Hayalperest olamadım gerçekçi gidişlerin arkasından
Hayalperest olamadım gerçekçi gidişlerin arkasından..
Acımasız yokluğun sardığında bedenimi halimi tasvir edecek kelime bulamıyordum.. İçinde senin olmadığın kalbimin yangınını rüzgar dahada körüklüyordu.. Her camı açtığımda içeri dolan hava değil ''sen''din sanki.. Kendimi, ellerimi bağlamış, ''beni bırakma''ların arasına uzanmış, ''gitme'' diye yalvarırken bulduğumda çok geç bile anlamsız kalıyordu çaresizliğimi anlatmaya.. Nereye diye soramadım kahrolası gururumdan.. Ağır ağır kayıyordun ellerimden ve hayatım kan kaybediyordu..
Yırtık bir resmin karışık renkleri arasında unutmaya çalıştığım seni unutamıyordum..
Kırık ve yıpranmış sevdamla bilmediğim bir karanlığa doğru koşuyordum.. Koşarken düşmemeye dikkat ediyordum sırf kalbimdeki sende sevdam gibi kırılma diye.. Issız bir soğukluk çöktü içime gidişinle mevsim yazdı ama yaşadığım sonbahar.. Yanlız kaldığımda kendimle, gidenin gittiğini anlamıştım iyiden iyiye.. Bir parça umut bağlıyordu, tutuyordu beni kollarımdan sıkıca.. Sensiz bir gece daha olduğunda ümitsizlik kapladı içimi bu kezde.. Yokluklar içinde geçen bir gecenin ardından kapalı kapılar arkasında duran, davetsiz bir misafir gibi gelen ''sensiz'' bir aydınlık bekliyordu beni, yani olmadığın bir gündüz.. Sevdiğim gecelerim ne getirdi ki nefret ettiğim aydınlık ışık saçsın yanmaktan kararmış kalbime.. Değişen hiçbirşey yoktu.. Yaralarımı saramazdı asla gündüzüm tek çarem senle geçireceğim bir geceyken..
Tek bir haykırış yeterdi belki acımı anlatmaya..
Denedim haykırmayı ama sığdıramadım hayata.. Beni tek anlayan beyaz bir boşluktan başkası değildi.. Ayrılık, yokluk ve bekleyişle doldurdum beyaz boşluğu.. Ama yinede "seni" anlatacak bir boşluk yok umutsuzluğumla doldurabileceğim..
Yazmaktanda, koşmaktanda yoruldum.. Gitme diye yalvarırken belki duymasanda gitmemeyi tercih etmeni o kadar çok isterdimki.. Bütünüyle aşkına sığdırdığım hayatım için sadece bir yıkım olmuştun.. Enkazı seni değil beni ve benim herşeyimi yuttu.. Tabi ki kalbimide beraberinde..
Hayattan biraz umut beklemeyi bıraktım bir başka bahara ama asla sonbahara değil.. Rüyalarımın ülkesinde mutluyum şimdi, kalbim enkazın altında, bir parça sen bile kalmadı aklımda.. Ben bile inanmasamda ne de olsa herşey bir rüya..
Zamansız bir kabusta buluşmak üzere sonsuza uyuyorum..
Acımasız yokluğun sardığında bedenimi halimi tasvir edecek kelime bulamıyordum.. İçinde senin olmadığın kalbimin yangınını rüzgar dahada körüklüyordu.. Her camı açtığımda içeri dolan hava değil ''sen''din sanki.. Kendimi, ellerimi bağlamış, ''beni bırakma''ların arasına uzanmış, ''gitme'' diye yalvarırken bulduğumda çok geç bile anlamsız kalıyordu çaresizliğimi anlatmaya.. Nereye diye soramadım kahrolası gururumdan.. Ağır ağır kayıyordun ellerimden ve hayatım kan kaybediyordu..
Yırtık bir resmin karışık renkleri arasında unutmaya çalıştığım seni unutamıyordum..
Kırık ve yıpranmış sevdamla bilmediğim bir karanlığa doğru koşuyordum.. Koşarken düşmemeye dikkat ediyordum sırf kalbimdeki sende sevdam gibi kırılma diye.. Issız bir soğukluk çöktü içime gidişinle mevsim yazdı ama yaşadığım sonbahar.. Yanlız kaldığımda kendimle, gidenin gittiğini anlamıştım iyiden iyiye.. Bir parça umut bağlıyordu, tutuyordu beni kollarımdan sıkıca.. Sensiz bir gece daha olduğunda ümitsizlik kapladı içimi bu kezde.. Yokluklar içinde geçen bir gecenin ardından kapalı kapılar arkasında duran, davetsiz bir misafir gibi gelen ''sensiz'' bir aydınlık bekliyordu beni, yani olmadığın bir gündüz.. Sevdiğim gecelerim ne getirdi ki nefret ettiğim aydınlık ışık saçsın yanmaktan kararmış kalbime.. Değişen hiçbirşey yoktu.. Yaralarımı saramazdı asla gündüzüm tek çarem senle geçireceğim bir geceyken..
Tek bir haykırış yeterdi belki acımı anlatmaya..
Denedim haykırmayı ama sığdıramadım hayata.. Beni tek anlayan beyaz bir boşluktan başkası değildi.. Ayrılık, yokluk ve bekleyişle doldurdum beyaz boşluğu.. Ama yinede "seni" anlatacak bir boşluk yok umutsuzluğumla doldurabileceğim..
Yazmaktanda, koşmaktanda yoruldum.. Gitme diye yalvarırken belki duymasanda gitmemeyi tercih etmeni o kadar çok isterdimki.. Bütünüyle aşkına sığdırdığım hayatım için sadece bir yıkım olmuştun.. Enkazı seni değil beni ve benim herşeyimi yuttu.. Tabi ki kalbimide beraberinde..
Hayattan biraz umut beklemeyi bıraktım bir başka bahara ama asla sonbahara değil.. Rüyalarımın ülkesinde mutluyum şimdi, kalbim enkazın altında, bir parça sen bile kalmadı aklımda.. Ben bile inanmasamda ne de olsa herşey bir rüya..
Zamansız bir kabusta buluşmak üzere sonsuza uyuyorum..
