EcE'nin Renkli Mekanı
- Konbuyu başlatan ece_ece
- Başlangıç tarihi
...Çok SevDiĞİm BiR ŞiiR...
Dokunsalar ağlayacağım
‘İyi’ demek adettendir ya !
‘İyiyim’ dedim…
Değilim.
Anlatılması zor bir duygu içimde ki.
Her harf
Her kelime
Ve her cümle, olduğundan ya çok basit ya da daha karmaşık bir hale getiriyor dilime getiremediklerimi.
Birgün konuşmayı unutmak, sadece susmak istiyorum.
Birgün susmayı unutmak, olur olmaz konuşmak istiyorum.
‘Kime, neye konuşursan konuş’ diyorum…
Yeter ki susma!
Hiçbir söz yetmiyor, beni 'bana' anlatmama…
Dinleyemiyorum kendimi, acımadan içim…
Dokunsalar ağlayacağım bir ömür boyu…
Ve değseler hüznüme, döküleceğim parça parça…
Bir anlık değil, boğulduğum bilinmezlik.
Acısı çıkıyor sustuklarımın.
Oysa ben iyiyim görünürde !
Anlamını içime çeke çeke mutluluğa erişemiyorum...
Ya hep ben fazla geldim ya da hep bir şeyler eksik kaldı…
Şimdi iyi olan ne varsa, üzerine çizgi çekemediğim kırgınlıklar sarıyor dört yanını.
Ve ben,
İyi olmanın eşiğinde, korkulara kapılıyorum anlamadığım bir biçimde…
Sebebim yok.
Belki de çok…
Biliyorum;
Ben bile kendimi anlayamıyorken anlaşılmayı beklemek, hayalden de öte .
Ben kendimi,
Görmüyorum
Duymuyorum
Ve bilmiyorum…
Dokunsalar ağlayacağım bir ömür boyu…
Ve değseler hüznüme, döküleceğim parça parça…
‘İyi’ demek adettendir ya !
‘İyiyim’ dedim…
Değilim.
Anlatılması zor bir duygu içimde ki.
Her harf
Her kelime
Ve her cümle, olduğundan ya çok basit ya da daha karmaşık bir hale getiriyor dilime getiremediklerimi.
Birgün konuşmayı unutmak, sadece susmak istiyorum.
Birgün susmayı unutmak, olur olmaz konuşmak istiyorum.
‘Kime, neye konuşursan konuş’ diyorum…
Yeter ki susma!
Hiçbir söz yetmiyor, beni 'bana' anlatmama…
Dinleyemiyorum kendimi, acımadan içim…
Dokunsalar ağlayacağım bir ömür boyu…
Ve değseler hüznüme, döküleceğim parça parça…
Bir anlık değil, boğulduğum bilinmezlik.
Acısı çıkıyor sustuklarımın.
Oysa ben iyiyim görünürde !
Anlamını içime çeke çeke mutluluğa erişemiyorum...
Ya hep ben fazla geldim ya da hep bir şeyler eksik kaldı…
Şimdi iyi olan ne varsa, üzerine çizgi çekemediğim kırgınlıklar sarıyor dört yanını.
Ve ben,
İyi olmanın eşiğinde, korkulara kapılıyorum anlamadığım bir biçimde…
Sebebim yok.
Belki de çok…
Biliyorum;
Ben bile kendimi anlayamıyorken anlaşılmayı beklemek, hayalden de öte .
Ben kendimi,
Görmüyorum
Duymuyorum
Ve bilmiyorum…
Dokunsalar ağlayacağım bir ömür boyu…
Ve değseler hüznüme, döküleceğim parça parça…
Son düzenleme:
Su bizim aramizdaki
Zaman..sanki her an daha cogalir gibi..
Sana söyleyemedigim sebeplerim..bazen kendiminde bilmedigim..
Yas olup akiyorsun gözlerimden .. /
kac kez damladi gözyaslarim avuclarima
peki kac kez sadece
ben islandim o selin altinda?
Sebep onca kisi onca imkansizliklar olmasina ragmen
yine sadece ben islandim!
Sana anlatamadigim seyler var,bendeki yerin...su durumum gibi !
Zaman..sanki her an daha cogalir gibi..
Sana söyleyemedigim sebeplerim..bazen kendiminde bilmedigim..
Yas olup akiyorsun gözlerimden .. /
kac kez damladi gözyaslarim avuclarima
peki kac kez sadece
ben islandim o selin altinda?
Sebep onca kisi onca imkansizliklar olmasina ragmen
yine sadece ben islandim!
Sana anlatamadigim seyler var,bendeki yerin...su durumum gibi !
Gece başlamışsa ve uyumak için acele etmiyorsa yüreğin; hala düşünecek hala yapılacak bir sürü işin ve bir sürü planın olduğunu söylüyorsa beynin; buna karşılık günün bütün yorgunluğunu belki de hiçbir şey yapmamana rağmen sana hissettiriyorsa bedenin; konuşmak istiyorsa bir şeylere ulaşmak istiyorsa kalbin ama sadece yalnızlığın o ağır o derin sesiyse hissettiğin…
Üşüyorsan ama soğuktan değil. Susuyorsan ama korkundan değil. Gidiyorsan ama istediğin için değil ve arıyorsan ama bulmak için değil. Her dakika daha ağır geçiyorsa ve geçen her dakika seni daha fazla yoruyorsa... Gelecek seni güldürmüyorsa aksine geçmiş özletiyorsa kendini. En masum anında lanetlenmişse bedenin ve yanıyorsa ateşler içinde belki de kutuplarda yürürken. Ve sadece yalnızlığın sesiyse duyabildiğin...
Vazgeçmek istemediklerinin senden kaçarcasına uzaklaştığını görüyorsan ama koşamıyorsan artık ve her bağırmak istediğinde düğümleniyorsa sözcükler boğazına ve canını acıtıyorsa içinde kalan her bir harf. En çok yardıma ihtiyacın olduğu anda aslında kimsenin sana yardım edemeyeceğini biliyorsan buna rağmen medet umuyorsan sana yabancı gözlerden. Yaptıkların hep yapman gerekenlerden farklı oluyorsa ve bunu anlayamıyorsan bir türlü...
Her sabah uyandığında uyumak istiyorsangeceyi istemiyorsan yalnızlığın sesini ve yine bitmeyecek bir geceyi. Buna rağmen günler hep kısalıyorsa sana inat ve geceler alay edermiş gibi üşütüyorsa seni. Buna rağmen yanıyorsan o soğukta ve anlıyorsan kimsenin bunu bilmediğini. Özlüyorsan her geçen saniye bir önceki geceyi. Ve yalnızlıksa tek duyabildiğin...
Eski fotoğrafları gördüğün zaman tesadüfen; içini garip bir mutluluk kaplıyorsa. Ve son resim elinden düşerken anlıyorsan ne kadar özlediğini ve çözemiyorsan bir türlü neden her şeyin değiştiğini. Susuyorsan... Ve yalnızlığın sesiyse tek duyabildiğin…
Eski şarkılar daha çok dokunur olduysa bedenine ve en çok yardıma ihtiyacın olduğu halde anlamaya başlamışsan yalnızlığını ve gece hala ilerlemiyorsa bu gürültüde. Ve uyuyamıyorsan bir türlü. Her şey bir telefon kadar yakınsa ama korkudan ayrı bir şeyse seni uzaklaştıran ve anlatamıyorsan bir türlü anlayamadıklarını. Binlerce defa anlatılan bir masalı. Ve yüzü aklından hiç çıkmıyor olsa da çıkaramıyorsan adını. O müthiş masal kahramanını...
Hiçbir çıkış yoksa ve yapayalnızsa bedenin. Bembeyaz duvarlar içinde. Bir resim. Siyah beyaz… İçin yanıyorsa ve su içmek bile gereksiz geliyorsa. Sigaranın dumanı içindeki ateşi belli ediyorsa dışarıya.Ama anlamıyorlarsa. Söndürmeye bile çalışmıyorlarsa. Sormuyorlarsa. Yoldan geçen herkesi tanıdığını düşünüyorsan ve belki de yanında yürüyeni bile bilmiyorken selam veriyorsa herkes sana sırf sen onları tanıdığını düşünüyorsun diye. Ve oysa tek bir yüz görüyorsan her zaman ama adını hatırlayamıyorsan bir türlü...
Sokaklarda insanlar azalıyorsa birer birer. Aklındaki düşünceler gibi.Yürüyorsan yine de yapayalnızsan senin onları tanıdıklarını sananların arasında. Ve dumanın hiç sönmüyorsa...
Aynı masalda ne yapacağını bilmeyensen. Isırılmış elma gibi düşüvermişsen yere. Masal devam ediyorsa ve kimse seni düşünmüyorsa artık...
Yirmi senedir üzerinde uyuduğun yastıkları bir bir atıyorsan yataktan ve bulamıyorsan kafanı rahatlatacak hiçbir şey o karanlıkta. Işıkları açmak dağınıklığı görmek kadar dayanılmazsa…
Uyuyamıyorsan ve katlanamıyorsan yalnızlığa. Kendinle beraber yaşayamıyorsan yalnız kalamıyorsan kendi başınayken. Sayfalar sıra sıra bitiyorsa; kitaplar devriliyorsa raflardan ve sen okurken dakikalar geçmiyorsa hayatından;yaşadığın bir masalsa artık ve başkalarının uyumaları için yazılmışsa bütün bunlar…
Gökten düşen üç elmadan biriysen başkalarının mutluluğu için. Masal bitmişse ve unutulmuşsan bir köşede;
Bir çığ gibi geliyor demektir "AYRILIK"…
Masal bitti… Kaç… Kurtar kendini…
Kendine iyi bak bir “Veda” değil “Elveda” cümlesidir çoğu zaman.
O üç kelimeden çok daha fazlasını gizler içinde…
“Kendine İyi Bak”… Çünkü bundan sonra ben yanında olmayacağım.
Olamayacağım. İstesem de istemesem de.
Sevdim bir zamanlar seni hala seviyorum ve benden sonra da mutlu olmanı istiyorum. Olurda bir gün dönersem seni iyi bulmak istiyorum.
“Kendine İyi Bak”… Çünkü bundan sonra kendinden başkası olmayacak yanında sana bakacak. Ben olmayacağım. Kendine iyi bak ve beni düşünme.
Çünkü ben de seni düşünmeyeceğim artık.
Arama sakın beni yazma çünkü ben yazmayacağım.
Sil beni yüreğinden çünkü ben sileceğim.
Fakat yaşanılan paylaşılan güzel şeyler hatırına sana yürekten mutluluklar diliyorum.
Ve ben bir daha dönmemek üzere gidiyorum…
Kendine iyi bak derler ve giderler.
Tutkuyla sevenler bazen birden fazla söylerler bunu.
Çünkü onları ayırmak eti tırnaktan ayırmak gibidir.
Kolay kolay kopamaz onlar süreç çok acı vericidir yürek parçalayıcıdır.
Her seferinde azalan umutlarla geri döner ve yine “Kendine İyi Bak” gözleriyle ayrılırlar.
Ta ki umut da sevgi de tükeninceye kadar…
Ta ki son elveda mezar sessizliğine bürününceye kadar…
Tutkunun ötesinde sevenler bir kez “Kendine İyi Bak” derler ve giderler.
Onlar eti tırnaktan ayırmak yerine ölümü yeğlerler.
Onlar bu acıyı bir kezden fazla kaldıramayacaklarını bilirler.
Kendine iyi bak derler ve giderler.
Bu sözlerin içinde ihanet yok hiç bir zaman olamaz derler ve giderler.
En büyük ihanet değil midir aslında seni seveni ihtiyacı olanı yüzüstü bırakıp gitmek.
Kendine iyi bak derler ve giderler.
Seni suskunluğa mahkum edip giderler.
Seni parçalara ayırıp en büyük parçayı yanlarına alıp giderler.
Seni senden alıp giderler.
Daha kötüsü suçlayamazsın onları tüm bunlar için.
Kendine iyi bak deyip gidenin geçerli bir nedeni vardir elbet.
Suçlatmaz kendini. Savaşmadıkları için kızarsın ama suçlayamazsın.
Savaşmışlarsa yenildikleri için kızarsın ama suçlayamazsın.
Yenildiğin için kızarsın ama suçlayamazsın.
Ayrılığın kaçınılmazlığına inandırır seni kendine iyi bak derler ve giderler.
Elinden umutlarını düşlerini sevgilerini alıp giderler.
Bir tek anıları bırakırlar geride
Bir de hatırladıkça gözyaşlarına boğulasın diye unutulmayan nağmeler…
Arkalarına bakmadan çekip giderler eğer yalnız kalmışsan
Çünkü insafsızlıklarını görmek istemezler.
Herşey o saniye orada bitsin kapansın bu sayfa isterler.
“Bitti” diyemedikleri için kendine iyi bak derler.
“Kırıldım ve affedemiyorum” diyemedikleri için kendine iyi bak derler.
“Seni istemiyorum artık hayatımdan çıkaracağım ama bil ki hiç unutmayacağım”
Diyemedikleri için kendine iyi bak derler.
“Biliyorum çok kanayacaksın ama daha iyisini yapamıyorum” diyemedikleri için kendine iyi bak derler. Vicdanlarını rahatlatmak için kendine iyi bak derler çünkü o kan uzun süre akacaktır ve o yara asla kapanmayacaktır bilirler.
Kendine iyi bak bir noktadır çoğu zaman.
Kendine iyi bak deme bana sadece kötülükler noktalansın isterim ben.
Oysa sen iyisin….
Sen gözümdeki ışık dudağımdaki tebessüm sen içimdeki sevinçsisin.
Sen hayatıma renk katan sen yüreğimdeki çarpıntı sen hayatımdaki neşesin.
Sen yolumu aydınlatan sen dert ortağım sen gönül yoldaşım sen bir tanesin.
Kendine iyi bak deme bana.
Nokta koyma…
Keşke böyle yaşanmasaydı bazı şeyler keşke affedebilsen beni keşke ben de affedebilsem.. Keşke döndürebilsek zamanı geriye.
Keşke bugünkü aklımızla yaşasak her şeyi baştan.
Nafile…Ama yine de gitmesen olmaz mı? Bitmesek olmaz mı?
Sen eksikken ben nasıl tam olurum?
Senden kalan boşluğu kimlerle doldururum?
Savaşsak aramıza giren şeytanla olmaz mı?
Hani büyük aşklar her türlü engeli aşardı hani gerçek dostluklar her sınavı geçerdi
Hani sevgi eninde sonunda kazanırdı?
Hani hayatta hiç kirlenmeyecek değerler vardı?
Hani en büyük zaferler en kanlı savaşların ardından kazanılırdı?
Bunların hepsi yalan mı?… Sahiden…
Gitmesen olmaz mı?
Bitmesek olmaz mı?
Peki o zaman…
Senin istediğin gibi olsun…
Öyleyse…
Sen de “Kendine İyi Bak”
“Kendine İyi Bak derler kurşunu kafana sıkıp giderler…”
O üç kelimeden çok daha fazlasını gizler içinde…
“Kendine İyi Bak”… Çünkü bundan sonra ben yanında olmayacağım.
Olamayacağım. İstesem de istemesem de.
Sevdim bir zamanlar seni hala seviyorum ve benden sonra da mutlu olmanı istiyorum. Olurda bir gün dönersem seni iyi bulmak istiyorum.
“Kendine İyi Bak”… Çünkü bundan sonra kendinden başkası olmayacak yanında sana bakacak. Ben olmayacağım. Kendine iyi bak ve beni düşünme.
Çünkü ben de seni düşünmeyeceğim artık.
Arama sakın beni yazma çünkü ben yazmayacağım.
Sil beni yüreğinden çünkü ben sileceğim.
Fakat yaşanılan paylaşılan güzel şeyler hatırına sana yürekten mutluluklar diliyorum.
Ve ben bir daha dönmemek üzere gidiyorum…
Kendine iyi bak derler ve giderler.
Tutkuyla sevenler bazen birden fazla söylerler bunu.
Çünkü onları ayırmak eti tırnaktan ayırmak gibidir.
Kolay kolay kopamaz onlar süreç çok acı vericidir yürek parçalayıcıdır.
Her seferinde azalan umutlarla geri döner ve yine “Kendine İyi Bak” gözleriyle ayrılırlar.
Ta ki umut da sevgi de tükeninceye kadar…
Ta ki son elveda mezar sessizliğine bürününceye kadar…
Tutkunun ötesinde sevenler bir kez “Kendine İyi Bak” derler ve giderler.
Onlar eti tırnaktan ayırmak yerine ölümü yeğlerler.
Onlar bu acıyı bir kezden fazla kaldıramayacaklarını bilirler.
Kendine iyi bak derler ve giderler.
Bu sözlerin içinde ihanet yok hiç bir zaman olamaz derler ve giderler.
En büyük ihanet değil midir aslında seni seveni ihtiyacı olanı yüzüstü bırakıp gitmek.
Kendine iyi bak derler ve giderler.
Seni suskunluğa mahkum edip giderler.
Seni parçalara ayırıp en büyük parçayı yanlarına alıp giderler.
Seni senden alıp giderler.
Daha kötüsü suçlayamazsın onları tüm bunlar için.
Kendine iyi bak deyip gidenin geçerli bir nedeni vardir elbet.
Suçlatmaz kendini. Savaşmadıkları için kızarsın ama suçlayamazsın.
Savaşmışlarsa yenildikleri için kızarsın ama suçlayamazsın.
Yenildiğin için kızarsın ama suçlayamazsın.
Ayrılığın kaçınılmazlığına inandırır seni kendine iyi bak derler ve giderler.
Elinden umutlarını düşlerini sevgilerini alıp giderler.
Bir tek anıları bırakırlar geride
Bir de hatırladıkça gözyaşlarına boğulasın diye unutulmayan nağmeler…
Arkalarına bakmadan çekip giderler eğer yalnız kalmışsan
Çünkü insafsızlıklarını görmek istemezler.
Herşey o saniye orada bitsin kapansın bu sayfa isterler.
“Bitti” diyemedikleri için kendine iyi bak derler.
“Kırıldım ve affedemiyorum” diyemedikleri için kendine iyi bak derler.
“Seni istemiyorum artık hayatımdan çıkaracağım ama bil ki hiç unutmayacağım”
Diyemedikleri için kendine iyi bak derler.
“Biliyorum çok kanayacaksın ama daha iyisini yapamıyorum” diyemedikleri için kendine iyi bak derler. Vicdanlarını rahatlatmak için kendine iyi bak derler çünkü o kan uzun süre akacaktır ve o yara asla kapanmayacaktır bilirler.
Kendine iyi bak bir noktadır çoğu zaman.
Kendine iyi bak deme bana sadece kötülükler noktalansın isterim ben.
Oysa sen iyisin….
Sen gözümdeki ışık dudağımdaki tebessüm sen içimdeki sevinçsisin.
Sen hayatıma renk katan sen yüreğimdeki çarpıntı sen hayatımdaki neşesin.
Sen yolumu aydınlatan sen dert ortağım sen gönül yoldaşım sen bir tanesin.
Kendine iyi bak deme bana.
Nokta koyma…
Keşke böyle yaşanmasaydı bazı şeyler keşke affedebilsen beni keşke ben de affedebilsem.. Keşke döndürebilsek zamanı geriye.
Keşke bugünkü aklımızla yaşasak her şeyi baştan.
Nafile…Ama yine de gitmesen olmaz mı? Bitmesek olmaz mı?
Sen eksikken ben nasıl tam olurum?
Senden kalan boşluğu kimlerle doldururum?
Savaşsak aramıza giren şeytanla olmaz mı?
Hani büyük aşklar her türlü engeli aşardı hani gerçek dostluklar her sınavı geçerdi
Hani sevgi eninde sonunda kazanırdı?
Hani hayatta hiç kirlenmeyecek değerler vardı?
Hani en büyük zaferler en kanlı savaşların ardından kazanılırdı?
Bunların hepsi yalan mı?… Sahiden…
Gitmesen olmaz mı?
Bitmesek olmaz mı?
Peki o zaman…
Senin istediğin gibi olsun…
Öyleyse…
Sen de “Kendine İyi Bak”
“Kendine İyi Bak derler kurşunu kafana sıkıp giderler…”
Benzer Diğer Konularımız !
