Her yağmur yağışında her güneş batışında hatıralardan babam süzülür gözüme gelir.
Sessiz yaşamış sedasız ölmüşlerdir ana şevkatı yanında okunmaz esameleri, babalar ölüm meleği konduğunda ocağın ortasına, farkettirirler kendilerini. çile, boğuşma, emek ve kavgayla gecen bir ömürden, arta kalan sessiz bir vedadır. yüklenir çoçuk çoluk aşkına hayatın yükünü.. anamın arkasında biR dağ kolu kanadı bacağının üstünde anamın dağı çökmüştür.. sarsıntıyı anLamaz çocuk yürekLeR, hayat yedi düveL askeri gibi üşüşmüştür üstümüze, babam vatan beLLediği yuvasının dağ gibi dertLerine vurmuştur kendini.. ve vuruLmuştur mehmetcik gibi vakitsiz...
gözlerimden akar damlalar, yağmur vurduğundan cama, artık baba olduğumdan mı ne oturur babama değil kendime ağlarım.. meğer gözyaşıda yakışırmış erkek adama baba olduğunda yoksul evlerin canıymıs baba sevgisi ve herkesin yüreğinde bazen bamteli kopmasıymıs babanın yitimi.. hayat kendi hükmünü koyar derdi babam.. bu hükümde sana bir müjdem var baba eylül fıRtınasında senden kurtarabildiğim kitaplarımı hayat bir bebe bisküvisi, ayakkabı, kalem, sillgi, ilaç fiyatına aldı benden.. kitapları mı sattım göz yaşımı içime attım... unuttum beni kaç kez tokatladığını ve her tokadın arkasından gizli gizli yandığını... sırtıma cevrilmiş pusuların önüne atılışım ve yüreğini koyduğun o canım yerime!! babalar böyledir işte
bir sertlik kalkanıyla buğlanır yüzleri gülmez gibidirler çocuk sevkatını bilmez gibidirler.. hayatımızın ilk yenılgısını alırız baba olunca meğer kahkaha atmak isterlermiş sarılmak minicik ellere öpmek doyasıya ne çok hevesliymişsin..
anam anLatırdı inanmazdım ; bir su damlasının kayıp gitmesi gibi ellerimizden yada bir yıldızın yer değiştirmesi gibi gökyüzünde yitirdikten sonra bir dağı anLadık şimdi cek babam cek bir mesel dudaklarımda cektikce hayatın yükünü omuzlarımda kederimi yatırmak isterdim mezarına ve ağlamak isterim toprağına yüzünü vurmak bilirim kalkmasada doğrulup yattığı yerden hisseder beni
üzerindeki otları kırcıl sakalları gibi okşarım yağmurda yağarsa hadi iyi oluR haa.. birLikte ağlarız yitikliğimize ve haykırırım ve söyLerim bağpırarak yıllarca söyleyemediğimi baba! duyuyormusun beni baba oLduktan sonRa daha çok özLedim seni......
alıntı
gözlerimden akar damlalar, yağmur vurduğundan cama, artık baba olduğumdan mı ne oturur babama değil kendime ağlarım.. meğer gözyaşıda yakışırmış erkek adama baba olduğunda yoksul evlerin canıymıs baba sevgisi ve herkesin yüreğinde bazen bamteli kopmasıymıs babanın yitimi.. hayat kendi hükmünü koyar derdi babam.. bu hükümde sana bir müjdem var baba eylül fıRtınasında senden kurtarabildiğim kitaplarımı hayat bir bebe bisküvisi, ayakkabı, kalem, sillgi, ilaç fiyatına aldı benden.. kitapları mı sattım göz yaşımı içime attım... unuttum beni kaç kez tokatladığını ve her tokadın arkasından gizli gizli yandığını... sırtıma cevrilmiş pusuların önüne atılışım ve yüreğini koyduğun o canım yerime!! babalar böyledir işte
bir sertlik kalkanıyla buğlanır yüzleri gülmez gibidirler çocuk sevkatını bilmez gibidirler.. hayatımızın ilk yenılgısını alırız baba olunca meğer kahkaha atmak isterlermiş sarılmak minicik ellere öpmek doyasıya ne çok hevesliymişsin..
anam anLatırdı inanmazdım ; bir su damlasının kayıp gitmesi gibi ellerimizden yada bir yıldızın yer değiştirmesi gibi gökyüzünde yitirdikten sonra bir dağı anLadık şimdi cek babam cek bir mesel dudaklarımda cektikce hayatın yükünü omuzlarımda kederimi yatırmak isterdim mezarına ve ağlamak isterim toprağına yüzünü vurmak bilirim kalkmasada doğrulup yattığı yerden hisseder beni
üzerindeki otları kırcıl sakalları gibi okşarım yağmurda yağarsa hadi iyi oluR haa.. birLikte ağlarız yitikliğimize ve haykırırım ve söyLerim bağpırarak yıllarca söyleyemediğimi baba! duyuyormusun beni baba oLduktan sonRa daha çok özLedim seni......
alıntı
