Hiç tanışmamalıydım kendimle...

FiRaRi_MeLeK

Daimi Üye
Üye
Hiç tanışmamalıydım kendimle...
Kendimi yazmak istiyorum ; ama kelimelerim o kadar dağınık ki ..Toplanmaya muhtaç. Ağlamaktan yorulmuş gözlere inat kalbim hala bir prça gözyaşı tuzunun delisi .Aklımı vurdum yollara bir deli kadar günahsız tenim. Tüm hataları şu bedene yüklediğimden beri hayasız gözlere inat çırılçıplak geziyorum. En çokta ellerden değil de aynadaki bakışımdan utanıyorum..
Bütün aynaları kırdım , parçaladım . Yok kendimi görmeye tahammülüm . Bir mezar bulsam ıslak ve taze inan ölüm gelsin diye , intiharların günah korkusuna inat beni ölüme götürecek saniyelik yolculuklara çıkarım.
Dönüşsüz, biletsiz yolculuklar. Bir otobüs camından , bir tren garından ya da bir idam mahkumunun ; son sözlerini söylemiş olmanın rahatlığıyla çırpınan bedeninden bir veda sunardım. Saatleri sayılı ,ilk çeyreği geçmiş ömrüme.
Yalnızlığın kokusu iyice sinmeye başladı. Dost sesleri yavaş yavaş kesildi. Gözünden sakınanlar dilimin zakkum zehiri yüzünden sildi gözlerinden. Aşkla , tutkuyla özlediklerim ,masumane seviştiklerim ve baktığında eriyeceğimden korktuğum gözler beni görmemek adına göz kapaklarınıda çoktan kapattı..
Odam , düşlerim ..Sırf üşümemek adına sarıldığım rüyalarımda buz gibiler artık. Bir ölünün soğuyan bedeni gibi..
Alışmam gerekecek , bana göre kurallarıma ters gelen bir dünyada başkalarının çizdiği bu yolda yürümeye. Belki de hiç tanışmamalıydım kendimle . Belki biraz daha saçmalamalıyım.. Yapmak istediklerimi duvarlar iyice yükselmeden yapmalıyım.
Ya da ..Alışmalıyım bu düzene .. Rutinliğe... Sesismi kesip ; bir köşede deli gömleğimi giyip , tenimi yasaklayıp dilimi kilitlemeliyim.
Tercih yapmak çok zor..muşş ..
 
Geri
Üst