Kimse Bilmez Seni Harbiyelim!
harbiyelim kara harp okulu üniforma kara harp okulu üniformaları üniforması 14 yaşında üniforma giyen
Ailesinin her kuşağı asker olan, son kuşaklardan biri de bu sene Harbiyeden mezun olan bir ailenin üyesi olarak hayatım boyunca içime işlemiş olan bir askeriye olgusudur sürüp giden... Bazen coşturan, bazen çok üzen ne varsa toplanır bu kavramın içine.
Kardeşini her abla gibi çok seven bir harbiyeli ablasının (benim) gözünden dökülen yaşlarla okunan bir mesajın cümleleridir okuyacaklarınız:
"14 yaşında üniforma giyen küçüğün kırık mutluluğunu,
Esas duruşta 'Emret Komutanım' diyen küçük dudaktaki buruk tebessümü bilir misin?
Bilir misin
Ordu malı ranzalarda geçen sekiz yılı, yürekte bıraktığı kasvetli belirsiz hüznü,
Bilir misin?
Kaloriferi yanmadığı soğuk kış gecelerinde,
Derin bir iç çekişle eve duyulan özlemi,
Öpmeyen annenin, sarılmayan kardeşin, sevgi ile güven veren babanın özlemini bilir misin?
Laciverti çıkarıp Hakiyi giymenin buruk sevincini bilir misin?
Sisli soğuk Ankara günlerinde,
Bir sevgili özlemiyle yalnız olmayı bilir misin?
Bilemezsin canım,
Birtanem,
Bilemezsin..
Bu çakı gibi Teğmenin, şapkadaki Ay-Yıldızlı sırmanın,
Ve şu omuzdaki parlak Yıldızın
Bana nelere mal olduğunu bilemezsin,
bilemezsin..."
Not: Subaylarımız 4 yıl askeri lise okuduktan sonra Harp Okullarına giderler, 4 yıl da Harbiyede eğitimlerini devam ettirirler. 13-14 yaşlarında başlayan eğitimleri 8 yıl devam eder. Normal lise - üniversite öğrencileri gibi de değildirler, kışın normal eğitim-öğretim olurken, yazın da 2 ay savaş eğitimi aldıkları kamplarda eğitilirler. Askeri liselerde lacivert üniforma giyilirken, Kara Harp Okulu'na geçince Haki üniforma giyilir, mesajda bahsedilen üniforma değişikliği askeri liseden Harbiyeye geçişi ifade etmektedir.
Evet, askeriye bu, eğitimi zor, işi zor, görevi zor, sorumluluğu ağır, biliyorum... Lakin bunları bilmem, yaşadığım ve gördüğüm son 8 yılı bana unutturmayacak..
O şimdi çakı gibi bir Teğmen olacak Ağustos'da Allah'ın izniyle. Allah yüzünü kara çıkartmasın, vatanına hizmette kusur etmesin inşallah.
Türk Silahlı Kuvvetleri'nde subay olmanın, subay olunca görev yapmanın kolay olduğunu sanmasın kimse!
Türk Silahlı Kuvvetleri'nde subay olmak demek, çocukluğundan itibaren bütün ömrünü orduya ve devlete adamak demek! 8 yıl boyunca ne çocukluk, ne gençlik, ne de aile demek, göreve başlayınca yine ne eğlence ne aile ne keyif demek... Sonuna kadar nereye gidilecekse gözünü kırpmadan gitmek demek!
Çocukluğunu askeri lise kapısının girişinde -sana daha o anda hissedilen özlem duygularıyla bakan ailenin yanına- bırakarak, büyük sorumluluklarla dolu bir kadere doğru yola çıkan bu insanları anlamak gerek!
Yine doldu taştı içim, yine doldu aktı gözlerim,
Subayıyla, astsubayıyla, uzman çavuşuyla, askeriyle hepsinin işi ağır, zor. Onlar hakkında atıp tutanlar söyleyeceklerini on kere düşünsünler, hesabını veremezler...
Allah yardımcıları olsun hepsinin, vatan onlara emanet.
Sevgilerimle,
NeMeSiS
Ailesinin her kuşağı asker olan, son kuşaklardan biri de bu sene Harbiyeden mezun olan bir ailenin üyesi olarak hayatım boyunca içime işlemiş olan bir askeriye olgusudur sürüp giden... Bazen coşturan, bazen çok üzen ne varsa toplanır bu kavramın içine.
Kardeşini her abla gibi çok seven bir harbiyeli ablasının (benim) gözünden dökülen yaşlarla okunan bir mesajın cümleleridir okuyacaklarınız:
"14 yaşında üniforma giyen küçüğün kırık mutluluğunu,
Esas duruşta 'Emret Komutanım' diyen küçük dudaktaki buruk tebessümü bilir misin?
Bilir misin
Ordu malı ranzalarda geçen sekiz yılı, yürekte bıraktığı kasvetli belirsiz hüznü,
Bilir misin?
Kaloriferi yanmadığı soğuk kış gecelerinde,
Derin bir iç çekişle eve duyulan özlemi,
Öpmeyen annenin, sarılmayan kardeşin, sevgi ile güven veren babanın özlemini bilir misin?
Laciverti çıkarıp Hakiyi giymenin buruk sevincini bilir misin?
Sisli soğuk Ankara günlerinde,
Bir sevgili özlemiyle yalnız olmayı bilir misin?
Bilemezsin canım,
Birtanem,
Bilemezsin..
Bu çakı gibi Teğmenin, şapkadaki Ay-Yıldızlı sırmanın,
Ve şu omuzdaki parlak Yıldızın
Bana nelere mal olduğunu bilemezsin,
bilemezsin..."
Not: Subaylarımız 4 yıl askeri lise okuduktan sonra Harp Okullarına giderler, 4 yıl da Harbiyede eğitimlerini devam ettirirler. 13-14 yaşlarında başlayan eğitimleri 8 yıl devam eder. Normal lise - üniversite öğrencileri gibi de değildirler, kışın normal eğitim-öğretim olurken, yazın da 2 ay savaş eğitimi aldıkları kamplarda eğitilirler. Askeri liselerde lacivert üniforma giyilirken, Kara Harp Okulu'na geçince Haki üniforma giyilir, mesajda bahsedilen üniforma değişikliği askeri liseden Harbiyeye geçişi ifade etmektedir.
Evet, askeriye bu, eğitimi zor, işi zor, görevi zor, sorumluluğu ağır, biliyorum... Lakin bunları bilmem, yaşadığım ve gördüğüm son 8 yılı bana unutturmayacak..
O şimdi çakı gibi bir Teğmen olacak Ağustos'da Allah'ın izniyle. Allah yüzünü kara çıkartmasın, vatanına hizmette kusur etmesin inşallah.
Türk Silahlı Kuvvetleri'nde subay olmanın, subay olunca görev yapmanın kolay olduğunu sanmasın kimse!
Türk Silahlı Kuvvetleri'nde subay olmak demek, çocukluğundan itibaren bütün ömrünü orduya ve devlete adamak demek! 8 yıl boyunca ne çocukluk, ne gençlik, ne de aile demek, göreve başlayınca yine ne eğlence ne aile ne keyif demek... Sonuna kadar nereye gidilecekse gözünü kırpmadan gitmek demek!
Çocukluğunu askeri lise kapısının girişinde -sana daha o anda hissedilen özlem duygularıyla bakan ailenin yanına- bırakarak, büyük sorumluluklarla dolu bir kadere doğru yola çıkan bu insanları anlamak gerek!
Yine doldu taştı içim, yine doldu aktı gözlerim,
Subayıyla, astsubayıyla, uzman çavuşuyla, askeriyle hepsinin işi ağır, zor. Onlar hakkında atıp tutanlar söyleyeceklerini on kere düşünsünler, hesabını veremezler...
Allah yardımcıları olsun hepsinin, vatan onlara emanet.
Sevgilerimle,
NeMeSiS
