Bitmeyecek denilen bir aşkın hazin öyküsü yazıyor bu satırlarda…

Beyazca

Yeni Üye
Üye
Bitmeyecek denilen bir aşkın hazin öyküsü yazıyor bu satırlarda…
bittixd8ds8.jpg


Zincirleme bir trafik kazası yaşıyorum ömrümün baharında…
Adın dilimde,hayalin gözlerimin önündeyken boşlukta buldum kendimi.Adının eseri olmuş hallerin,bende kelebek etkisi yaratmıştı oysa…Eski Türk filmlerine benziyordu tanışmamız.Biraz siyah,biraz beyaz…Masumluk ve asalet abidesi,sevgimiz...Şimdi ise hazan çöktü.İlk bahardayken fırtına ne de çabuk düştü yüreklerimize.Anlatılmaz yaşanır anları tatmıştım senleyken.Şimdi sensizliğe nasıl merhaba der dudaklarım.Seni görmeyeceğimi bile bile nasıl merhaba der gözlerim güneşe…Güneş eskisi gibi parlar mı sen yokken.


Ah!bu gitmeler.Niye hep en güzel anlara nokta vurup,her yeri sükuta boyayıp giderler ki?
Sükutu neden bu kadar aşıkların arasına set koyarlar ki?Mutluluk yakışmaz mı onlara?
Aşıkların rüyalarını neden bu kadar çabuk bozarlar ki?Oyunlarına alet edermiş zaman ben bunu anladım.Etrafımda kime baktıysam hep eksik,yarım,parçalara ayrılmış.Bir zamanlar yürekleri ateşle yanarken,şimdi küllenmiş sevdaların ardından;”Elveda” diyorlar.Yazık değil mi?Oysa mutlulukları yaşamak varken her güzelliğe “merhaba” demek varken neden bu “Elveda”lar?


Bir oyunun son perdesi oldu aşkımız.Bitmez denilen bir aşkın öyküsü.Benim yüreğim yanarken,sen kim bilir kaçınca baharın kollarındasın.Olsun diyorum.Olsun.Seninle yaşadıklarıma pişman değilim aşkın kendisini yaşadıysak eğer olsun…
 
Geri
Üst