Hayatla roportaj!
Benimle roportaj mi yapmak istiyorsun diye sordu HAYAT. "Zamanin varmi?"
diye sordum. Gulumsedi.
"Benim zamanim Sonsuzluk" dedi HAYAT.
"Ne sorular var Yureginde?
Insanlarla ilgili en cok neye sasiriyorsun diye sordum. Hayat yanit verdi.
"Cocukluktan sikilip buyumek icin acele ediyorlar, sonra yine cocuk olmanin ozlemini duyuyorlar.
Para kazanmak icin sagliklarini kaybediyorlar, sonra sagliklarini kazanmak icin paralarini kaybediyorlar.
Gelecekle ilgili endiselenmekten simdiyi unutuyorlar.
Sonrada ne simdiyi nede gelecegi yasayabiliyorlar.
Deneyim iyi bir ogretmendir diyorlar ama deneyimin faturasini odemek istemiyorlar.
Hayatlarini kazanmak icin egitim aliyorlar ama yasam ustasi olmayi bilmiyorlar.
Bu nedenle de, hic olmeyeceklermis gibi yasiyorlar, hic yasamamis gibi oluyorlar.
Hayat elimi tuttu. Bir sure sessiz kaldik. Derin bir nefes aldim.
Ona, insanlarin neleri ogrenmelerini istedigini sordum. Hayat yanitladi.
"Hic kimseyi seni sevmeye zorlamayacagini, yapabilecegin tek seyin seni sevmelerine izin vermelerini isterdim.
Baskalariyla kendilerini kiyaslamamayi ogrenmelerini isterdim.
Iki insanin ayni seye bakip farkli seyleri gorebilecegini ogrenmelerini isterdim".
"Zengin insanin en cok seye sahip olan degil, en az seye ihtiyac duyan insan oldugunu ogrenmelerini isterdim.
Bir sevecen yuregi derinden yaralamanin bir anda oldugunu;
ama iyilestirmenin cok uzun surdugunu ogrenmelerini isterdim.
Seni seven insanlarin duygularini nasil ifade edebileceklerini bilmedikleri icin seni sevmediklerini sanmak yerine onlarin sevgisini hissetmeyi ogrenmelerini isterdim."
Hayat derin bir nefes verdi.
Hayatin nefesi kelimeler donustu.
"Soylediklerimi yuregine kaydet"dedi.
Soyledigi cumleyi yuregime kaydettim.
"Baskalarini affetmek yeterli degil, kendini de affetmeyi ogren".
Yuregim kus gibi hafiflemisti
"Son bir soru daha, Hayat' dedim.
"Benden ne istiyorsun?"
Butun odayi beyaz bir isik kapladi.....
ve Hayat yanitladi.
"Senin kendin olmani istiyorum, yoksa baskasi olurdun. Sana bugun ihtiyacim oldugunu bil, yoksa bugun benimle olmazdin.
Kendi essizligini ve biricikligini bil; cunku ben kendimi tekrar etmeyecek kadar yaratici ven zenginim ve gercekten degerli olanim.
Degerimi bil".
Hayatin icimde disimda her yerde aktigini hissettim. Kendimizi sevdigimiz kadar Hayati sevebilirdik ancak. Ne daha az ne daha fazla.
diye sordum. Gulumsedi.
"Benim zamanim Sonsuzluk" dedi HAYAT.
"Ne sorular var Yureginde?
Insanlarla ilgili en cok neye sasiriyorsun diye sordum. Hayat yanit verdi.
"Cocukluktan sikilip buyumek icin acele ediyorlar, sonra yine cocuk olmanin ozlemini duyuyorlar.
Para kazanmak icin sagliklarini kaybediyorlar, sonra sagliklarini kazanmak icin paralarini kaybediyorlar.
Gelecekle ilgili endiselenmekten simdiyi unutuyorlar.
Sonrada ne simdiyi nede gelecegi yasayabiliyorlar.
Deneyim iyi bir ogretmendir diyorlar ama deneyimin faturasini odemek istemiyorlar.
Hayatlarini kazanmak icin egitim aliyorlar ama yasam ustasi olmayi bilmiyorlar.
Bu nedenle de, hic olmeyeceklermis gibi yasiyorlar, hic yasamamis gibi oluyorlar.
Hayat elimi tuttu. Bir sure sessiz kaldik. Derin bir nefes aldim.
Ona, insanlarin neleri ogrenmelerini istedigini sordum. Hayat yanitladi.
"Hic kimseyi seni sevmeye zorlamayacagini, yapabilecegin tek seyin seni sevmelerine izin vermelerini isterdim.
Baskalariyla kendilerini kiyaslamamayi ogrenmelerini isterdim.
Iki insanin ayni seye bakip farkli seyleri gorebilecegini ogrenmelerini isterdim".
"Zengin insanin en cok seye sahip olan degil, en az seye ihtiyac duyan insan oldugunu ogrenmelerini isterdim.
Bir sevecen yuregi derinden yaralamanin bir anda oldugunu;
ama iyilestirmenin cok uzun surdugunu ogrenmelerini isterdim.
Seni seven insanlarin duygularini nasil ifade edebileceklerini bilmedikleri icin seni sevmediklerini sanmak yerine onlarin sevgisini hissetmeyi ogrenmelerini isterdim."
Hayat derin bir nefes verdi.
Hayatin nefesi kelimeler donustu.
"Soylediklerimi yuregine kaydet"dedi.
Soyledigi cumleyi yuregime kaydettim.
"Baskalarini affetmek yeterli degil, kendini de affetmeyi ogren".
Yuregim kus gibi hafiflemisti
"Son bir soru daha, Hayat' dedim.
"Benden ne istiyorsun?"
Butun odayi beyaz bir isik kapladi.....
ve Hayat yanitladi.
"Senin kendin olmani istiyorum, yoksa baskasi olurdun. Sana bugun ihtiyacim oldugunu bil, yoksa bugun benimle olmazdin.
Kendi essizligini ve biricikligini bil; cunku ben kendimi tekrar etmeyecek kadar yaratici ven zenginim ve gercekten degerli olanim.
Degerimi bil".
Hayatin icimde disimda her yerde aktigini hissettim. Kendimizi sevdigimiz kadar Hayati sevebilirdik ancak. Ne daha az ne daha fazla.
Son düzenleme:
