

Gerçekçi olmak gerekirdi hayata karşı .

Ama o zaman kaybederdim seni, işte bu yüzden hep kaçardım gerçeklerden.

Ama şimdi korkmadan gerçekleri düşlüyorum,

Bir masal kahramanına emanet etmiyorum artık yüreğimi...

Benim kahramanım bu sefer yüreğimi teslim alan,

Beni sevdanın en saf tarafına inandıran,

Sana rağmen aşkın güzel yanlarını bana yaşatan kahamanım yüreğimin sahibi...

Dedim ya artık gerçekler var avuçlarımda,

Hem öğrendim ki her gerçek acıtmıyormuş insanın canını...

İşte bu yüzden sende kal olduğun yerde kendi gerçeklerinle,

Sakın masallara kanıp çalma kapımı,

Yapma bu hatayı...

Yoksa hiç olmadığı kadar gerçekçi olur hayat sana karşı.

İşte şimdi duy sesimi ve anla son cümlemdeki veda kelimesini...







alıntı