Çocugum Yuvaya Gitsin mi? Gitmesin mi?
- Çocuğum yuvaya gitsin mi? Gitmesin mi?
- Gitsin. Kendi yaşıtları ile birlikte olsun. Şimdi sokak mı kaldı oynayacak! Çocuklar evin içinde bakıp beslediğimiz köpeğe döndüler. Hayvancağız kendi cinsini tanımıyor. Dünyada bizi kendi hemcinsi sanıyor. Bize benzeyen diğer insanlara da hiç değilse bize benziyorlar diye biraz yakınlık gösteriyor. Kendi cinsini görünce hayvancağız adeta ürküyor. Çocuklar da ev içinde çekirdek aile mensuplarını görerek büyüyor ve yaşıtları ile ilköğretimde karşılaşınca sudan çıkmış balığa dönüyorlar. O nedenle sokakta oynayamıyor ise kreşe gitsin.
-Tamam yuvaya gitsin de, yarım gün mü gitsin? Tam gün mü?
-Annesi çalışmıyorsa yarım gün gitsin, annesi çalışıyorsa tam gün gitsin.
-Hangi kreşe gitsin?
-Çalışanların boğaz ve dışkı kültürleri ve sarılık testleri her 6 ayda bir kontrol edilen bir yuvaya gitsin. Kreşin mutfağını gözden geçirmeniz pek pratik olmaz.
-..
-Her gün her gün gidip mutfak kontrol edilemez de ondan. Ne siz her gün mutfak kontrolü yapabilirsiniz, ne de onlar sizin kontrol ededeğiniz zaman mutfaklarını size dağınık ve pis gösterirler.
-...
-Sık sık üst solunum yolları enfeksiyonu olur ama olsun. Bu da bir çeşit bağışıklamadır netice itibarı ile.
-Kaç yaşında gitsin?
-Yuvaya mı? 3 yaş iyidir. Anneden koptuğu bir yaş olarak 3 yaş uygundur. Çünkü 3 yaş öncesi anne çocuk bağı çok güçlüdür. Bu bağ zedelenmesin. Çalışan anne çocukları için ise, yapacak bir şey yok. Yuva olamıyorsa bebeğe bir aile büyüğü baksın. Böyle bir aile büyüğü ya da candan bir akraba yoksa sağlam bir bakıcı olsun.
-...
- Bakıcının sağlamı iri yarı anlamında değil tabii. Sağlam bakıcı ikide bir ben gidiyorum demeyen, ya da sizin “Yetti gayrı, kapı arkanızda! demiyeceğiniz” biri ve aynı zamanda çocuğu gerçekten benimseyen biri olmalı.
Okul öncesi diye bir sınıf oluşturulması da iyi oldu. Ancak ben yaşlandıkça, tecrübelerim bana “Aman ne iyi” olan her fikre şüphe ile bakmayı öğretti. Herhangi bir yeniliğe “iyi” demeden önce, “iyiliğin” altında “doğallık” arıyorum. Doğallık varsa “O” iyidir. Bana göre bir “yenilikte” “doğallığın” varlığını aramak iyi bir test kriteri oluyor.
Okul öncesi sınıflara gelince,....
Çocuklar yaşıtları ile kaynaşıyorlar. Okula bir ön hazırlık yapıyorlar. Eh, çocuk da biraz evden uzaklaşıyor. Bu hem anneler, hem de çocuklar için bir rahatlama ve ferahlama oluyor neresinden baksanız.
Buraya kadar doğal mı?
Bence değil. Çocuk dediğin uykusunu almalı. Fakat okul öncesi sınıfına giden çocuk sabah erken kalkma stresine bir yıl önceden giriyor. “Faaliyet” adı altında bir nevi sorumluluk altında eziliyor. Sıraya girmeler, yemek kuralları el yıkama kuralları, vs., vs..
Bunun neresi doğaldır? Çocuk dediğin uykusunu almalı. Sokaklarda doğanın içinde özgürce koşmalı.
-Tamam yuvaya gitsin de, yarım gün mü gitsin? Tam gün mü?
-Annesi çalışmıyorsa yarım gün gitsin, annesi çalışıyorsa tam gün gitsin.
-Hangi kreşe gitsin?
-Çalışanların boğaz ve dışkı kültürleri ve sarılık testleri her 6 ayda bir kontrol edilen bir yuvaya gitsin. Kreşin mutfağını gözden geçirmeniz pek pratik olmaz.
-..
-Her gün her gün gidip mutfak kontrol edilemez de ondan. Ne siz her gün mutfak kontrolü yapabilirsiniz, ne de onlar sizin kontrol ededeğiniz zaman mutfaklarını size dağınık ve pis gösterirler.
-...
-Sık sık üst solunum yolları enfeksiyonu olur ama olsun. Bu da bir çeşit bağışıklamadır netice itibarı ile.
-Kaç yaşında gitsin?
-Yuvaya mı? 3 yaş iyidir. Anneden koptuğu bir yaş olarak 3 yaş uygundur. Çünkü 3 yaş öncesi anne çocuk bağı çok güçlüdür. Bu bağ zedelenmesin. Çalışan anne çocukları için ise, yapacak bir şey yok. Yuva olamıyorsa bebeğe bir aile büyüğü baksın. Böyle bir aile büyüğü ya da candan bir akraba yoksa sağlam bir bakıcı olsun.
-...
- Bakıcının sağlamı iri yarı anlamında değil tabii. Sağlam bakıcı ikide bir ben gidiyorum demeyen, ya da sizin “Yetti gayrı, kapı arkanızda! demiyeceğiniz” biri ve aynı zamanda çocuğu gerçekten benimseyen biri olmalı.
Okul öncesi diye bir sınıf oluşturulması da iyi oldu. Ancak ben yaşlandıkça, tecrübelerim bana “Aman ne iyi” olan her fikre şüphe ile bakmayı öğretti. Herhangi bir yeniliğe “iyi” demeden önce, “iyiliğin” altında “doğallık” arıyorum. Doğallık varsa “O” iyidir. Bana göre bir “yenilikte” “doğallığın” varlığını aramak iyi bir test kriteri oluyor.
Okul öncesi sınıflara gelince,....
Çocuklar yaşıtları ile kaynaşıyorlar. Okula bir ön hazırlık yapıyorlar. Eh, çocuk da biraz evden uzaklaşıyor. Bu hem anneler, hem de çocuklar için bir rahatlama ve ferahlama oluyor neresinden baksanız.
Bence değil. Çocuk dediğin uykusunu almalı. Fakat okul öncesi sınıfına giden çocuk sabah erken kalkma stresine bir yıl önceden giriyor. “Faaliyet” adı altında bir nevi sorumluluk altında eziliyor. Sıraya girmeler, yemek kuralları el yıkama kuralları, vs., vs..
Bunun neresi doğaldır? Çocuk dediğin uykusunu almalı. Sokaklarda doğanın içinde özgürce koşmalı.
Doç.Dr. Sabiha Paktuna Keskin
