İnsanlık düşmüş biri kaldırsın...
İnsan kelimesi ne anlamlıdır aslında. İçinde insani duygular bulundurmak... Ama günümüzde birçok kavram gibi insanlık kavramı da ne yazık ki değerini kaybetti. Bu ne kardeşim herkes birbirinin arkasından iş çeviriyor herkse kendi çıkarı derdinde. Tabii ki insan kendini düşünmeli ama neden bunu başkasına zarar vererek, hakkını çiğneyerek yapıyorlar Geçende başıma bir olay geldi:
Arkadaşlarımın çıkardığı küçük çaplı bir dergi var. İşten yeni çıktım bende yardım olsun ve de vakit geçirmek amacıyla bu dergi için reklam topluyorum esnaflardan.
Daha ilk günüm heyecanlıyım ilk günüm nasıl geçicek onu düşünüyorum. Bilirsiniz ilk günler hep özeldir Bir işyerine girdim ve kendimi tanıttım ve dergiden işte her hafta çıktığından reklam dükkan reklamları aldığımızdan bahsettim. İş yeri sahibi çok hoşgörülü çıktı ve anlaştık.
Dergimize 1 aylık reklam verdi ve ücreti de peşin aldım. Neyse o gün gezdim bayağı tam bir eziyetti ve nihayetinde gün bitti sadece bir reklam alabilmiştim arkadaşlara gereken bilgiyi ve ücreti verdim ve evime geldim. Tabi ilk iş olarak bilgisayarımı açtım Face mi açtığımda anlaştığım kişinin beni eklediğini gördüm ve ne de olsa bir iş yapmak için anlaşmıştık ve müşterinizdi artık kabul ettim. Merhaba nasılsınız falan filan derken sohbet hiç hoş olmayan bir yere gitti. Kaba bir tabirle bu kişi bana asılmaya başladı.
Tavrımı ortaya koyunca kötü oldum birden Duymadığım laf kalmadı yok senin nasıl bir insan olduğunu anladım yok görünüşte böyle birisine benzemiyordun görende sanır ki ben bir kabahat işledim hem suçlu hem güçlü diye buna deniyor galiba
Devamıda var yok ben nerden reklam verdim de anlaşmayı bozuyorum da reklamımı yayınlamayın gibi laflar etmeye başladı ve ben artık arkadaşlara bunu bildirmiştim ve başlamıştı baskı ben zor durumda kalacaktım. Onun istediği gibi davransaydım benden iyisi yoktu Ki bu insan evli ne kadar yazık değil mi... Bu sadece şahit oldum olaylardan biri ve en basitlerinden...
Sadece en yakın zaman bu olayı yaşadığım için bunu paylaşmak istedim. Hergün neler görüyor ve çevremden duyuyorum bunlar insanı ister istemez üzüyor ve düşündürüyor. Zaten hep bu dünyaya ait olmadığımı düşünmüşümdür
Galiba yanlış bir zamana denk geldim. E bu ve benzeri gibi durumlar eskilerden de olmuyor muydu diyebilirsiniz. Tabii ki hiçbir zaman herşey güllük gülistanlık olmadı. Ama bu kadar da fazla değildi.
Ki ben sadece başıma gelen gibi olaylardan bahsetmiyorum bu sadece küçük bir örnekti. İnsanlık her yönden değerini yitirmeye başladı. Şu zamanlarda hissettiklerimi , yaşadıklarımı çevremdekilere anlattığımda en çok duyduğum öğüt kimseye güvenme, herşeyini anlatma şunu yapma bunu yapma. E ben kimseye güvenemiyorsam arkadaşım, dostum, sevgilim vs vs -uzar gider bu- diyemiyorsam neden yaşıyorum? Yaşamak birşeyler paylaşmak, yardımlaşmak, huzur içinde yaşamak değil mi Şunu gönül rahatlığıyla söyleyebiliyorum ki şu yaşıma kadar kimsenin arkasından iş çevirip, kuyusunu kazmadım.
Dedikodusunu yapmadım kendi çıkarım için başkasının hakkını ezip geçmedim bu özelliklerim en gurur duyduğum özelliklerimdir ve yanlış anlaşılmasın kendimi övmek için yazmadım bunları Birisiyle küçük bir tartışmaya girsem sinirim geçtikten sonra içim içimi yer acaba sözlerime kırıldı mı diye. Bu halim çevremdeki birçok insan için salaklık ve saflık gibi algılanıyor Bana böyle bakan insanlara sadece gülüyorum. İnat bu değil mi hep böyle devam edicem ama tedbirimi almaya karar verdimbu saatten sonra biraz daha dikkatli olarak. İnşallah bende zamanla çevremdeki paranoyak insanlara benzemem. Hep insanlığın kötü yönünden bahsettim.
İnsanların hepsi mi kötü hepsi mi kendini kaybetmiş ? Hayır tabii ki de aralarında gerçekten "insani duygularını" hala taşıyanlar var. Çevrelerindekilerin hüznünü kendi hüznü, sevincini kendi sevinci yapan; insanlara gerçekten değer veren Çevremde böyleleri çok az bulunsa da ben çevremde olmayan tanımadığım insanlar arasında bu ender insanlardan olduğuna inanıyorum azınlıkta da olsa Hala içinde insani duygular bulunduran gerçek insanlara
saygılarımla...
Daha ilk günüm heyecanlıyım ilk günüm nasıl geçicek onu düşünüyorum. Bilirsiniz ilk günler hep özeldir Bir işyerine girdim ve kendimi tanıttım ve dergiden işte her hafta çıktığından reklam dükkan reklamları aldığımızdan bahsettim. İş yeri sahibi çok hoşgörülü çıktı ve anlaştık.
Dergimize 1 aylık reklam verdi ve ücreti de peşin aldım. Neyse o gün gezdim bayağı tam bir eziyetti ve nihayetinde gün bitti sadece bir reklam alabilmiştim arkadaşlara gereken bilgiyi ve ücreti verdim ve evime geldim. Tabi ilk iş olarak bilgisayarımı açtım Face mi açtığımda anlaştığım kişinin beni eklediğini gördüm ve ne de olsa bir iş yapmak için anlaşmıştık ve müşterinizdi artık kabul ettim. Merhaba nasılsınız falan filan derken sohbet hiç hoş olmayan bir yere gitti. Kaba bir tabirle bu kişi bana asılmaya başladı.
Tavrımı ortaya koyunca kötü oldum birden Duymadığım laf kalmadı yok senin nasıl bir insan olduğunu anladım yok görünüşte böyle birisine benzemiyordun görende sanır ki ben bir kabahat işledim hem suçlu hem güçlü diye buna deniyor galiba
Devamıda var yok ben nerden reklam verdim de anlaşmayı bozuyorum da reklamımı yayınlamayın gibi laflar etmeye başladı ve ben artık arkadaşlara bunu bildirmiştim ve başlamıştı baskı ben zor durumda kalacaktım. Onun istediği gibi davransaydım benden iyisi yoktu Ki bu insan evli ne kadar yazık değil mi... Bu sadece şahit oldum olaylardan biri ve en basitlerinden...
Sadece en yakın zaman bu olayı yaşadığım için bunu paylaşmak istedim. Hergün neler görüyor ve çevremden duyuyorum bunlar insanı ister istemez üzüyor ve düşündürüyor. Zaten hep bu dünyaya ait olmadığımı düşünmüşümdür
Galiba yanlış bir zamana denk geldim. E bu ve benzeri gibi durumlar eskilerden de olmuyor muydu diyebilirsiniz. Tabii ki hiçbir zaman herşey güllük gülistanlık olmadı. Ama bu kadar da fazla değildi.
Ki ben sadece başıma gelen gibi olaylardan bahsetmiyorum bu sadece küçük bir örnekti. İnsanlık her yönden değerini yitirmeye başladı. Şu zamanlarda hissettiklerimi , yaşadıklarımı çevremdekilere anlattığımda en çok duyduğum öğüt kimseye güvenme, herşeyini anlatma şunu yapma bunu yapma. E ben kimseye güvenemiyorsam arkadaşım, dostum, sevgilim vs vs -uzar gider bu- diyemiyorsam neden yaşıyorum? Yaşamak birşeyler paylaşmak, yardımlaşmak, huzur içinde yaşamak değil mi Şunu gönül rahatlığıyla söyleyebiliyorum ki şu yaşıma kadar kimsenin arkasından iş çevirip, kuyusunu kazmadım.
Dedikodusunu yapmadım kendi çıkarım için başkasının hakkını ezip geçmedim bu özelliklerim en gurur duyduğum özelliklerimdir ve yanlış anlaşılmasın kendimi övmek için yazmadım bunları Birisiyle küçük bir tartışmaya girsem sinirim geçtikten sonra içim içimi yer acaba sözlerime kırıldı mı diye. Bu halim çevremdeki birçok insan için salaklık ve saflık gibi algılanıyor Bana böyle bakan insanlara sadece gülüyorum. İnat bu değil mi hep böyle devam edicem ama tedbirimi almaya karar verdimbu saatten sonra biraz daha dikkatli olarak. İnşallah bende zamanla çevremdeki paranoyak insanlara benzemem. Hep insanlığın kötü yönünden bahsettim.
İnsanların hepsi mi kötü hepsi mi kendini kaybetmiş ? Hayır tabii ki de aralarında gerçekten "insani duygularını" hala taşıyanlar var. Çevrelerindekilerin hüznünü kendi hüznü, sevincini kendi sevinci yapan; insanlara gerçekten değer veren Çevremde böyleleri çok az bulunsa da ben çevremde olmayan tanımadığım insanlar arasında bu ender insanlardan olduğuna inanıyorum azınlıkta da olsa Hala içinde insani duygular bulunduran gerçek insanlara
saygılarımla...
NOT: Bu yazı izinsiz kullanılamaz !Bana ait bir yazıdır nacizane birşeyler karaladım içimde kalsın istemedim fikirlerim Düşüncelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim
Son düzenleme: