Gözümü Kapadım / Yakala Beni Ey Aşk!
--------------------------------------------------------------------------------
Yüreğimin cümlelerini gözlerine sırtlanan kadın Kollarının güçsüzlüğüne bıraktım iki gözyaşı boşluğu çocukluğumuKağıttan gemi bile yapamayan ellerimle bir bahar çizdim gözlerinin en küçük bahçesineKirpiklerinin ıslaklığına dayanamayan köprülerin dibinde sorguladım ellerinin sıcaklığından yoksun gözlerimiSesinin yokluğunu yaşatma banaBüründüğün yokluğu kaldır üzerindenDüş senli düşlerimeGeceye yıldızları sererek gel gözlerimeBiliyorum ki; güldün mü bir kez bir mavilik yürür gözlerime Senli bir cümle köpürür kuru dudak uçlarıma ve vurdukça özlemin kıyılarına koşar gözlerimde sakladığım baharlar
--------------------------------------------------------------------------------
Dışarıda yağmur
İçeride ince yokluk
İçimde gözlerine rehin bir acı
Dışımda boynu bükük bir çocuk
Firar etmişken kendimden
Bir harf olup düşüyorum imlasız cümlelere
Hadi yüreğimden yakala beni ey Aşk !
Söze nereden başlayacağımı bilmiyorumHangi yüzünü anlatayım ki seni özleminin? Hangi yanını sıralayayım" seni " senden uzakta seninle yaşamanın büyüklüğünü ? Özlemin dağ olup sıralanmış omuzlarıma Tam da hayatın girdabında kayıp giderken yokluğun derin bir yaraKanattıkça derin bir kuyu oluyor yüreğim Karanlık bir geceye meyletmekte gözlerim Rengim dibim yokluğuna bürünürken içimde bir umut sandalında büyümekte imkansızlığımızBiz ki birkaç saati geçmeyen yan yana yürümenin dışında kaç cümleye söz olduk Biz aynı mahallede doğmamış aynı rüzgarda koşmamıştıkBizi biz yapan uzaklığımızı yakın eden özlemimiz değil miydi ? Anlamsız sözleri çırılçıplak bırakıp dudaklarımızda aşka kutsayan biz değil miydik ? Şimdi sus pus herşeyKelimeleri hangi sandığa kilitledik ki sözler dile gelmez oldu / susuyorum
Sen yoksun ya varlığının uzağında
Suç üstü yakalanmış çocukluğum tüm adreslerdeEzberimi yitirdimCümleler öksüz / sözler sus pus Ama biliyorum bir gün bu özlem sevdaya gark olacakSusmadan yürümek mavilere büyümek özlemin en koyu demindeSonra sesinin tazeliğinde sevdaya hizalamak tüm harfleriSeni sevdaya kavuşturana kadar susturmak tüm dil altı hasretlikleriSonra bir mum aydınlığında gözlerinin ışığını sürmek karanlık sayfalara Ve en sonunda yüreğimi yüreğine kapatıp aşkı sende yeniden yazmakKaranlık kalmış tüm şehirleri gözlerinin şavkında fethetmekBeyaz gökyüzüne maviye sinmiş özlem bulutlarını işlemek tek tek ve her ne zaman bir yapraktan bir ter süzülse tel tel yağmak gözlerineDünü hüznü güzü bir senin gözlerinde unutmakAcıyı sancıyı karanlığı senin özleminde kurutmakBüyümek yüreğinin diblerinde ve senin gözlerinde yaşarken hayatla hayatmak ölüme inat
Yüreğimin cümlelerini gözlerine sırtlanan kadın
Kollarının güçsüzlüğüne bıraktım iki gözyaşı boşluğu çocukluğumuKağıttan gemi bile yapamayan ellerimle bir bahar çizdim gözlerinin en küçük bahçesineKirpiklerinin ıslaklığına dayanamayan köprülerin dibinde sorguladım ellerinin sıcaklığından yoksun gözlerimiSesinin yokluğunu yaşatma banaBüründüğün yokluğu kaldır üzerindenDüş senli düşlerimeGeceye yıldızları sererek gel gözlerimeBiliyorum ki; güldün mü bir kez bir mavilik yürür gözlerime Senli bir cümle köpürür kuru dudak uçlarıma ve vurdukça özlemin kıyılarına koşar gözlerimde sakladığım baharlar
Sarı sonbahardan kalma derme çatma bir hikaye bizimkisiİki ayrı yoldan çıkılıp aynı sevdaya uzanan iki umut cümlesiİki ağır yaralı iki acıklı söz dudaklarımızda kalan ve kavuşmaya ayarlı iki yürek ve hiddetlenen bir özlem ve tek bir yol sonu ölümle aydınlanan
Gözlerime saklarken seni
Beni yalnız bırak diye değil;
Beni sende yaşat diye dudaklarıma mühürledim seni
Bir fincan umut ile yetinmeyi öğretirken yüreğime
Hasreti zehir bildim cümlelerde
Bir gül'e sararken gözlerimi
Unut diye değil;
Gözlerinde bir renk olmayı diledim
Şimdi söz bitti
Hasretin bir kış gibi soğuk
İçim dışım hazan
Gül'ler güneş'e doymadan
Sen gözlerindeki baharla gel yüreğime
Ve ben düşmeden düşsüzlüğüme
Gözlerimden yakala beni ey Aşk !
Gözümü Kapadım / Yakala Beni Ey Aşk!
--------------------------------------------------------------------------------
Yüreğimin cümlelerini gözlerine sırtlanan kadın Kollarının güçsüzlüğüne bıraktım iki gözyaşı boşluğu çocukluğumuKağıttan gemi bile yapamayan ellerimle bir bahar çizdim gözlerinin en küçük bahçesineKirpiklerinin ıslaklığına dayanamayan köprülerin dibinde sorguladım ellerinin sıcaklığından yoksun gözlerimiSesinin yokluğunu yaşatma banaBüründüğün yokluğu kaldır üzerindenDüş senli düşlerimeGeceye yıldızları sererek gel gözlerimeBiliyorum ki; güldün mü bir kez bir mavilik yürür gözlerime Senli bir cümle köpürür kuru dudak uçlarıma ve vurdukça özlemin kıyılarına koşar gözlerimde sakladığım baharlar
--------------------------------------------------------------------------------
Dışarıda yağmur
İçeride ince yokluk
İçimde gözlerine rehin bir acı
Dışımda boynu bükük bir çocuk
Firar etmişken kendimden
Bir harf olup düşüyorum imlasız cümlelere
Hadi yüreğimden yakala beni ey Aşk !
Söze nereden başlayacağımı bilmiyorumHangi yüzünü anlatayım ki seni özleminin? Hangi yanını sıralayayım" seni " senden uzakta seninle yaşamanın büyüklüğünü ? Özlemin dağ olup sıralanmış omuzlarıma Tam da hayatın girdabında kayıp giderken yokluğun derin bir yaraKanattıkça derin bir kuyu oluyor yüreğim Karanlık bir geceye meyletmekte gözlerim Rengim dibim yokluğuna bürünürken içimde bir umut sandalında büyümekte imkansızlığımızBiz ki birkaç saati geçmeyen yan yana yürümenin dışında kaç cümleye söz olduk Biz aynı mahallede doğmamış aynı rüzgarda koşmamıştıkBizi biz yapan uzaklığımızı yakın eden özlemimiz değil miydi ? Anlamsız sözleri çırılçıplak bırakıp dudaklarımızda aşka kutsayan biz değil miydik ? Şimdi sus pus herşeyKelimeleri hangi sandığa kilitledik ki sözler dile gelmez oldu / susuyorum
Sen yoksun ya varlığının uzağında
Suç üstü yakalanmış çocukluğum tüm adreslerdeEzberimi yitirdimCümleler öksüz / sözler sus pus Ama biliyorum bir gün bu özlem sevdaya gark olacakSusmadan yürümek mavilere büyümek özlemin en koyu demindeSonra sesinin tazeliğinde sevdaya hizalamak tüm harfleriSeni sevdaya kavuşturana kadar susturmak tüm dil altı hasretlikleriSonra bir mum aydınlığında gözlerinin ışığını sürmek karanlık sayfalara Ve en sonunda yüreğimi yüreğine kapatıp aşkı sende yeniden yazmakKaranlık kalmış tüm şehirleri gözlerinin şavkında fethetmekBeyaz gökyüzüne maviye sinmiş özlem bulutlarını işlemek tek tek ve her ne zaman bir yapraktan bir ter süzülse tel tel yağmak gözlerineDünü hüznü güzü bir senin gözlerinde unutmakAcıyı sancıyı karanlığı senin özleminde kurutmakBüyümek yüreğinin diblerinde ve senin gözlerinde yaşarken hayatla hayatmak ölüme inat
Yüreğimin cümlelerini gözlerine sırtlanan kadın
Kollarının güçsüzlüğüne bıraktım iki gözyaşı boşluğu çocukluğumuKağıttan gemi bile yapamayan ellerimle bir bahar çizdim gözlerinin en küçük bahçesineKirpiklerinin ıslaklığına dayanamayan köprülerin dibinde sorguladım ellerinin sıcaklığından yoksun gözlerimiSesinin yokluğunu yaşatma banaBüründüğün yokluğu kaldır üzerindenDüş senli düşlerimeGeceye yıldızları sererek gel gözlerimeBiliyorum ki; güldün mü bir kez bir mavilik yürür gözlerime Senli bir cümle köpürür kuru dudak uçlarıma ve vurdukça özlemin kıyılarına koşar gözlerimde sakladığım baharlar
Sarı sonbahardan kalma derme çatma bir hikaye bizimkisiİki ayrı yoldan çıkılıp aynı sevdaya uzanan iki umut cümlesiİki ağır yaralı iki acıklı söz dudaklarımızda kalan ve kavuşmaya ayarlı iki yürek ve hiddetlenen bir özlem ve tek bir yol sonu ölümle aydınlanan
Gözlerime saklarken seni
Beni yalnız bırak diye değil;
Beni sende yaşat diye dudaklarıma mühürledim seni
Bir fincan umut ile yetinmeyi öğretirken yüreğime
Hasreti zehir bildim cümlelerde
Bir gül'e sararken gözlerimi
Unut diye değil;
Gözlerinde bir renk olmayı diledim
Şimdi söz bitti
Hasretin bir kış gibi soğuk
İçim dışım hazan
Gül'ler güneş'e doymadan
Sen gözlerindeki baharla gel yüreğime
Ve ben düşmeden düşsüzlüğüme
Gözlerimden yakala beni ey Aşk !
