Eski Dost Düşman Olmaz Sevgili
Eski Aşk Düşman Olmaz Sevgili!
Bana öyle yabancı gibi bakma sevgili, zamanında birbirimize nefestik. Kimsenin yürümeye cesaret edemediği yolları el ele geçtik. Şimdi bana öyle uzak bakma sevgili!
Eski Aşk Düşman Olmaz Sevgili!
Eski Aşk Düşman Olmaz Sevgili!
Eski aşk düşman olmaz. Kalbim tanır seni. Geçtiğin sokakların rüzgarında kokun kalır, ben tanırım. Seni sen yapan ne varsa, mutlaka benim de parmak izim vardır. Bu uzak ve soğuk duruş, bize yakışmaz.
Birbirimizin ömrüne şahitliğimiz var. Kimsenin bilmediği sırları saklamışız içimizde. Biz seninle şimdi ayrı dursak da, bir hikayenin baş kahramanlarıydık geçmişte. Hiç yazılmamış bir şiir gibi boynu bükük duruyorsak, inadımızdandır.
Seni kim ben kadar bilir ki sevgili? Kaç depremden çıktığının, hangi fırtınalarla boğuştuğunun şahidi benim. Hangi rengi sevmezsin, hangi yazarı okumazsın, bir oturuşta en çok kaç midye dolam yiyebilirsin, bilirim.
Baban öldüğünde neden ağlayamadığını, en yakın dostundan yediğin kazığı, annene kızgınlığını ve şimdi neden hiçbir aşkta dikiş tutturamadığını, ben bilirim. Üşüttüğünde ayaklarının ağrıdığını, asla pembe gömlek giymeyeceğini, uyumadan önce saçlarının okşanmasını sevdiğini, sarhoş olduğunda bazı kelimeleri söyleyemediğini bilen var mı?
Senin tarihin ezberimdir. Yol sormadığın için kaybolmana, çoraplarını salonun ortasında çıkarmana, kimsenin gülmediği şakalarına kaç kişi katlanır? Kim bilir ki sen de bir zamanlar çok fakirdin. Şimdi en lüks arabalara biniyorsan, senin adına biriktirdiğim maaşının katkısı yok mudur?
Seni sevmek kolay mı zannediyorsun? Çok mu basitti bir odanın içinde, soğuktan titrerken sana gülümsemek? Sen geçmişini unuttun, belki o yüzden ayrıldık sevgili. Eski günlerini hatırlatıyordum ben. Hiç anmak istemediğin zamanları, geçmişte yürüdüğün yolları anımsattım sana.
Boş ver! Hayat dediğin bir garip maceradır. Kimler geçti bu köprüden, krallar bile devrildiler. Sen anılarına sahip çık sevgili. Omzunda geçmişin izlerini taşımayanlar, bulundukları yerde uzun süre kalamazlar.
Ben senin yüzleşmek istemediğin aynanım. Kendinden kaçarak saklandığın bu sular, devran dönünce fırtınaya tutulur, boğulursun. Yaşamak dediğin bütün kalbinle sevebilmektir. Dar yürekten zenginlik çıkmaz. Cebindeki kağıt parçaları sana gerçek aşkı satın almaz. Kalbim seni tanır. Bu dünyada en çok o sevdi seni. Ne olur bana el gibi bakma! Bil ki bir tek bu öldürür bende seni
Bana öyle yabancı gibi bakma sevgili, zamanında birbirimize nefestik. Kimsenin yürümeye cesaret edemediği yolları el ele geçtik. Şimdi bana öyle uzak bakma sevgili!
Eski Aşk Düşman Olmaz Sevgili!
Eski Aşk Düşman Olmaz Sevgili!
Eski aşk düşman olmaz. Kalbim tanır seni. Geçtiğin sokakların rüzgarında kokun kalır, ben tanırım. Seni sen yapan ne varsa, mutlaka benim de parmak izim vardır. Bu uzak ve soğuk duruş, bize yakışmaz.
Birbirimizin ömrüne şahitliğimiz var. Kimsenin bilmediği sırları saklamışız içimizde. Biz seninle şimdi ayrı dursak da, bir hikayenin baş kahramanlarıydık geçmişte. Hiç yazılmamış bir şiir gibi boynu bükük duruyorsak, inadımızdandır.
Seni kim ben kadar bilir ki sevgili? Kaç depremden çıktığının, hangi fırtınalarla boğuştuğunun şahidi benim. Hangi rengi sevmezsin, hangi yazarı okumazsın, bir oturuşta en çok kaç midye dolam yiyebilirsin, bilirim.
Baban öldüğünde neden ağlayamadığını, en yakın dostundan yediğin kazığı, annene kızgınlığını ve şimdi neden hiçbir aşkta dikiş tutturamadığını, ben bilirim. Üşüttüğünde ayaklarının ağrıdığını, asla pembe gömlek giymeyeceğini, uyumadan önce saçlarının okşanmasını sevdiğini, sarhoş olduğunda bazı kelimeleri söyleyemediğini bilen var mı?
Senin tarihin ezberimdir. Yol sormadığın için kaybolmana, çoraplarını salonun ortasında çıkarmana, kimsenin gülmediği şakalarına kaç kişi katlanır? Kim bilir ki sen de bir zamanlar çok fakirdin. Şimdi en lüks arabalara biniyorsan, senin adına biriktirdiğim maaşının katkısı yok mudur?
Seni sevmek kolay mı zannediyorsun? Çok mu basitti bir odanın içinde, soğuktan titrerken sana gülümsemek? Sen geçmişini unuttun, belki o yüzden ayrıldık sevgili. Eski günlerini hatırlatıyordum ben. Hiç anmak istemediğin zamanları, geçmişte yürüdüğün yolları anımsattım sana.
Boş ver! Hayat dediğin bir garip maceradır. Kimler geçti bu köprüden, krallar bile devrildiler. Sen anılarına sahip çık sevgili. Omzunda geçmişin izlerini taşımayanlar, bulundukları yerde uzun süre kalamazlar.
Ben senin yüzleşmek istemediğin aynanım. Kendinden kaçarak saklandığın bu sular, devran dönünce fırtınaya tutulur, boğulursun. Yaşamak dediğin bütün kalbinle sevebilmektir. Dar yürekten zenginlik çıkmaz. Cebindeki kağıt parçaları sana gerçek aşkı satın almaz. Kalbim seni tanır. Bu dünyada en çok o sevdi seni. Ne olur bana el gibi bakma! Bil ki bir tek bu öldürür bende seni
