iki kum tanesinin aşkı
Günün
birinde bir çölde iki kum tanesi karşılaşmış ve birbirlerini çok
sevmişler uzun bir süre çok yakın olmuşlar. Birbirlerini
yanlarında,canlarında olarak sevmeyi öğrenmişler.Derken bir
rüzgâr çıkmış, kum tanelerinden biri yerinde kalırken diğeri biraz uzağa
... savrulmuş. Çok uzak değillermiş ama yinede göremiyorlarmış
...birbirlerini. Sevgileri hiç azalmamış yine sevmeye devam etmişler.
Birbirlerine ulaştırabildikleri sesleriyle, haberleriyle yaşıyorlarmış
ve artık görmeden seslerinde sevmeyi öğrenmişler.Bir gün biri diğerine "sevdamız sonsuza erişmesi için aynı anda birdilek dileyelim" demiş.İkisi
de aynı anda bir dilekte bulunmuşlar ve tam o sırada bir fırtına
çıkmış. Bu kavuşmamız, sevdamızın sonsuza dek sürmesi olabilir diye
ikisi de kendilerini fırtınaya bırakmışlar.Gözlerini kapayıp fırtına
dindiğinde sevdalarının yanı başında olmuş olmayı arzulamışlar. Fırtına o
kadar kuvvetliymiş ki o güne kadar yıllarca yerlerinden kıpırdamayan
kumlar bile başka yerlere savruluyorlarmış.Fırtına günlerce sürmüş kum
taneleri de oradan oraya savrulup durmuşlar.İkisini de bir sabırsızlık sarmış. Fırtına durmuyor aksine artıyormuş.Fırtına
dinmek bilmedikçe onlarda sabırla sevmeyi öğrenmişler. Günler geçmiş
sonunda fırtına durmuş gözlerini açtıklarında ikisi de başka alemlerde
bulmuşlar kendilerini. Bu fırtınanın onları birleştireceğine o kadar
inanmışlar ki birbirlerini yanlarındabulamayınca yüreklerinde derin bir
acı hissetmişler ve acıyla sevmeyi öğrenmişler. Kendilerine birazcık
geldiklerinde ikisi de bu fırtınayla başka başka yerlere savrulduklarını
anlamışlar. Biran ölmek istemişler ama sonra birbirlerini hiç görmeden,
mesafelere, engellere rağmen sevmeyi öğrenmişler."Eskisi
gibi bağırsakta sesimiz ulaşmaz ki birbirimize"demişler. İkisi de yeni
yerlerinde kimseyle konuşmamışlar ve yıllarca hep susmuşlar. Hep yeni
bir fırtına ümidiyle birbirlerine ihanet etmeden beklemişler. Böylece
umutla sevmeyi öğrenmişler. Yıllar geçmiş ama sevgileri hiç
geçmemiş.Birbirlerinden hep umutlu olarak yaşamışlar.Bir gün
ikisi de birbirlerinden habersiz aynı anda gözlerini kapamışlar ve
kavuşmak için yeniden fırtına çıkmasını dilemişler. Beklemişler
beklemişler ama fırtına bir türlü çıkmamış. Kendilerini tüm
benlikleriyle fırtınaya bırakmak için oldukları yerde dönmüş durmuşlar
ama hepsi nafile küçük bir rüzgâr bile çıkmamış. Sonunda durmuşlar ve
gözlerini açmışlar.Sevdiklerinin, sevdalarının, yıllarca beklediklerinin
tam karşısında durduklarını görmüşler ve hemen ikisi de yıllar önce
diledikleri dileği anımsamışlar.Dilek şöyleymiş "Allah'ım
bizi birbirimize her şeyiyle sevmeyi öğrendiğimizde kavuştur. Öyle
kavuştur ki sevdamız sonsuza erişsin."Sonunda anlamışlar ki
birbirlerinden çok uzaklarda geçirdiklerini sandıkları yılları aslında
birbirlerinin yanı başlarında geçirmişler. Dileklerinin kabul olması
için yılların geçmesi gerektiğini öğrenmişler çünkü onlar sevmeyi her
şeyiyle öğrenmeyi dilemişler.Dilekleri kabul olmuş umutla, sabırla,
acıyla, yakında, uzakta... Her şeyiyle sevmeyi öğrenip birbirlerine
kavuşmuşlar.....................
birinde bir çölde iki kum tanesi karşılaşmış ve birbirlerini çok
sevmişler uzun bir süre çok yakın olmuşlar. Birbirlerini
yanlarında,canlarında olarak sevmeyi öğrenmişler.Derken bir
rüzgâr çıkmış, kum tanelerinden biri yerinde kalırken diğeri biraz uzağa
... savrulmuş. Çok uzak değillermiş ama yinede göremiyorlarmış
...birbirlerini. Sevgileri hiç azalmamış yine sevmeye devam etmişler.
Birbirlerine ulaştırabildikleri sesleriyle, haberleriyle yaşıyorlarmış
ve artık görmeden seslerinde sevmeyi öğrenmişler.Bir gün biri diğerine "sevdamız sonsuza erişmesi için aynı anda birdilek dileyelim" demiş.İkisi
de aynı anda bir dilekte bulunmuşlar ve tam o sırada bir fırtına
çıkmış. Bu kavuşmamız, sevdamızın sonsuza dek sürmesi olabilir diye
ikisi de kendilerini fırtınaya bırakmışlar.Gözlerini kapayıp fırtına
dindiğinde sevdalarının yanı başında olmuş olmayı arzulamışlar. Fırtına o
kadar kuvvetliymiş ki o güne kadar yıllarca yerlerinden kıpırdamayan
kumlar bile başka yerlere savruluyorlarmış.Fırtına günlerce sürmüş kum
taneleri de oradan oraya savrulup durmuşlar.İkisini de bir sabırsızlık sarmış. Fırtına durmuyor aksine artıyormuş.Fırtına
dinmek bilmedikçe onlarda sabırla sevmeyi öğrenmişler. Günler geçmiş
sonunda fırtına durmuş gözlerini açtıklarında ikisi de başka alemlerde
bulmuşlar kendilerini. Bu fırtınanın onları birleştireceğine o kadar
inanmışlar ki birbirlerini yanlarındabulamayınca yüreklerinde derin bir
acı hissetmişler ve acıyla sevmeyi öğrenmişler. Kendilerine birazcık
geldiklerinde ikisi de bu fırtınayla başka başka yerlere savrulduklarını
anlamışlar. Biran ölmek istemişler ama sonra birbirlerini hiç görmeden,
mesafelere, engellere rağmen sevmeyi öğrenmişler."Eskisi
gibi bağırsakta sesimiz ulaşmaz ki birbirimize"demişler. İkisi de yeni
yerlerinde kimseyle konuşmamışlar ve yıllarca hep susmuşlar. Hep yeni
bir fırtına ümidiyle birbirlerine ihanet etmeden beklemişler. Böylece
umutla sevmeyi öğrenmişler. Yıllar geçmiş ama sevgileri hiç
geçmemiş.Birbirlerinden hep umutlu olarak yaşamışlar.Bir gün
ikisi de birbirlerinden habersiz aynı anda gözlerini kapamışlar ve
kavuşmak için yeniden fırtına çıkmasını dilemişler. Beklemişler
beklemişler ama fırtına bir türlü çıkmamış. Kendilerini tüm
benlikleriyle fırtınaya bırakmak için oldukları yerde dönmüş durmuşlar
ama hepsi nafile küçük bir rüzgâr bile çıkmamış. Sonunda durmuşlar ve
gözlerini açmışlar.Sevdiklerinin, sevdalarının, yıllarca beklediklerinin
tam karşısında durduklarını görmüşler ve hemen ikisi de yıllar önce
diledikleri dileği anımsamışlar.Dilek şöyleymiş "Allah'ım
bizi birbirimize her şeyiyle sevmeyi öğrendiğimizde kavuştur. Öyle
kavuştur ki sevdamız sonsuza erişsin."Sonunda anlamışlar ki
birbirlerinden çok uzaklarda geçirdiklerini sandıkları yılları aslında
birbirlerinin yanı başlarında geçirmişler. Dileklerinin kabul olması
için yılların geçmesi gerektiğini öğrenmişler çünkü onlar sevmeyi her
şeyiyle öğrenmeyi dilemişler.Dilekleri kabul olmuş umutla, sabırla,
acıyla, yakında, uzakta... Her şeyiyle sevmeyi öğrenip birbirlerine
kavuşmuşlar.....................
