cumhuriyet döneminde çanakkale
CUMHURİYET DÖNEMİNDE ÇANAKKALE
Çanakkale 1915 yılında yasadıgı savaslar nedeniyle büyük bir tahribat gördü. Savas döneminde sivil nüfus tahliye edilmis oldugundan kentte ticaret azaldı ve sehir sönüklesti. Sehrin eski dönemlerini tekrar yakalaması Cumhuriyetin ilk yıllarını buldu.Cumhuriyet Dönemi'nin ilk nüfus sayımında (1927) sehirde sadece 8515 kisi sayılabilmisti. 1935 sayımında nüfus 11.495'e ulastı. II. Dünya Savası içinde askerî yıgınak bölgesi oldugu için nüfusu 24.621'e ulasan kentin nüfusu savas sonunda yapılan sayımda (1945) 2 2 . 8 6 9 ' d u r. A s k e r î y ı g ı n a g ı n çekilmesinin ardından kentin 1950 yılındaki nüfusu 11.824'e indi. 1950 yılından sonra kent nüfusu hızlı bir gelisme içerisine girerek 1970'te 27.042, 1980'de 39.975, 1990'da 53.995, 2000'de 75.900'e ulastı. Sehrin alan üzerindeki gelismesi de 1950'li yıllara kadar sınırlı olmustur. Sehir bu yıllarda Sarıçay'dan kısmen Hastahanebayırı'na kadar uzanıyordu. Günümüzde Çanakkale merkez ilçeyle birlikte on iki ilçeye sahip (Ayvacık, Bayramiç, Ezine, Biga, Lapseki, Çan, Gelibolu, Eceabat, Yenice Bozcaada ve Gökçeada), 9737 km²lik toprakları üzerinde 585 köyü bulunan bir Batı Anadolu kentidir.
1912 yılında başlayan Balkan Savaşı ardından , I. Dünya Savaşı, Çanakkale Savaşları ve İşgal yılları bu zenginliğin sonunu getirir. Kent bu dönemlerde askeri yığınak bölgesidir. Siviller tarafından boşaltılan kent savaşlar sonunda artık bir harabe halindedir.
Cumhuriyet Dönemi
Cumhuriyet döneminde Gelibolu ve Biga’nın bağlanmasıyla İl olan Çanakkale savaş psikolojisini üzerinden uzun süre atamaz. Bu dönemde kente pek çok göçler olur. Bunlardan en yoğun olanı 1924 yılındaki Büyük Mübadele ile gelen Giritliler ‘dir. Kent yaşamına adeta damgalarını vururlar. Bu arada kentin eski sakinleri Ermeniler, Rumlar ve en son yahudiler kenti terk ederler.
Sonraki yıllarda bu kentin güzel doğası nedeniyle çeşitli nedenlerle buraya gelip ayrılamayan insanların yerleştiği Çanakkale küçük bir sahil kenti olarak sessiz sakin yaşantısını 1990’lı yılların başına kadar sürdürür.
1992 yılında açılan üniversite kentin yaşamını değiştirir. Sokakları emeklilerden çok genç nüfus doldurur. Konut açığı had safhaya ulaşır. Bu dönemde çevre ilçe ve köylerden kente göç hızlanır.
Çanakkale 1915 yılında yasadıgı savaslar nedeniyle büyük bir tahribat gördü. Savas döneminde sivil nüfus tahliye edilmis oldugundan kentte ticaret azaldı ve sehir sönüklesti. Sehrin eski dönemlerini tekrar yakalaması Cumhuriyetin ilk yıllarını buldu.Cumhuriyet Dönemi'nin ilk nüfus sayımında (1927) sehirde sadece 8515 kisi sayılabilmisti. 1935 sayımında nüfus 11.495'e ulastı. II. Dünya Savası içinde askerî yıgınak bölgesi oldugu için nüfusu 24.621'e ulasan kentin nüfusu savas sonunda yapılan sayımda (1945) 2 2 . 8 6 9 ' d u r. A s k e r î y ı g ı n a g ı n çekilmesinin ardından kentin 1950 yılındaki nüfusu 11.824'e indi. 1950 yılından sonra kent nüfusu hızlı bir gelisme içerisine girerek 1970'te 27.042, 1980'de 39.975, 1990'da 53.995, 2000'de 75.900'e ulastı. Sehrin alan üzerindeki gelismesi de 1950'li yıllara kadar sınırlı olmustur. Sehir bu yıllarda Sarıçay'dan kısmen Hastahanebayırı'na kadar uzanıyordu. Günümüzde Çanakkale merkez ilçeyle birlikte on iki ilçeye sahip (Ayvacık, Bayramiç, Ezine, Biga, Lapseki, Çan, Gelibolu, Eceabat, Yenice Bozcaada ve Gökçeada), 9737 km²lik toprakları üzerinde 585 köyü bulunan bir Batı Anadolu kentidir.
1912 yılında başlayan Balkan Savaşı ardından , I. Dünya Savaşı, Çanakkale Savaşları ve İşgal yılları bu zenginliğin sonunu getirir. Kent bu dönemlerde askeri yığınak bölgesidir. Siviller tarafından boşaltılan kent savaşlar sonunda artık bir harabe halindedir.
Cumhuriyet Dönemi
Cumhuriyet döneminde Gelibolu ve Biga’nın bağlanmasıyla İl olan Çanakkale savaş psikolojisini üzerinden uzun süre atamaz. Bu dönemde kente pek çok göçler olur. Bunlardan en yoğun olanı 1924 yılındaki Büyük Mübadele ile gelen Giritliler ‘dir. Kent yaşamına adeta damgalarını vururlar. Bu arada kentin eski sakinleri Ermeniler, Rumlar ve en son yahudiler kenti terk ederler.
Sonraki yıllarda bu kentin güzel doğası nedeniyle çeşitli nedenlerle buraya gelip ayrılamayan insanların yerleştiği Çanakkale küçük bir sahil kenti olarak sessiz sakin yaşantısını 1990’lı yılların başına kadar sürdürür.
1992 yılında açılan üniversite kentin yaşamını değiştirir. Sokakları emeklilerden çok genç nüfus doldurur. Konut açığı had safhaya ulaşır. Bu dönemde çevre ilçe ve köylerden kente göç hızlanır.
