Dikiş tutmaz bu sensizlik..
DİKİŞ TUTMAZ BU SENSİZLİK..
Kendimi hep suçlu yakalıyorum... Senden düşler sürüyorum ve içinde sen olduğun için mutluluk kokuyorum... Bu kentte yağmur hep kendini ağlıyor.. Ben her gidişinde durağa yaslanıyorum, sonra bir kente... Ve sen gidiyorsun, ben kanıyorum.. Oysa gel desen gelirim biliyorsun..
Ağzımdaki uykuları hep öp... Gözlerim yalnızlıklara ihbar olmasın, kendimi buldukça sana geleyim emi.. Sen yar; melekleri bile kıskandıracak kadar kendinsin bende.. Hiç içini acıtma uzaklarda, dikenleri olsa da, güller kendine batamaz bil.... Benim gözlerim sevdamızın bekçisi, her gün ve hep, dünden ve senden kalmayım.. Her gece sensizken odamda, intihar acemisi bir şairin delilik provalarını yapıyorum.. Ağlamamaya çalışarak, yokluğunu kokluyorum, yokluğunu yokluyorum..
Senin kirpiklerin, sen yanımda olmayınca bana darağacı.. Geceyi asıyorum, sensizliği asıyorum ve yazıyorum... Kalemim bitiyor, şiirlerim şuurunu yitiriyor.. Ve kanımdaki mürekkep balığı intihar ediyor.. Ama hemen gözlerin geliyor aklıma.. Yaşamak için geç değil, ama ölmek için çok erken diyorum... Offff yine yasadışıyım, hadi tutukla beni gözlerimden.. Müebbetlere mahkum et.... Hücremde sen, ranzamda sen, soluduğum puslu ve tozlu mahpus damında bile sen olduktan sonra.. Bin yıl paşa paşa yatmayan şerefsiz olsun yaaar....
Bırak da üstü kalsın yalnızlığımın, sen sadece gel de geleyim... Kaç cenaze var içimde, namazını tek başına kıldığım... Gömüyorum, yine buluyor beni yalnızlık.. Dokuz canlımı bilmem ama, kaç dokuz oldu aldığım can, onu yine hiiç sayamadım.. Horlak bir yalnızlık peşimi bırakmayan... Hep karanlıklarda yürüyordum yosun gözlüm... Şimdi ise tüm siyahlarla aram bozuk.. Gökyüzüne diktim gözlerimi, güneşe ilerliyorum.. Ellerimde ve yüreğimde daima sen.. Ömrümden düşürdüğüm acıları yollara döktüm.. Sevinç dolu kamyonlar geçti üzerlerinden.... Bir de sevenler ölüdür derler.. Küfrettim hepsine, senden olmayan her şeye...
Derinlerde yüzmeyi bilmeyenler, bir gün mutlaka boğulur... İşte bundandır gözlerine hep temkinli bakışım.. Kim yar saçının bir telinden kendine gurbet yapmış ki.. Ben yaptım işte yar... Her gün sabah oluyorsun, akşam oluyorsun.. Alnından süzülerek, ellerime damlıyorsun... Teninin tuzunu içiyorum, bahar yağmuru olup iniyorsun yaşadığım kente...
İşte gözüme çiğ kaçtı yine bu akşam.. Az kullanılmış intiharları geri çevirdim.. Kimsenin içi görünmez, ama sen benimkini hep gör emi.. Sözü namluya sürdüm, tüm sensizliğimi vurdum... Düşmeyi göze aldım seni ilk gördüğümde ve yüreğine uçtum... Şimdi düşmeyecek kadar bağlıyım sana.. Tüm kirli dünlerimi temize çektim, uzaklığına uzandım... Sensizken ben hiç yokmuşum, anladım...
SENİ SEVİYORUM...
Kendimi hep suçlu yakalıyorum... Senden düşler sürüyorum ve içinde sen olduğun için mutluluk kokuyorum... Bu kentte yağmur hep kendini ağlıyor.. Ben her gidişinde durağa yaslanıyorum, sonra bir kente... Ve sen gidiyorsun, ben kanıyorum.. Oysa gel desen gelirim biliyorsun..
Ağzımdaki uykuları hep öp... Gözlerim yalnızlıklara ihbar olmasın, kendimi buldukça sana geleyim emi.. Sen yar; melekleri bile kıskandıracak kadar kendinsin bende.. Hiç içini acıtma uzaklarda, dikenleri olsa da, güller kendine batamaz bil.... Benim gözlerim sevdamızın bekçisi, her gün ve hep, dünden ve senden kalmayım.. Her gece sensizken odamda, intihar acemisi bir şairin delilik provalarını yapıyorum.. Ağlamamaya çalışarak, yokluğunu kokluyorum, yokluğunu yokluyorum..
Senin kirpiklerin, sen yanımda olmayınca bana darağacı.. Geceyi asıyorum, sensizliği asıyorum ve yazıyorum... Kalemim bitiyor, şiirlerim şuurunu yitiriyor.. Ve kanımdaki mürekkep balığı intihar ediyor.. Ama hemen gözlerin geliyor aklıma.. Yaşamak için geç değil, ama ölmek için çok erken diyorum... Offff yine yasadışıyım, hadi tutukla beni gözlerimden.. Müebbetlere mahkum et.... Hücremde sen, ranzamda sen, soluduğum puslu ve tozlu mahpus damında bile sen olduktan sonra.. Bin yıl paşa paşa yatmayan şerefsiz olsun yaaar....
Bırak da üstü kalsın yalnızlığımın, sen sadece gel de geleyim... Kaç cenaze var içimde, namazını tek başına kıldığım... Gömüyorum, yine buluyor beni yalnızlık.. Dokuz canlımı bilmem ama, kaç dokuz oldu aldığım can, onu yine hiiç sayamadım.. Horlak bir yalnızlık peşimi bırakmayan... Hep karanlıklarda yürüyordum yosun gözlüm... Şimdi ise tüm siyahlarla aram bozuk.. Gökyüzüne diktim gözlerimi, güneşe ilerliyorum.. Ellerimde ve yüreğimde daima sen.. Ömrümden düşürdüğüm acıları yollara döktüm.. Sevinç dolu kamyonlar geçti üzerlerinden.... Bir de sevenler ölüdür derler.. Küfrettim hepsine, senden olmayan her şeye...
Derinlerde yüzmeyi bilmeyenler, bir gün mutlaka boğulur... İşte bundandır gözlerine hep temkinli bakışım.. Kim yar saçının bir telinden kendine gurbet yapmış ki.. Ben yaptım işte yar... Her gün sabah oluyorsun, akşam oluyorsun.. Alnından süzülerek, ellerime damlıyorsun... Teninin tuzunu içiyorum, bahar yağmuru olup iniyorsun yaşadığım kente...
İşte gözüme çiğ kaçtı yine bu akşam.. Az kullanılmış intiharları geri çevirdim.. Kimsenin içi görünmez, ama sen benimkini hep gör emi.. Sözü namluya sürdüm, tüm sensizliğimi vurdum... Düşmeyi göze aldım seni ilk gördüğümde ve yüreğine uçtum... Şimdi düşmeyecek kadar bağlıyım sana.. Tüm kirli dünlerimi temize çektim, uzaklığına uzandım... Sensizken ben hiç yokmuşum, anladım...
SENİ SEVİYORUM...
