kendi yazdığım bir yazıı....

asi_melek

Yeni Üye
Üye
kendi yazdığım bir yazıı....
seniseviyorum desem bana inanırmısın.ama ben doğruyu sölüyorum.inana bana nolur.
eğer inanamassan anlarım seni.eskiden bende inanamazdım kimsenin beni sevdiğine.hep benle dalga geçiyorlarmış gibi geldi.onun için tadamadım gerçek sevgiyi.

Ama şimdi şimdi farklı.sende buldum gerçek aşkı sende tatdım sevginin tadını ve sende duydum ilk kokusunu..

seni gördüğüm ilk anda anladım biliyormusun.o tanıştığımız ilk an hala gitmiyor aklımdan.Ne bana baktığını neden selamlaşmak için buluşan ellerin birbirine deydiği ilk an.hepsi aklımdan yavaş çekilmiş bir filmin sahnesiymiş gibi geçiyor.

sende beni sevmişsindir, sende beni hiç aklından çıkarmamışındır belki....

ama bak belki diyorum belki.bu anlar bu zaman hep belki diyerekmi geçecek.sonunda öğrendim gerçekleri.belki sende beni sevmişsindir dedim yaa analdımki sevmemişsin.

belki oda beni unutamamıştır dedim ama yanılmışım.ben senin aklına bile girmemişimki nasıl sevesin beni.oysa ben seni ne umutlarla ne duygularla sevmiştim.ama hepsi bende kaldı.belki dediklerim, umut ettiklerim artık hepsi içimde saklı.

senin başkasını sevdiğini öğrendiğim ilk anda yıkılmıştım.oracıkta öle kalakaldım ve kimsede farkına warmadı.çünkü herkez senin adına sevinmekte kutlama için plan yapmaktaydı.sonra bana baktın.Yanıma gelip konuşmaya başladın.Ama ben o anda kendimi kaybetmiştim.sanki bir boşluktan aşarı düşüyordum.

bir anda sarsıldım.sonra anladımki sen sarsmışsın beni.sonra kendime geldim, geldim ama o anda hıçkırıklara boğuldum.yanından koşarak uzaklaştım.çok utanmış ve hayal kırıklığına uğramıştım.arkamdan koştun ama yetişemedin.çünkü kendimi kaybetmiş bir şekilde öyle hızlı koşuyordumki kimse yetişememişti.

şehirin boş ve ıssız bir sokağın köşesinde öylece oturmuş ağlıyordum.ogün gözyaşlarım dinmedi.eve kadar kendimi kaybetmiş bir halde yürüyordum.herkez konuşmaya çalışıyordu benimle, ama ben ağlamaktı tek laf etmeden öylece yürüyordum.eve geldim.odaya kapattım kendimi ve yatağıma öylece uzanmış hıçkırıklar içinde ağlamaya başladım yine.

sonra uykuya dalmışım.uyandığımda herşeyin farkına wardım. ve dedimki gerçek aşkı buldun ama kaybettin.işte hayat bu kadar acımasız be kızım..

ogün hiçbierşey umrumda değildi.kaç kere aradın beni ama hiç birine cvp vermedimm.çünkü ne sesini ne de yüzünü görmeye tahammülüm yoktu.o kadar yaralıydımki o sesi o yüzü birdaha görürsem o yara içten içe kanayacak biliyorum.

odamın her yerinde sen wardın.Resimlerin,hatıraların doluydu odam.en çokta resimlerinle.o an hepsini topladım ve yaktım hatta yazdığın hatıra sayfasını bile.bundan sonra ne seni görmek nede senin hakkında bişeyy duymak istiyorum.

ok adar şeyy yaşadım içimde tutamam bunları biliyorum..hepsini sadece tek bir kişi biliyor.canım dostum, kankam yeşim!!!

Sana ilk aşık olduğum anı ona anlatmıştım.senin başkasını öğrendiğim ilk anda oda wardı yanımda.o gün eve geldi.yaşadığım herşeyi anlattım ona.üzme kendini dedi.o anda birbirimize sımsıkı sarıldık.

ikimizde ağlamaya başlamıştık.bana dediki zor zamanlarımızda hep birbirimize destek olacağız.üzüntüleri, sevinçleri, kederleri hepsini beraber yaşayıp beraber atlatacağız.

o anda sarılmayı bırakıp kendi ve yeşimin gözyaşlarını sildim.bu gözyaşlarını ne o nede hayat haketmiyor dedim.

el ele evden çıkıp koşa koşa sahile gittik.ömrümüzün sonuna kadar beraberiz ve bizi kimse ayıramayacak dedim.sonra skı sıkı sarıldık birbirimize.

Seni ise denize attığım taşlarla beraber kalbimden söküp attım hemde çok uzaklara.bundan sonra benim için sen yoktun..yeni aşklara yeni bir hayata yelken açtık yeşimle beraber.

anlaştık aynı okula gidecek aynı evde kalacak, hep birbirimize bağlı kalacağız.o sahil kenarı artık bizim yerimizdi.her üzüldüğümüzde, mutlu olduğumuzda oraya gidiyorduk......

bir süre sonra karşıma birisi çıktı.hiç tanımadığım ve hiç ummadığım bir anda çıkageldi.bir köçşede çarpışmıştık.sonra hep karşılaşmaya başladık onunla..arkadaşlarımızın yanına gitmiştik.baktımm oda orda.ilk o zmn konuştuk.Artık seni unutmuştum ve yeni bir aşka yelken açıyordum o anda.

bu mısralar bu yazılar kalbimin derinliklerinde kalmış bir masal bana göre.sessiz sakin bir gece karanlığında hepsi bir anda meydana çıktı.hemde hiç tahmin etmediğim bir şekilde..

bu kadarmış yüreğimdeki masal sadece birkaç küçük sayfadan ibaretmiş.belki gelecek hayatımdaa bu sayfaların devamıda gelir ne dersin.bir bakmışsınki bu sayfalar bir anda tarihi bir masal olmuş.sonra bir flim ve sonrada unutulmaz bir dizi.hayatın ne göstereceği hiçbir zaman belli olmaz.tıpkı gelecekte ne olacağını bilmediğin gibi.neyle ve kimse başladım ve nelerle bitirdimçoysaki bu değildi amacım.sadece bir dörtlük şiir yazmaktı.şiir diye başladım yaazdıkça anlam kazandı yazdıkça hislerim değişti ve en sonunda bir masal oluverdi.

buraya kadarmış sonu geldi masalın.belki devamıda gelir ama ne zmn bunu bende bilmiyorum bakalım hayat ne gösterecek..:bounce:
 
Son düzenleme:
Geri
Üst