Cennetten kovulmuş bir melek gibi...

*MeleK*

♥Ben Aşık Olduğum Adamın Aşık Olduğu Kadınım♥
Cennetten kovulmuş bir melek gibi...
Eğer Tek kelimeyle anlatabilecek kadar hafif yaşasaydım aşkını,anlatabilirdim belkide bütün hisslerimi bir çırpıda !
Ama o kadar kolay değil işte ... Varlıgının mükemmelligini anlatmak ne kadar güzel ve zorsa Yoklugunu anlatmakta bir o kadar kan,elem ve göz yaşı dolu !..
Nasıl başlamıştı nasıl birden bire senle olmustum anlamamıstım bile...insanın kendisini birden bire mükemmel bir rüyada bulması gibi bulmustum kendimi sende...
Belkide bir uykuda gördügüm rüyaydın ! hiç uyanmak istemedigim bir rüyaydın... ama uyandım işte. ugruna hayatımı bağışlayabilcegim rüyadan istemeyerek uyandım
Şu an o kadar karışık anlatılmaz bir hal içerisindeyim ki bunları nasıl yazıyorum nasıl dökebiliyorum sayfalarıma ben bile bilmiyorum şaşırıyorum kendime...
Varlıgında o cok kızdıgım sigara vardı ya hani ! içme diye yalvardığım ama sen içmek istediğindede kıyamayıpta içmene izin verdiğim sigara...
Nefret ettiğim sigara...seni her dumanda 1 adım ölüme yaklaştıran ama senin her çektiğin dumanda beni binlerce defa öldüren sigara...
Uğraş döktügüm ne kadar uğraşsamda sana bıraktıramadıgım sigara...
Şimdi yoklugunda hayal olan varlıgını sigarada buldum biliyormusun...İçime çektiğim her dumanda seni çekiyordum sanki !..
Sana ait oluyor senle oluyordum sanki...İzmarit oluyordu her yer tütün kokuyordu ellerim! ve ben ellerimi hiç yıkamıyordum
Avuçlarımdaki tütün kokusu senin kokun diye hiç yıkamıyordum...
Yoklugunu kaldırabilmek çok zor...Varlıgın ne kadar mükemmelse yoklugunda bi o kadar acı ! Yerimde duramıyorum bişeyler yapamıyorum elim ayagım tutmuyo
kendimi bilmez bi haldeyim! Ne için hangi amaç uğruna yaşadıgımı bilmeden alıyorum ciğerlerime nefesimi
Cennetten kovulmus bir melek gibiyim! içimde cok büyük bi huzursuzluk var...
sen gittin gideli gözlerim uyku görmez sahte olan gülüşlerim bile uğramaz oldu...
Ve biliyormusun sevgilim ben kimselere diyemedim gecemi aydınlatan ay parçasının benden gittiğini...
Gökyüzümün o hilalsiz kaldıgını onun ışıgının artık gecelerimi aydınlatmıyacagını kimselere söyleyemedim...
Diyemedim kimselere " bitti " kelimesini..cok uraştım ama cıkmadı boğazımdan işte
Geceler boyu sessiz ağlayışlarımı kimseye anlatamadım kimseyide şahit etmedim
Ağlamak yakışmaz erkeğe derler ya! ben bana yakısmayanı yaptım! ağladım ağladım ağladım kendimi bilmezcesine ağladım...
ben simdi kime ne derim ? nasıl anlatırım ayrılıgı ! hayattan nasıl zevk alabilirim ki
baktıgım her yerde seni görürken adın her taraftayken ve ben sensizken nasıl nasıl yaşayabilirim
Aldıgım her nefes acı vermez mi yoklugunda ?
Ramazan ayında ettiğim tek duaydın dudaklarımdan süzülen tek isim ellerimi ALLAH'a açma sebebimdin
Dediler ki ramazan ayında edilen her dua kabul olurmuş...o ayda açılan elleri ALLAH boş çevirmezmiş...
Ben orucumu tuttum ve her gece seni diledim Rabbimden...
ALLahım onu bana bağışla! sakın alma koparma benden sadece benim tek benim olsun dedim seni bana verdiği için teşekkür ettim onun için oruc tuttum
Ama seni aldı benden! seni kopardı kokunu aldı üzerimden ellerinin sıcaklıgını aldı avuclarımdan buz gibi oldu ellerim ısınmıyor yoklugunda...
şimdi neden diye soruyorum kendime! cevapsız sorular buluyorum her tarafta! tarifi imkansız acılar yaşıyor içimi kimseye dökemiyor anlatamıyorum
şu saatten sonra yapmak istediğim tek şey ölmek biliyormusun...evet ölmek!
beni tanıyanlara sorsan intihar gibi bir çare çağlara yakışmaz derler !
ama intihar bir çare değil çaresizliğin kanıtıdır bunu bilmezler...
olsun yakışmasın çağlara intihar! birkerede ben bana yakışman birşeyi yapmak istiyorum
Bileklerimi kessem aksa o kan biliyorum ölmem kaldırırlar hastaneye kurtulurum o yüzden kesemiyorum bileklerimi !
kendimi assam asıcak yerde yok ki ... 4 duvar ve bir urganım yok kendimi öldürebileyim ! kendimi bile öldüremiyorum o kadar çaresiz o kadar yek'im
ne gidecek bir yerim var nede ağlayabileceğim bir omuz var...
Silah bulayım sıkayım kafama diyorum ama silahta bulamıyorum yoklugunda elim kolum bağlı ne bir adım geri gelebiliyor nede ileri gidebiliyorum
İç dünyamda yoklugunda pesimistken dışarıya kendimi optimist olarak gösteriyorum ne yapayım diyemiyorum işte hilall gitti bitti diye! diyemiyorum işte...
Belli bir şarkı listesi olusturmuşum kulagımda sürekli aynı şarkılar aynı şiirler aynı melodinin ezgileri...
Dedim ya cennetten kovulmus bir melek gibiyim...içimde büyük bir huzursuzluk var ve gidebilecek hiçbiryerim sığınabilecek hiçbir limanım kimsem yok
soğuk kış günlerinde avuçlarımı ısıtıcak sıcaklık boynumda hissedecegim nefes sarıldıgımda bütün herşeyi unutacagım insan yok sen yoksun
Karanlık günler geceler yaşıyorum artık! cünkü o günleri aydınlatıcak güneşimde yok
Bilmiyorum bu şekilde ne kadar yaşayabilir seni sensiz ne kadar yaşatabilirim bilmiyorum tek istediğim bir an önce ölmek
1 melek için! senin için tanrıya karşıma alıpta ölmek intiharın bileklerimde son defa iz bırakması başka hiçbirşey istemiyorum
çok karışık hissler içerisinde cok karışık bir ruh hali ve psikoloji içerisindeyim
bu yazdıklarımı silmek bile istiyorum. cok çaresizim cok ! saçlarımı yolmak kafamı duvarlara vurmak yumruklarımı duvarda kanatmak çözüm değil
hiçbirşey çözüm değil kendimden nefret ediyorum ne yapcagimi bilmez haldeyim çıldırmak üzereyim çıldırmak !
boş içki şişeleride getirmiyor artık seni bana! hiçbirşeyde bulamıyorum yok olan varlıgını...arıyorum ama bulamıyorum
neden öldürüpte gitmedin neden kafama bir kurşun sıkmadın yada beni zehirlemedin neden ?
Yoklugunu kaldırabilmek çok zor...ne yoklugunu kaldırabilcek gücüm var nede sen olmadan atabilecegim bir adım! hiçbirşey yok yok işte yok
nefret ediyorum kendimden anlıyormusun nefret ! hiçbirşeyin yolunda gitmeyen şu boktan hayatımda senle bile birşeyleri yolunda götüremedim...
ve ben şimdi ölümü seçiyorum ! bir kere olsun kendime yakışmayanı yapıyorum ölümü seçiyorum
dudaklarının sıcaklıgında susuzum! bedenimi saran kolların yok üşüyorum çok üşüyorum!
Güneşimdin gece hilalim olurdun! zor zamanlarımda üzerime karanlık çöktügünde beni ayakta tutan bana yol gösteren ışık gökyüzündeki hilal'in ışıkları olurdu
Sen olurdun...
Bak yine karanlıklar çöktü üzerime nerdesin hilalim ? hani nerde bana yol göstericek beni aydınlatıcak ayakta tutucak ışıkların hani nerde?
Bak yine kanıyor yaralarım yoklugunda...yaralarımı kapatıcak susamış dudaklarımı ıslatıcak dudakların nerde ?
Bak kış geldi ellerim üşüyor hani nerde avuçlarımı ısıtıcak ellerinin sıcaklıgı
Nerdesin Nerde?
Gözlerimden 2 damla yaş damlıyor sayfalarıma...rengi bu sefer şeffaf bi renk değil kırmızı bir renk alıvermiş...
Kan akıyor sayfalarıma...yerli yersiz hanüsilasyonlarda hayallerde buluveriyorum seni..
Tanıyamıyorum kendimi karanlık bir ortamda karanlık bir adam oluveriyorum bir anda...
Umutlarım yok artık hayallerimde yok! eskiden hayallerimi uçurtma yapıp masmavi göklerde uçururken
şimdi bir iğnenin balona değmesi gibi bir hal almış hayallerim uçup gitmişler gökyüzüne...
içimde tarifi imkansız sunumlar var...ah bir dökebilsem sayfalarıma ah bir çizebilsem resmini...
Acaba simsiyah bir tablo boyasam göstersem herkese anlarlarmı içimin nasıl bir hal aldığını ?
yaşamadan anlıyabirler mi ?
bana elveda diyipte gittiğin rüyalarımı görebilirlermi o simsiyah tabloda ?
Biliyormusun sen varken odamı maviye boyamak ve birde oraya bir hilal çizmek istiyordum!
Şimdi sen yoksun yoklugunu odama yansıtmak istiyorum...siyah koyu siyah bir renk buldum o boyayla boyamayı düşünüyorum odamı...
Sonrada kendimi yaşamın son raddesine kadar oraya hapsetmeyi düşünüyorum!
kimi zaman aglayışlarla,yakarışlarla,yalvarışlarla,isya nlarla! kimi zaman kanla kimi zamanda yerli yersiz alkol komalarıyla...
yerleri izmarit olmuş duvarlarda senin resimlerinin olduğu bir oda!
Müzik olarakda yıllar boyu son nefesime kadar senle olan şarkımı dinlemek istiyorum seni anlatan o mükemmel şarkıyı dinlemek...
Ağlamaktan yorulmuş birbirine yapışmış gözkapaklarım kendine hakim olabilse durdurabilseydi eminim ki baktığı yerlerdede seni görmezdi
Ya yüreğim ? Yüzme bilmeyen ama masmavi okyanuslara dalan bir genç gibi,küçük ama boyundan büyük sevdalara yelken açmış yüreğim...
şimdi ben yüreğime ne söyleyebilirim ki ? yüreğime senin mükemmel bir insan oldugunu anlattıktan sonra! hiç birakmicak artık hep bizle dedikten sonra
ne yüzle ben şimdi yüreğime nasıl diyebilirim o gitti o terk etti o artık yok diye...
Ve benim yeniden demeye gücüm kalmadı ! sensiz kalmaktan yorulmuş bitip tükenmiş olan bedenimin
sen olmadan kalkıp savaşıcak göğüs göğüse dertlerle acılarla savaşıcak gücü kalmadı !
kendimi dünyanın diğer ucuna atsam bile benle gelicek sevdan benle olucak!
acı cekicek ama olucak! acaba ölüm dindirirmi ki acılarımı ? razıyım cehennemLerde yanmaya !
usta bir şair değilim duygularımı mükemmel bir şekilde anlatayım! çağlarında elinden gelen bu işte anca bu kadar yazabiliyor
anca bu kadar anlatabiliyor seni sana! seni sayfalarına anca bu kadar...
bogazımda bişeyler düğümleniyor...kalbim iyice sık sık ağrımaya basladı acımaya basladı...
hastalıktan mı yoksa senin acından dolayımı bilmiyorum ama bir an önce ölmek kalbimin cabuk iflas etmesi içinde herseyi yapıyorum
ne yapayım kalbimin artık atması icin bir sebebi yok!
acaba ölünce arkamdan üzülürmüsün diyorum...ama yok üzülme sakın üzülme dayanamam gözlerinden akan bir damla yaşın sadece kokusu için
can vermeye hazırken! benim yüzümden agla, gözyaşları dök istemiyorum! kendini suclu hisset istemiyorum!
onun icin ne bu yazıdan haberin olucak nede öldügümü biliceksin! gider ölürüm bir kuytu kösede haberin bile olmaz
ve sıkı sıkı tembih edicem dostlarıma sakın sakın ona bişey demeyin çağlar yurtdışına gitti çalışıyo deyin diye tembihlicem...
vefasız olmakta yok söz! arada bir uğruyacagım rüyalarınıza kardeşlerim...bilirsiniz siz olmadan çağlar pek bi işe yaramıyor...
yazılıcak anlatılcak cok şey var...dilimin söylemek kalemimin yazmak istediği! yüreğimin vurgulamak istedigi cok şeyi var...
ama bir yere kadar! bir yere kadar cıkıyo! ondan sonrada cıkmıyor dilimden melet...cıkmıyor keLimeler...
simdi düsünüyorumda! acaba ölüm yeteri kadar anlıyacak mı dertlerimi ? bence anlamadıgından dolayı şu an ben hala nefes alıyorum ya...
o bile anlayamıcak beni! sonrada tanrının karşısına cıkıcam boynumu eğip cevap veremiyecegim sonrada cezam cehennem olcak bunun farkındayım...
her ne kadar bunların farkında olsam bile inadına varlıgına inanmıyorum! inanmıyorum işte!
o benim ona actıgım ellerimi bos cevirdi inanmıyorum işte inanmıyorum! ben artık anlamakta istemiyorum anlatmakta! hiçbirşeyi anlamak istemiyorum
yanmak istiyorum cayır cayır yanmak istiyorum alevlerde kavrulmak erimek istiyorum bu acıyı yasamak yerine binbirtürlü acı yasamak istiyorum
ama bu acıyı yasamak istemiyorum ben
belki yazım sacma belkide igrenc oldu! ama yasamayan anlamazki...cennette girmeden cennetin güzelligini nasıl anlatabilirsin ki ?
nasıl anlayabilirsin ki yemegi yemeden yemegin tadını...
belkide gercekten sacmadır! olsun benim dogrularım işte...sacma insanın yazılarıda sacma olur normal karsılamak gerek!
Deli gibi yazmak istiyorum deli gibi ! sürekli içimde can cekişen bişeyler var ama ölemeyen birşeyler var...
cıkmaz bir sokakta deli gibi koşuyor cıkışı arıyorum ne duvarların üzerinden atlıyabiliyor nede yeri ellerimle eşerek cıkış bulabiliyorum
cıkmazlardayım yoklugunda! minik bir yavru köpek gibiyim! doğanın acımasızlıgına karşı savunmasız kimsesiz kendimi bilmezim...
sürekli birşeyler üzerime geliyor sürekli bişeyler boğuyor beni dayanacak destegim sen yoksun hiçbişey yok
cok kötüyüm anlatılması zor bir durum içerisindeyim...varlıgında gözlerimde olan hayatın ışıkları şimdi sönmüş ölümü bekliyor...
bulamadıgım cevaplar var! hiçbirşey avutmuyor yoklugunu! hiç bir yara bandı kapatmıyor açtıgın yaraları...
senle olan hayallerimi buruşturup yırtık bir sayfa gibi çöpe atmak istemiyorum...
türkiyede duramıyorum artık herkesi herşeyi bırakıp yurtdışına kaçmak sokakta üstü başı yırtık saç sakal karışmış hayattan bir beklentisi olmayan sarhoşu
oynamak istiyorum ! oynadıgım hayat serüveninin ışıkları söndü perdeleri kapandı şimdi ölümü oynamak ölümü yaşamak istiyorum
anlatamiyorum içimdekileri çıldırmak üzereyim yoklugunu anlatabilcek ne bir hikaye var nede bir resim hiçbirşey yok!
Sen yoksan benligiminde bir önemi yok zaten
Bazen ölmek bile yakışıyor insana...
Herşeyi yakıştırırdın ya bana...Ölmeyide ben yakıştırdım işte kendime...
İntihar bir çare değil çaresizligimin kanıtıdır...
Seni çok seviyorum...
 
Cevap: Cennetten kovulmuş bir melek gibi...

ahhh adminim içim burkularak okudum ne güzel bir aşk böyle sonu kötü olsada ..insanın aşkı içinde bu kadar güzel yaşaması çok ama çok etkilendim emeğinize sağlık...teşekkürler
 
Geri
Üst