Hala birgün belki diyorum...
Onu ilk kez internetle tanismak icin cafeye gittigimde gördum..Hem internetle hem onunla tanismam arasinda cok kisa bi sure var.Cafe calisanlarindan biriydi.ilk baslarda ilgimi cekmeyen siradan birisiydi benim icin ama zamanla gözlerim onu aramaya basladi.olmadiginda nerde oldugunu,orda oldugunda neler yaptigini takip eder oldum.inannin bu nasil oldu ben bile anlamadim.ilk baslarda benimle ilgilenmeyecegi hic aklima gelmezdi,bi bakisim ona yeter kosar pesimden demistim ama o tam tersi hic orali bile olmuyordu...dayanamadim ilk defa karsi cinsten birine ondan hoslandigimi söyledim:ben bile kendime inanamadim bunu sölerken.herkes pesimden kosarken ben cok da yakisikli olmayan birine hoslandigimi söluyordum.yikildigim ani dun gibi hatirliyorum.uzun suredir bi iliskisi oldugunu ve evlenmeyi dusundugunu söyledi.ondan uzak durmak icin elimden geleni yaptim.disari bile cikmadim.hic ummadigim bi gunde karsima cikti.yaz tatiline girmistik yani ortaokul bitmisti.liseler arasinda secim yapmaya calisiyordum,o gun gördugumde konustu benimle ben..... lisedeyim oraya yazilsana dedi..
ne kadar uzak durmaya calissamda okudugu liseye sirf o var diye kayit yaptirdim..onu görmek bile yeter diye dusunmeye baslamistim.okullar acildiginda gözlerim her yerde onu aradi ve iste karsima gelmisti.arkadas olarak konusmaya baslamistik tekrar,bazen ders aralarini birlikte geciriyorduk..aradan bi kac gecti aramizda artik gözle gözuken bi yakinlik olusmustu.ben havalardaydim tabi.sonunda bekledigim gun geldi benden hoslanmaya basladigini ve eger bende istiyorsam birlikte olmayi istedi.bunu herseyden cok istedigimi o da biliyordu.belki daha cok uzulecektim belki ayrildigimizda arkadasligimiz da kalmayacakti ama butun bunlari ragmen kabul ettim.yanindayken heyecandan yuregim nasil carpiyordu nasil heyecanlaniyordum ifade edemiyorum simdi.aradan 4 hafta tam 4 hafta sonra uzaklasmaya basladi benden.hissediyordum herseyi bitme zamani gelmisti artik itiraz etmedim(benimle mutlu olamazsin demisti)benimle mutlu olmadigini hissediyordum ama nedense gözlerinde hep beni sevdigini ifade eden bakislari vardi buna anlam veremiyordum.ayrildik...aradan ne kadar gecti hatirlamiyorum onu her gördugumde sizlardi icim..ama artik yapacak bisey var miydi bilmiyordum..bu sirada son sinifta okuyan hos bi cocuktan teklif aldim belki biraz olsun icimden silerim diye kabul ettim ama fazla gecmeden ona herseyi anlattim onu unutamadigi söledim ve ayrildim (o kisiyi de uzduum icin hala uzulurum)beni onunla gördukce nasil kactigini görseniz onun beni sevmedigine siz de inanmazdiniz.ayrilirken arkadas olalim demisti ben orali olmasam da kabul etmistim.o söze istinaden selamlasir hal hatir sorardik arada..kiskandigina adim kadar emin oldugum gunlerde beni yalniz yakaladi kantinde biraz konusalim dedi kabul ettim..onunla hala birlikte misin diye sordu neden sordugunu artik onu ilgilendirmedigini söyledim,beni kiskandirmak icin mi ugrasiyorsun dedi,hayir tabiki dedim o sirada elimi tuttu hic bi tepki veremedim ne cekebildim nede simsiki elini tutabildim.öle sicakti ki kantinde ögrenciler ve ögretmenler dolu olmasina ragmen itiraz etmedim(sonra derste hocamdan ikaz aldim o ayri)...o gunden sonra herseyi anlatti ilk ciktigimiz zaman eski kiz arkadasiyla aralari kötuymus sonra duzelince ayrilmak zorunda kalmis(icim o anlatirken ne firtinalar yasiyordu)simdi tamamen ayrilmislar...sonra birlikteligimiz yine basladi ama bu sefer beni sevdiginden o kadar emindim ki hic söylemezdi bana ama gözlerine bakmam yeterdi...her söyledigimi itiraz da etse sonunda yapardi,bana hep kizrdi ama yanimdan ayrilmazdi..cok guzel hatta guzel az denecek gunler yasadim onunla..ilk senemiz bitince o okuldan ayril ve calismaya basladi..artik daha az görusuyorduk ve kavgalarimiz daha siddetli oluyordu..ama barismalarimiz bi o kadar guzel...onunla gezdik eglendik..yuruyuse ciktik,konsere gittik dans ettik yildizlarin altinda,birlikte uyudk,agladik,gulduk...butun ilklerimi onunla yasadim ben..ilk onu öptum ilk onun icin agladim,ilk onun icin asik oldummm...baskasina bakmak aklima bile gelmiyordu..ben lise sona geldigimde ailem aniden istanbul a tasinma karari aldi..yapabilecegim hicbisey yoktu onu orda birakip gelmek zorunda kalacaktim..cok kizdi cok uzuldu,umitsizlige kapildi ist a gelince onu unuturum diye...onu ne kadar sevdigimi hala anlayamamisti.ist a gelince tavir yapmaya basladi bana,burda tanistigim kisileri,yapatigim seyleri gereksiz yere buyuterek kavgalar cikardi ben yine de ailemden habersiz onun yanina gittim özlemimizi biraz olsun dindirmek icin.o ise hic gelmedi beni görmek icin gelmek icin caba bile harcamadi.son yanina gidisimde beni zorla iliskiye girmeye zorladi istemedigimi söledigimde o kadar sinirlendi ki ondan ilk defa korktum(3 yildan sonraa)zorla uzerime saldirdi..yuregimden biseyler kiildigini hissetim o aksam...sevgimden eksilen yoktu ama kalbim fena halde kirildi..o gunden sonra bi daha gitmedim yanina o da gelmedi gel de diyemedi.suclu oldugunu biliyordu..bi kac ay sonra askere gitti..giderken aramadi oraya gidince de aramadi.ailesini arayip nasil oldugunu ögrendim numarasini birakmis onlara istersen verelim dediler alamadim.beni de arayabilirdi eger onu aramami istese beni de arar numarasini verirdi..di mi?(ne olur yanlis dusunuyorsun demeyin)..izine gelecegine yakin konustuk yanima gelecegini cok özledigini söyledi.o kadar mutlu olmustum ki bu son sansimizdi..gel dedim ne olur gell..sonra ne mi oldu...GELMEDi..ustelik bana gelemeyecegini haber bile vermedi..askere dönecegi gun ben aradigimda söyledi abisine nisan yapmislar o yuzden gelememis..bi kez daha diger yaram iyilesmeden kirmisti kalbimi..daha derine islemisti bu sefer,son sansimiz diye dusundugum de elimizden gitmisti...benim icin artik geri dönus yoktu.bi daha aramadim onu...elim varmadi..bensiz daha mutlu olur diye dusundum..ama o aradi..ikinci izni gelmesine yakindi arama tarihi..yanima gelmek istedgini söyledi.beni kalbim o kadar kirgindi ki onu o kadar sevmeme ragmen gel demedim diyemedim.ama o yune de geldi..ne olurdu sanki daha önce gelseydi..o gun nasil yaptm su an ben bile kendime inanamiyorum.geldi karsima gecti,beni ikna etmek icin söylemedigi sey kalmadi..hayaller kurmustu askerden gelince evlenecektik,antalya da oturacaktik,ailesi herseyi ayarlayacakti ama ben kabul etmedim,edemedim..giderken gözunden akan yaslari görunce bende agladim o görmesin diye arkami dönerek..orda bitti en azinda artik görusmeyecektik..onun haberlerini hep alirdim ortak arkadaslarimizdan..askerden gelmisti..bi muddet kaldi buyuk askimizi yasadigimiz sehirde..sonra onu kimse görmez oldu..en son marmaris e yerlestigini duydum ustelik nisanlanmiss..ben mi ne yaptim?bi yil kadar oldu bi erkek arkadasim var bi kac ay önce sözlendim!!cok iyi birisi beni cok sevdigini biliyorum bende onu seviyorum ama kalbimin derinlikleri hala ilk askima ait onun sesini duymak icin neler vermezdim..butun numaralarini degistirdi.yasadigi sehri cevresini..kimseye vermemis yeni numarasini verdiklerini de özellikle uyarmis kesinlikle kimseye vermesinler diye..artik sesini bile duyamiyorum..bazen ölecegimi saniyorum yuregimdeki sizidan...ama ölmuyorum ölemiyorum..marmariste sarisin kisa bouly kucuk kahverengi gözlu birini görurseniz haber verin ne olur..adi A'yla basliyo..
ne kadar uzak durmaya calissamda okudugu liseye sirf o var diye kayit yaptirdim..onu görmek bile yeter diye dusunmeye baslamistim.okullar acildiginda gözlerim her yerde onu aradi ve iste karsima gelmisti.arkadas olarak konusmaya baslamistik tekrar,bazen ders aralarini birlikte geciriyorduk..aradan bi kac gecti aramizda artik gözle gözuken bi yakinlik olusmustu.ben havalardaydim tabi.sonunda bekledigim gun geldi benden hoslanmaya basladigini ve eger bende istiyorsam birlikte olmayi istedi.bunu herseyden cok istedigimi o da biliyordu.belki daha cok uzulecektim belki ayrildigimizda arkadasligimiz da kalmayacakti ama butun bunlari ragmen kabul ettim.yanindayken heyecandan yuregim nasil carpiyordu nasil heyecanlaniyordum ifade edemiyorum simdi.aradan 4 hafta tam 4 hafta sonra uzaklasmaya basladi benden.hissediyordum herseyi bitme zamani gelmisti artik itiraz etmedim(benimle mutlu olamazsin demisti)benimle mutlu olmadigini hissediyordum ama nedense gözlerinde hep beni sevdigini ifade eden bakislari vardi buna anlam veremiyordum.ayrildik...aradan ne kadar gecti hatirlamiyorum onu her gördugumde sizlardi icim..ama artik yapacak bisey var miydi bilmiyordum..bu sirada son sinifta okuyan hos bi cocuktan teklif aldim belki biraz olsun icimden silerim diye kabul ettim ama fazla gecmeden ona herseyi anlattim onu unutamadigi söledim ve ayrildim (o kisiyi de uzduum icin hala uzulurum)beni onunla gördukce nasil kactigini görseniz onun beni sevmedigine siz de inanmazdiniz.ayrilirken arkadas olalim demisti ben orali olmasam da kabul etmistim.o söze istinaden selamlasir hal hatir sorardik arada..kiskandigina adim kadar emin oldugum gunlerde beni yalniz yakaladi kantinde biraz konusalim dedi kabul ettim..onunla hala birlikte misin diye sordu neden sordugunu artik onu ilgilendirmedigini söyledim,beni kiskandirmak icin mi ugrasiyorsun dedi,hayir tabiki dedim o sirada elimi tuttu hic bi tepki veremedim ne cekebildim nede simsiki elini tutabildim.öle sicakti ki kantinde ögrenciler ve ögretmenler dolu olmasina ragmen itiraz etmedim(sonra derste hocamdan ikaz aldim o ayri)...o gunden sonra herseyi anlatti ilk ciktigimiz zaman eski kiz arkadasiyla aralari kötuymus sonra duzelince ayrilmak zorunda kalmis(icim o anlatirken ne firtinalar yasiyordu)simdi tamamen ayrilmislar...sonra birlikteligimiz yine basladi ama bu sefer beni sevdiginden o kadar emindim ki hic söylemezdi bana ama gözlerine bakmam yeterdi...her söyledigimi itiraz da etse sonunda yapardi,bana hep kizrdi ama yanimdan ayrilmazdi..cok guzel hatta guzel az denecek gunler yasadim onunla..ilk senemiz bitince o okuldan ayril ve calismaya basladi..artik daha az görusuyorduk ve kavgalarimiz daha siddetli oluyordu..ama barismalarimiz bi o kadar guzel...onunla gezdik eglendik..yuruyuse ciktik,konsere gittik dans ettik yildizlarin altinda,birlikte uyudk,agladik,gulduk...butun ilklerimi onunla yasadim ben..ilk onu öptum ilk onun icin agladim,ilk onun icin asik oldummm...baskasina bakmak aklima bile gelmiyordu..ben lise sona geldigimde ailem aniden istanbul a tasinma karari aldi..yapabilecegim hicbisey yoktu onu orda birakip gelmek zorunda kalacaktim..cok kizdi cok uzuldu,umitsizlige kapildi ist a gelince onu unuturum diye...onu ne kadar sevdigimi hala anlayamamisti.ist a gelince tavir yapmaya basladi bana,burda tanistigim kisileri,yapatigim seyleri gereksiz yere buyuterek kavgalar cikardi ben yine de ailemden habersiz onun yanina gittim özlemimizi biraz olsun dindirmek icin.o ise hic gelmedi beni görmek icin gelmek icin caba bile harcamadi.son yanina gidisimde beni zorla iliskiye girmeye zorladi istemedigimi söledigimde o kadar sinirlendi ki ondan ilk defa korktum(3 yildan sonraa)zorla uzerime saldirdi..yuregimden biseyler kiildigini hissetim o aksam...sevgimden eksilen yoktu ama kalbim fena halde kirildi..o gunden sonra bi daha gitmedim yanina o da gelmedi gel de diyemedi.suclu oldugunu biliyordu..bi kac ay sonra askere gitti..giderken aramadi oraya gidince de aramadi.ailesini arayip nasil oldugunu ögrendim numarasini birakmis onlara istersen verelim dediler alamadim.beni de arayabilirdi eger onu aramami istese beni de arar numarasini verirdi..di mi?(ne olur yanlis dusunuyorsun demeyin)..izine gelecegine yakin konustuk yanima gelecegini cok özledigini söyledi.o kadar mutlu olmustum ki bu son sansimizdi..gel dedim ne olur gell..sonra ne mi oldu...GELMEDi..ustelik bana gelemeyecegini haber bile vermedi..askere dönecegi gun ben aradigimda söyledi abisine nisan yapmislar o yuzden gelememis..bi kez daha diger yaram iyilesmeden kirmisti kalbimi..daha derine islemisti bu sefer,son sansimiz diye dusundugum de elimizden gitmisti...benim icin artik geri dönus yoktu.bi daha aramadim onu...elim varmadi..bensiz daha mutlu olur diye dusundum..ama o aradi..ikinci izni gelmesine yakindi arama tarihi..yanima gelmek istedgini söyledi.beni kalbim o kadar kirgindi ki onu o kadar sevmeme ragmen gel demedim diyemedim.ama o yune de geldi..ne olurdu sanki daha önce gelseydi..o gun nasil yaptm su an ben bile kendime inanamiyorum.geldi karsima gecti,beni ikna etmek icin söylemedigi sey kalmadi..hayaller kurmustu askerden gelince evlenecektik,antalya da oturacaktik,ailesi herseyi ayarlayacakti ama ben kabul etmedim,edemedim..giderken gözunden akan yaslari görunce bende agladim o görmesin diye arkami dönerek..orda bitti en azinda artik görusmeyecektik..onun haberlerini hep alirdim ortak arkadaslarimizdan..askerden gelmisti..bi muddet kaldi buyuk askimizi yasadigimiz sehirde..sonra onu kimse görmez oldu..en son marmaris e yerlestigini duydum ustelik nisanlanmiss..ben mi ne yaptim?bi yil kadar oldu bi erkek arkadasim var bi kac ay önce sözlendim!!cok iyi birisi beni cok sevdigini biliyorum bende onu seviyorum ama kalbimin derinlikleri hala ilk askima ait onun sesini duymak icin neler vermezdim..butun numaralarini degistirdi.yasadigi sehri cevresini..kimseye vermemis yeni numarasini verdiklerini de özellikle uyarmis kesinlikle kimseye vermesinler diye..artik sesini bile duyamiyorum..bazen ölecegimi saniyorum yuregimdeki sizidan...ama ölmuyorum ölemiyorum..marmariste sarisin kisa bouly kucuk kahverengi gözlu birini görurseniz haber verin ne olur..adi A'yla basliyo..
