İdare hukuku “statüsel (statutaire )” niteliktedir
İdare hukuku “statüsel (statutaire )” niteliktedir
Yani idare hukuku bir “statüler hukuku”dur[64]. Özel hukuk ilişkileri kural olarak akdî ve iradîdir. Bu alanda irade serbestisi geçerlidir. Taraflar karşılıklı anlaşarak istedikleri hukukî ilişkiyi kurabilir; kurdukları hukukî ilişkiye kural olarak istedikleri içeriği verebilirler. Oysa idare hukukunda, tarafların serbest iradeleriyle kararlaştırılan hukukî ilişkiler yoktur. İdare hukukunda kanun ve nizamlarla önceden belirlenmiş “statüler”, yani “genel hukukî durumlar”[65] vardır. Vatandaşlık statüsü, öğrencilik statüsü, memurluk statüsü, emeklilik statüsü gibi[66]. Bu statülere girip çıkmak çoğunlukla ilgili kişinin isteğine bağlıdır. Ancak ilgili kişinin, içine girmek istediği statünün koşullarını belirleme, bu konuda pazarlık yapma gibi bir imkânı yoktur. Bu statü, akdî ve iradî değil; kanunî ve nizamîdir. İdare hukukunun bu “statüsel (statutaire )” özelliğine idare hukukunun “kuralsallığı (nizamîliği )” özelliği de denmektedir[67].
