Canımı İstedinde Vermedim Mi
istedinde canımı vermedim mi
Yanlız Ağaç
Dun gördum, parkta, yalnız bir ağac yaklaştım kimseler yoktu yanında, dokundum,okşadım dalları kırırmış, yaprakları sararmış bak işte öluyorsun ağac. yalnızlıklar icinde... cevrendeki otlar bile seni terk ediyor, oysa nice aşklar yaşandı gölgende, nice kalpler cizilmiş vucuduna, kac aşkın ağacı oldun, kac kişi sevişti gölgende şimdi ne kadarda kırgınsın kimbilir... olsada ağzın dilin söylesen bana sitem etsen, söylesen icinden gecenleri, boş boş artık ne anlatsanda, bak yok kimse cevrende öluyorsun ağac... yalnızlıklar icinde...!
Canımı İstedinde Vermedim Mi ?
Unutamıyorum senden başkasına dokunmak haram bana..Nereye gitsem sen varsın..Her gün gün batımından sonra karanlık çökünce gece gibi karanlık gözlerini Özledim..Beni kahreden O sesini son kez duyamamak ,tenini son kez koklayamamak ..Son kez yanında olmak Sadece 1 saniye sana bakabilsem...Bir gün kalbi paramparça biri Gecenin ayazında senizliği ne isyan edercesine Sağnak yagmurların bir kabrin içinde mezarımın başinda Çiğliklarıma bürünmüş seni bekliyecek ..Gecenin rengine bürünmüş soguk bir mezar taşinin altında hatırlamadiğin bu aşkını bir daha hiç görmeyeceksinYeter ki sen böle mutluysan oldğun yerde bırakıyorum seni..
Öyle Bir Sevdaki Ama Karşılıksız
Bakmasaydın bir an olsun tek yüzümeGönlünde bir umut benim için açsaydınNe olurdu sanki sende halimi anlasaydınAcılardan azat edip bir kez ferahlatsaydınSen uzaklarda dalarken esaret mi gördünHürriyeti sevda için mi bir kenara çekildinSen şimdi halimi ömür boyu mahkûm ettinBir kez olsun seviyorum demedin, çekildinÇok sabretmiştim sen beni neye benzettinBen sevda için hazmettim dişlerimi erittimHer geçen gün kendimden de geçtim gittimSenin için ne acılar çektim sen hiç bilmedinSana bir intizar edemem dilim varmaz bunaSenin aşkın için her yanım acımasız budanaKalmasaydı kimseye, masum aşkım bir kulaAcı içinde kıvranmaya hali bensiz anlamayaYa Rab her şeye kadir olan hâkimi mutlaksınNe olur kimselerde benim gibi bizar olmasınSevdalarının kollarında solusun aşkla koksunAşk yolunda bir divane olduğumu unutmasın
Yine Seni Severdim
Merhaba...Canımı hala niye acıtıyorsun?Hani bitmişti, hani uzak duracaktın artık, neden?Bırak beni artık kendi dünyamda çırpınıyım.Yoruldum...Seni sensizliğinde bana yaptıklarını düşünerek hatırlamaktan mahvoldum...Canımı acıttın, mahvettin herşeyi...Bitrdin;sana dair yarattığım hülyalarımı...Mesajında da yazmışsın, anladım artık ki kabullenmişsin herşeyi."..... olmayacak" diyebilmişsin.Anlaman ne büyük bir şey...Senden intikam almayı düşünmedim hiç.Ben, bana yaptıklarının uğrunda senin de canının acımasını hiç istemedim.Biliyorum çünkü; her defasında kendi canımdan can gideceğini.Canımdın benim, canımın içiydin.Beni herp seveceğini biliyorum.Bende seni severdim çünkü.Hep; doyasıya, hiç bitmemesine...Ama olmayacağını,imkansızlıpın zirvelerinde bir aşkımız olduğunu bile bile ben yine seni severdim.Her şeye rağmen artık bana uzakolacaksın, olmalısın.Bilmemelisin beni.İyi oldupunu bilmek yetecek bana.Her ne yapmış olsan da bana iyi olduğunu bilmeye ihtiyacım var.Bir gün başkasının kollarında da görsem seni herşeyi yok sayarak, aramıza siyah bir perde çekerek görmezden geleceğim.Alışılmış bir duygu gibi hissedereceğim kendime; bu duyguyu.Her ne kadar alışmış olsamda belki zor gelecek yine de, mahvolacağım her şeye rağmen.Ama bana bunları yapmamış olsaydın ben bütün zorluklara katlanıp yine seni severdim.Bir yabancı el dokunsa da sana yine severdim sseni.Hiç vazgeçmeden, nefes bile almadan, soluksuzca, mahvolmuşca ben yine seni severdim; her gün daha da çoğalarak bakardım sana sevgimi ortaya çıkaran şu iki gözümle...Vazgeçeceğini, bir gün yok sayacağını bilsem de u kadar kanatmasaydın içimi ben hep seni severdim.Kalbinin sahibi kim olursa olsun, seni kiminle görürsem göriyim ben her gün başka şekilde parlayan gözlerimi sevgiyle besleyip seninle tanıştırırdım.Son mesajında yazdığın gibi:"Kimle olursam olıyım, kimi seversem seviyim bir yanım hep seni SEVECEK..."Vazgeçmeyi kabullenmiş olmanı da yok sayarak bakardım gözlerine hep...Sonsuzluk gibi...Niye?Beni birazcık sevdiysen çık git hayatımdan, düşlerimden,bakışlarımdan.Artık baktığım her yerde senden bir parça görmekten bıktım usandım artık.Gelme artık.Yüreğime daha çok dokunma.Kanatma yok saydığım kalbimi.Tam hatırlamıyorum, unuttuğum dediğim vakitleri aralama artık, lütfen!Bunu kaldıracak gücüm yok, anlıyor musun? Yok...Hep seni var etmiş oysa hayallerim.Bir kabusa çevirmene izin vermem, vermedim.Aşkımıza yapamazdım bunu.Onlara birazcık saygın varsa, uzak dur artık.Birgün sonra öleceğimi bilsem de ben yine seni severdim.Ama artık git!...Tam hayatımı kurmuşken, düzenimi oturttuğumu düşünmüşken, bozma düşüncelerimi,bozama hayallerimi, bir kerecik yapma bunu...Lütfen!Senin hataımdan çıktığını sandığım günden bu yana kaç defa girdin acaba bilin açtıma.Kaçında mutlu olabildim?Ruhum kaldıramaz artık bu kadarını.Aşkımı yaşattırabileceğim sadece, kendimle.Yeteri kadar burası yetiyor bana, hatırlatmak için;seni.Sen de var olursan önümde, burda, dayanamam anlıyor musun? Dayanamam...Bendeki bu mahvolmayasıya duygular biter bir gün belki kim bilir...Ama sana söz kimse, hiç kimse engelemeyecek aşkımızı.Sen bile...Ben her 21 Ocakta seni hatıralarımdan çıkrarak canlandıracğımhep.Unutamsamda hiç, buna inandırmak ister gibi, unutmuş gibi davranarak canlanıracağım seni tüm hücrelerimde, Bende...Bana bunları yapmamış olsaydın;ben bir ömür boyu yine seni bekler ve yine seni severdim...
Susarak
Susmak istiyorum
Bağıra bağıra susmak istiyorum
Susarak söylemek istiyorum yalanlarımı
Ve hiç terk edesim yok yalnızlığımı...
Kandırmak istiyorum susarak kimsesizliğimi
Ağlamak istiyorum sessiz çığlıklar atarak
Gömmek istiyorum göz yaşlarımı yüzümdeki çizgilere
Ama susarak...
Şimdi sırtımı verip sana,
Yalnızlığımın tutup elinden
Sonsuz sayılar adımlayacağım bilmediğim yollara
Ve yine susacağım...
Olmadık yerde dönüp arkamı söyleyeceğim öfkemi
Nefretimi yüzüne yüzüne kusarak
Ama ağlamayacağım susarken
Gözlerim çığlık atacak ben dilimi kilitlerken..
Öyle Aşığım Ki Sana
Nasıl unuturum o güzel gözlerini.Ölüme götürür inan sensizlik beni.İçimde yaşattığım güzel sevgini.Alma ben den bağışla kendini.Tek teselli sen oldun bu hayatta.Darma dumandı gönlüm yaşamda.Ne yazı ne kışı bekler aşkın olsa.Çaldın yüreğimi ne olur bırakma.Toprak su ister bense hep seni.Yağsın gözyaşlarım yağmur gibi.Fırtına gibi es, yeter ki sev şimdi.Köle gibi yine severim hep seni.Sabah olmuyor bu kör gecelerde.Akşam olmuyor seni düşününce.İçimde sevgin kollarımda hayalle.Yerin dolmuyor devasız günlere.Dokunsan saçlarıma, sevdanla.Öpsen dudaklarımı büyük aşkla.Sar beni kollarınla hiç bırakma.Biriciğim öyle aşığım ki sana.
Bir Tek Seni Unutmam
Şimdi sen gideceksin ve ben arkandan bakakalacağım. Dur diyemeyeceğim, sesim çıkmayacak. Susuşlarımda saklı kalacak duygularım ne kötü... Söz geçiremeyeceğim göz yaşlarıma akacak. Saklayacağım görmeyesin diye, beceremeyeceğim. "Ağlama" diyeceksin bana, seni dinlemeyeceğim. İçimde biriken ne varsa gözlerimden taşacak dışarı. Dokunmak isteyeceksin, başımı geri çekeceğim öfkeyle. Kızgınım gidişine çünkü, öfkem bir dağ gibi büyük. Ne varsa hayata dair alıp götürüyorsun benden farkında değilsin. Ya da farkındasın ama değilmiş gibi davranıyorsun. Sen kendi yolunu çiziyorsun şimdi ve doğru bildiğini yapıyorsun. Bense binlerce yanlışın ortasında tek başımayım. Oysa beklediğim sevgiliydin sen. Yorgun dünlerden damıtılmış, kimliksiz sevdalardan süzülmüş aşkımın tek sahibi. Sanki seni aramıştım yıllarca da , ararken aşk niyetine yabancı kollarda uyumuştum. Bu yüzden kimse kandırmadı beni, dindirmedi aşka susamışlığımı. Hep eksikti hep yarım. Ne yazık ki "Bu kez tamam" dediğimde de yarım kaldığımı görüyorum. Belki de sevmeyi beceremiyorum ben.Öyle ya, deli sevdalar bana göre değil belki de. Dümdüz, heyecansız, içimdeki kuşlar kanat çırpmadan ve tutkuyu kanımda hissetmeden yaşamalıyım aşkı. Buna aşk denirse tabii.. Bu yarım kalmışlık duygusu yok olur mu o zaman? Peki sen biliyor musun bu acıya katlanmaların ilacını? Bu yürek sancısını ne dindirecek? Bu geceler nasıl geçecek? Söyle yar, içimi kor gibi yakan bu ateş nasıl sönecek?Acelen var biliyorum. Gideceksin, yaşanmamış zamanları da beraberinde götüreceksin. Bunu hiç istemiyorum. Ne berbat bir duygu bu.. İstemediğim bir şeyi yaşıyorum ve buna engel olamıyorum. Benden bağımsız gelişiyor her şey. Çarpmanın etkisiz elemanı gibiyim. Ya da bir savaş filminin daha ilk karesinde atılan ilk kurşunla düşüp ölen ve bir daha da hiç görünmeyen figüran...Haydi git, bu yol senin yolun. Dilediğince özgür at adımlarını. Kendin için iyi olanı yapıyorsun ya ne önemi var gerisinin. Yaşadığımız kısa günlerin anısına sığınır, atlatmaya çalışırım bu acıyı. Sensiz olmaktan daha kötü ne olabilir bu hayatta ki? Bir insanın başına en kötü şey gelmişse başka hiçbir şeyden korkmuyor. Bir tek seni kaybetmekten korkuyordum, onu da yaşadım zaten. Haydi git, merak etme yaşayacağım. Sensiz olsam da bu sevdayı yaşatacağım.
Aşkı Bilmeyen Okusun
Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış.Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk dahil.Bir gün, adanın batmakta olduğu, duygulara haber verilmiş. Bunun üzerine hepsi adayı terk etmek için sandallarını hazırlamışlar.Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş çünkü mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş.Ada neredeyse battığı zaman, Aşk yardım istemeye karar vermiş. Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde, geçmekteymiş.Aşk, Zenginlik, beni de yanına alır mısın? diye sormuş.Zenginlik,Hayır, alamam.Teknemde çok fazla altın ve gümüş var, senin için yer yok.demiş.Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibirden yardım istemiş.Kibir, lütfen bana yardım et! Kibir Sana yardım edemem, Aşk. Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedebilirsin.diye cevap vermiş. Üzüntü yakınlardaymış ve Aşk yardım istemiş: Üzüntü, seninle geleyim. Üzüntü Of, Aşk, o kadar üzgünüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım var.Mutluluk da Aşkın yanından geçmiş; ama o kadar mutluymuş ki Aşkın çağrısını duymamış. Aşk, birden bir ses duymuş.Gel Aşk! Seni yanıma alacağım..Bu Aşktan daha yaşlıca birisiymiş. Aşk o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki, onu yanına alanın kim olduğunu öğrenmeyi akıl edememiş. Yeni bir kara parçasına vardıklarında, Aşka yardım eden yoluna devam etmiş. Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden Aşk, Bilgiye sormuş: ;Bana yardım eden kimdi? Bilgi O, Zamandı diye cevap vermiş. Zaman mı? Neden bana yardım etti ki? diye sormuş Aşk. Bilgi gülümsemiş:Çünkü sadece Zaman Aşkın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir..
Yanlız Ağaç
Dun gördum, parkta, yalnız bir ağac yaklaştım kimseler yoktu yanında, dokundum,okşadım dalları kırırmış, yaprakları sararmış bak işte öluyorsun ağac. yalnızlıklar icinde... cevrendeki otlar bile seni terk ediyor, oysa nice aşklar yaşandı gölgende, nice kalpler cizilmiş vucuduna, kac aşkın ağacı oldun, kac kişi sevişti gölgende şimdi ne kadarda kırgınsın kimbilir... olsada ağzın dilin söylesen bana sitem etsen, söylesen icinden gecenleri, boş boş artık ne anlatsanda, bak yok kimse cevrende öluyorsun ağac... yalnızlıklar icinde...!
Canımı İstedinde Vermedim Mi ?
Unutamıyorum senden başkasına dokunmak haram bana..Nereye gitsem sen varsın..Her gün gün batımından sonra karanlık çökünce gece gibi karanlık gözlerini Özledim..Beni kahreden O sesini son kez duyamamak ,tenini son kez koklayamamak ..Son kez yanında olmak Sadece 1 saniye sana bakabilsem...Bir gün kalbi paramparça biri Gecenin ayazında senizliği ne isyan edercesine Sağnak yagmurların bir kabrin içinde mezarımın başinda Çiğliklarıma bürünmüş seni bekliyecek ..Gecenin rengine bürünmüş soguk bir mezar taşinin altında hatırlamadiğin bu aşkını bir daha hiç görmeyeceksinYeter ki sen böle mutluysan oldğun yerde bırakıyorum seni..
Öyle Bir Sevdaki Ama Karşılıksız
Bakmasaydın bir an olsun tek yüzümeGönlünde bir umut benim için açsaydınNe olurdu sanki sende halimi anlasaydınAcılardan azat edip bir kez ferahlatsaydınSen uzaklarda dalarken esaret mi gördünHürriyeti sevda için mi bir kenara çekildinSen şimdi halimi ömür boyu mahkûm ettinBir kez olsun seviyorum demedin, çekildinÇok sabretmiştim sen beni neye benzettinBen sevda için hazmettim dişlerimi erittimHer geçen gün kendimden de geçtim gittimSenin için ne acılar çektim sen hiç bilmedinSana bir intizar edemem dilim varmaz bunaSenin aşkın için her yanım acımasız budanaKalmasaydı kimseye, masum aşkım bir kulaAcı içinde kıvranmaya hali bensiz anlamayaYa Rab her şeye kadir olan hâkimi mutlaksınNe olur kimselerde benim gibi bizar olmasınSevdalarının kollarında solusun aşkla koksunAşk yolunda bir divane olduğumu unutmasın
Yine Seni Severdim
Merhaba...Canımı hala niye acıtıyorsun?Hani bitmişti, hani uzak duracaktın artık, neden?Bırak beni artık kendi dünyamda çırpınıyım.Yoruldum...Seni sensizliğinde bana yaptıklarını düşünerek hatırlamaktan mahvoldum...Canımı acıttın, mahvettin herşeyi...Bitrdin;sana dair yarattığım hülyalarımı...Mesajında da yazmışsın, anladım artık ki kabullenmişsin herşeyi."..... olmayacak" diyebilmişsin.Anlaman ne büyük bir şey...Senden intikam almayı düşünmedim hiç.Ben, bana yaptıklarının uğrunda senin de canının acımasını hiç istemedim.Biliyorum çünkü; her defasında kendi canımdan can gideceğini.Canımdın benim, canımın içiydin.Beni herp seveceğini biliyorum.Bende seni severdim çünkü.Hep; doyasıya, hiç bitmemesine...Ama olmayacağını,imkansızlıpın zirvelerinde bir aşkımız olduğunu bile bile ben yine seni severdim.Her şeye rağmen artık bana uzakolacaksın, olmalısın.Bilmemelisin beni.İyi oldupunu bilmek yetecek bana.Her ne yapmış olsan da bana iyi olduğunu bilmeye ihtiyacım var.Bir gün başkasının kollarında da görsem seni herşeyi yok sayarak, aramıza siyah bir perde çekerek görmezden geleceğim.Alışılmış bir duygu gibi hissedereceğim kendime; bu duyguyu.Her ne kadar alışmış olsamda belki zor gelecek yine de, mahvolacağım her şeye rağmen.Ama bana bunları yapmamış olsaydın ben bütün zorluklara katlanıp yine seni severdim.Bir yabancı el dokunsa da sana yine severdim sseni.Hiç vazgeçmeden, nefes bile almadan, soluksuzca, mahvolmuşca ben yine seni severdim; her gün daha da çoğalarak bakardım sana sevgimi ortaya çıkaran şu iki gözümle...Vazgeçeceğini, bir gün yok sayacağını bilsem de u kadar kanatmasaydın içimi ben hep seni severdim.Kalbinin sahibi kim olursa olsun, seni kiminle görürsem göriyim ben her gün başka şekilde parlayan gözlerimi sevgiyle besleyip seninle tanıştırırdım.Son mesajında yazdığın gibi:"Kimle olursam olıyım, kimi seversem seviyim bir yanım hep seni SEVECEK..."Vazgeçmeyi kabullenmiş olmanı da yok sayarak bakardım gözlerine hep...Sonsuzluk gibi...Niye?Beni birazcık sevdiysen çık git hayatımdan, düşlerimden,bakışlarımdan.Artık baktığım her yerde senden bir parça görmekten bıktım usandım artık.Gelme artık.Yüreğime daha çok dokunma.Kanatma yok saydığım kalbimi.Tam hatırlamıyorum, unuttuğum dediğim vakitleri aralama artık, lütfen!Bunu kaldıracak gücüm yok, anlıyor musun? Yok...Hep seni var etmiş oysa hayallerim.Bir kabusa çevirmene izin vermem, vermedim.Aşkımıza yapamazdım bunu.Onlara birazcık saygın varsa, uzak dur artık.Birgün sonra öleceğimi bilsem de ben yine seni severdim.Ama artık git!...Tam hayatımı kurmuşken, düzenimi oturttuğumu düşünmüşken, bozma düşüncelerimi,bozama hayallerimi, bir kerecik yapma bunu...Lütfen!Senin hataımdan çıktığını sandığım günden bu yana kaç defa girdin acaba bilin açtıma.Kaçında mutlu olabildim?Ruhum kaldıramaz artık bu kadarını.Aşkımı yaşattırabileceğim sadece, kendimle.Yeteri kadar burası yetiyor bana, hatırlatmak için;seni.Sen de var olursan önümde, burda, dayanamam anlıyor musun? Dayanamam...Bendeki bu mahvolmayasıya duygular biter bir gün belki kim bilir...Ama sana söz kimse, hiç kimse engelemeyecek aşkımızı.Sen bile...Ben her 21 Ocakta seni hatıralarımdan çıkrarak canlandıracğımhep.Unutamsamda hiç, buna inandırmak ister gibi, unutmuş gibi davranarak canlanıracağım seni tüm hücrelerimde, Bende...Bana bunları yapmamış olsaydın;ben bir ömür boyu yine seni bekler ve yine seni severdim...
Susarak
Susmak istiyorum
Bağıra bağıra susmak istiyorum
Susarak söylemek istiyorum yalanlarımı
Ve hiç terk edesim yok yalnızlığımı...
Kandırmak istiyorum susarak kimsesizliğimi
Ağlamak istiyorum sessiz çığlıklar atarak
Gömmek istiyorum göz yaşlarımı yüzümdeki çizgilere
Ama susarak...
Şimdi sırtımı verip sana,
Yalnızlığımın tutup elinden
Sonsuz sayılar adımlayacağım bilmediğim yollara
Ve yine susacağım...
Olmadık yerde dönüp arkamı söyleyeceğim öfkemi
Nefretimi yüzüne yüzüne kusarak
Ama ağlamayacağım susarken
Gözlerim çığlık atacak ben dilimi kilitlerken..
Öyle Aşığım Ki Sana
Nasıl unuturum o güzel gözlerini.Ölüme götürür inan sensizlik beni.İçimde yaşattığım güzel sevgini.Alma ben den bağışla kendini.Tek teselli sen oldun bu hayatta.Darma dumandı gönlüm yaşamda.Ne yazı ne kışı bekler aşkın olsa.Çaldın yüreğimi ne olur bırakma.Toprak su ister bense hep seni.Yağsın gözyaşlarım yağmur gibi.Fırtına gibi es, yeter ki sev şimdi.Köle gibi yine severim hep seni.Sabah olmuyor bu kör gecelerde.Akşam olmuyor seni düşününce.İçimde sevgin kollarımda hayalle.Yerin dolmuyor devasız günlere.Dokunsan saçlarıma, sevdanla.Öpsen dudaklarımı büyük aşkla.Sar beni kollarınla hiç bırakma.Biriciğim öyle aşığım ki sana.
Bir Tek Seni Unutmam
Şimdi sen gideceksin ve ben arkandan bakakalacağım. Dur diyemeyeceğim, sesim çıkmayacak. Susuşlarımda saklı kalacak duygularım ne kötü... Söz geçiremeyeceğim göz yaşlarıma akacak. Saklayacağım görmeyesin diye, beceremeyeceğim. "Ağlama" diyeceksin bana, seni dinlemeyeceğim. İçimde biriken ne varsa gözlerimden taşacak dışarı. Dokunmak isteyeceksin, başımı geri çekeceğim öfkeyle. Kızgınım gidişine çünkü, öfkem bir dağ gibi büyük. Ne varsa hayata dair alıp götürüyorsun benden farkında değilsin. Ya da farkındasın ama değilmiş gibi davranıyorsun. Sen kendi yolunu çiziyorsun şimdi ve doğru bildiğini yapıyorsun. Bense binlerce yanlışın ortasında tek başımayım. Oysa beklediğim sevgiliydin sen. Yorgun dünlerden damıtılmış, kimliksiz sevdalardan süzülmüş aşkımın tek sahibi. Sanki seni aramıştım yıllarca da , ararken aşk niyetine yabancı kollarda uyumuştum. Bu yüzden kimse kandırmadı beni, dindirmedi aşka susamışlığımı. Hep eksikti hep yarım. Ne yazık ki "Bu kez tamam" dediğimde de yarım kaldığımı görüyorum. Belki de sevmeyi beceremiyorum ben.Öyle ya, deli sevdalar bana göre değil belki de. Dümdüz, heyecansız, içimdeki kuşlar kanat çırpmadan ve tutkuyu kanımda hissetmeden yaşamalıyım aşkı. Buna aşk denirse tabii.. Bu yarım kalmışlık duygusu yok olur mu o zaman? Peki sen biliyor musun bu acıya katlanmaların ilacını? Bu yürek sancısını ne dindirecek? Bu geceler nasıl geçecek? Söyle yar, içimi kor gibi yakan bu ateş nasıl sönecek?Acelen var biliyorum. Gideceksin, yaşanmamış zamanları da beraberinde götüreceksin. Bunu hiç istemiyorum. Ne berbat bir duygu bu.. İstemediğim bir şeyi yaşıyorum ve buna engel olamıyorum. Benden bağımsız gelişiyor her şey. Çarpmanın etkisiz elemanı gibiyim. Ya da bir savaş filminin daha ilk karesinde atılan ilk kurşunla düşüp ölen ve bir daha da hiç görünmeyen figüran...Haydi git, bu yol senin yolun. Dilediğince özgür at adımlarını. Kendin için iyi olanı yapıyorsun ya ne önemi var gerisinin. Yaşadığımız kısa günlerin anısına sığınır, atlatmaya çalışırım bu acıyı. Sensiz olmaktan daha kötü ne olabilir bu hayatta ki? Bir insanın başına en kötü şey gelmişse başka hiçbir şeyden korkmuyor. Bir tek seni kaybetmekten korkuyordum, onu da yaşadım zaten. Haydi git, merak etme yaşayacağım. Sensiz olsam da bu sevdayı yaşatacağım.
Aşkı Bilmeyen Okusun
Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış.Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk dahil.Bir gün, adanın batmakta olduğu, duygulara haber verilmiş. Bunun üzerine hepsi adayı terk etmek için sandallarını hazırlamışlar.Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş çünkü mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş.Ada neredeyse battığı zaman, Aşk yardım istemeye karar vermiş. Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde, geçmekteymiş.Aşk, Zenginlik, beni de yanına alır mısın? diye sormuş.Zenginlik,Hayır, alamam.Teknemde çok fazla altın ve gümüş var, senin için yer yok.demiş.Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibirden yardım istemiş.Kibir, lütfen bana yardım et! Kibir Sana yardım edemem, Aşk. Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedebilirsin.diye cevap vermiş. Üzüntü yakınlardaymış ve Aşk yardım istemiş: Üzüntü, seninle geleyim. Üzüntü Of, Aşk, o kadar üzgünüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım var.Mutluluk da Aşkın yanından geçmiş; ama o kadar mutluymuş ki Aşkın çağrısını duymamış. Aşk, birden bir ses duymuş.Gel Aşk! Seni yanıma alacağım..Bu Aşktan daha yaşlıca birisiymiş. Aşk o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki, onu yanına alanın kim olduğunu öğrenmeyi akıl edememiş. Yeni bir kara parçasına vardıklarında, Aşka yardım eden yoluna devam etmiş. Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden Aşk, Bilgiye sormuş: ;Bana yardım eden kimdi? Bilgi O, Zamandı diye cevap vermiş. Zaman mı? Neden bana yardım etti ki? diye sormuş Aşk. Bilgi gülümsemiş:Çünkü sadece Zaman Aşkın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir..
