gittin öylemi
Gidenlere alıştım da gitmelere alışamadım bir tek...
Gittin öylemi...
Çok beğeniceniz bir yazı daha
Yüzün güneşe bakardı, güne bakanlar kıskanırdı.
Zaten sen bakmasan güneş parlamazdı.
Ben senin yüzüne hayranlıkla bakarken ,
gözlerin bir sevdayı anlatırdı.
Ben o sevdanın tutkunuydum ,
ve bir sevda ancak böyle tutkulu yaşanırdı.
Hüznün karanlığını teslim gecelere senin varlıkınla direnirdim.
varlığın beni çoğaltırdı.
ne kadar çogalırsam aşkım o kadar büyürdü ve aşk sadece senin adınla vardı.
Elimdeki birkaç umut kırıntısını her gün;
ama ,her gün yeniden besteleyip bitmeyen bir aşk senfonisine dönüştürürdüm. Her notası seni anlatırdı.
Sen duymazdın; ama,dinleyen herkes seni anlattığını anlardı.
Günler solar, mevsimler değişir,zaman delice akardı.
Yalnızlık bir kılıç olup yüreğime saplanırdı.
sensizliğe günce yazıp kimsenin bulamayacağı yerlere saklardım.
Sensiz olduğum bilinmesin isterdim.
Çünkü bu yürek sadece seninle atardı.
Ağlardım,kimse görmezdi.
Göz yaşlarım içime akardı.
seni özlemek bir fırtınayı andırırdı.
Fırtınalar içimdeki sevda ağaçlarını kökünden kopartırcasına sallardı.
Her seferinde bir yolunu bulup ağaçlarımı kurtarıdım bu yüzden benim sevdam yıkılmazdı.
Aşkın yarını yoktu;ama,
bizim beklediğimiz hep yarındı.bu gün hiç yaşanmadı.
bu ne sana nede bana uyardı;ama,çaresizlik elimizi kolumuzu bağlardı.
Hayata isyan ederdim.isyan tek arkadaşımdı.
Hain değildim ben seni aldatmadım.
beynimde yüreğimde seninleyken bir başkası bana sadece yabancıydı.
ben yabancılara teslim etmedim kendimi,kimsede beni alamadı.
Mükemmel değildim ben, hatalarım vardı.
ama,hatalarımı fark edip düzeltmeyi bilirdim.
Yaptığım en ufak hata seni biraz incittiyse ben yıkılırdım.
Şimdi ‘gittim’ diyorsun öylemi? Hiç kalmadın ki benimle gidesin…
benimle kalan hep yalnızlıktı. Olmayışının hiçbir önemi yok.
Bir tarafımda hep sen olsanda benim aşkım bağımsızdı.
Hayatta hep tatlı anlar yoktur ya; nasıl yaşadıysam seni ,
acıyı da yaşamayı bilirim ben .
Gittin öylemi...
Çok beğeniceniz bir yazı daha
Yüzün güneşe bakardı, güne bakanlar kıskanırdı.
Zaten sen bakmasan güneş parlamazdı.
Ben senin yüzüne hayranlıkla bakarken ,
gözlerin bir sevdayı anlatırdı.
Ben o sevdanın tutkunuydum ,
ve bir sevda ancak böyle tutkulu yaşanırdı.
Hüznün karanlığını teslim gecelere senin varlıkınla direnirdim.
varlığın beni çoğaltırdı.
ne kadar çogalırsam aşkım o kadar büyürdü ve aşk sadece senin adınla vardı.
Elimdeki birkaç umut kırıntısını her gün;
ama ,her gün yeniden besteleyip bitmeyen bir aşk senfonisine dönüştürürdüm. Her notası seni anlatırdı.
Sen duymazdın; ama,dinleyen herkes seni anlattığını anlardı.
Günler solar, mevsimler değişir,zaman delice akardı.
Yalnızlık bir kılıç olup yüreğime saplanırdı.
sensizliğe günce yazıp kimsenin bulamayacağı yerlere saklardım.
Sensiz olduğum bilinmesin isterdim.
Çünkü bu yürek sadece seninle atardı.
Ağlardım,kimse görmezdi.
Göz yaşlarım içime akardı.
seni özlemek bir fırtınayı andırırdı.
Fırtınalar içimdeki sevda ağaçlarını kökünden kopartırcasına sallardı.
Her seferinde bir yolunu bulup ağaçlarımı kurtarıdım bu yüzden benim sevdam yıkılmazdı.
Aşkın yarını yoktu;ama,
bizim beklediğimiz hep yarındı.bu gün hiç yaşanmadı.
bu ne sana nede bana uyardı;ama,çaresizlik elimizi kolumuzu bağlardı.
Hayata isyan ederdim.isyan tek arkadaşımdı.
Hain değildim ben seni aldatmadım.
beynimde yüreğimde seninleyken bir başkası bana sadece yabancıydı.
ben yabancılara teslim etmedim kendimi,kimsede beni alamadı.
Mükemmel değildim ben, hatalarım vardı.
ama,hatalarımı fark edip düzeltmeyi bilirdim.
Yaptığım en ufak hata seni biraz incittiyse ben yıkılırdım.
Şimdi ‘gittim’ diyorsun öylemi? Hiç kalmadın ki benimle gidesin…
benimle kalan hep yalnızlıktı. Olmayışının hiçbir önemi yok.
Bir tarafımda hep sen olsanda benim aşkım bağımsızdı.
Hayatta hep tatlı anlar yoktur ya; nasıl yaşadıysam seni ,
acıyı da yaşamayı bilirim ben .
harikaaaa.
