Mahkum etmeyin kendinizi yalnızlığa

zuzu65

Yeni Üye
Üye
Mahkum etmeyin kendinizi yalnızlığa
.


Etrafımıza kalın duvarlı kaleler kuruyoruz. O kalelerin içinde başımızı dışarı bile çıkarmadan yaşayıp gidiyoruz. Dostlarımız, arkadaşlarımız artıyor. Onlar arttıkça biz kalelerimizin duvarlarını daha da sağlamlaştırıyoruz. Açılacak en küçük bir gediğe, o gedikten içeri girecek bir tek kişiye tahammülümüz yok çünkü. Nasıl da saklıyoruz kendimizi...

Görünüşte mutluyuz. Eşimiz, sevgilimiz, arkadaşlarımız, ailemiz var. Haydi itiraf edelim kendimize. Ne paylaşıyoruz onlarla? Yüzeysel sohbetler, sahte gülüşler ve birkaç dakikalık sevinçler dışında? Kendimizi birine açarsak bütün benliğimizi yitirecekmişiz gibi hissediyoruz. Yanılıp şaşıp pişmanlığını yaşıyoruz. Sonra hiçbir şeyin yolunda gitmediğini fark ediyoruz. Aşklarımızı bitiyor, evliliklerimiz sona eriyor. İş hayatımız, aile yaşantımız sorunlar yumağı haline geliyor. Ancak, işin içinden çıkamaz hal geldiğimizde birine ihtiyaç duyuyoruz.

Zamanında uzatılan her eli geri çevirdiğimizden bu kez etrafımızda kimseyi göremiyoruz. Gördüklerimizse açık ama giren yok artık. Yalnızlık çöküyor üstümüze. Taşıyamaz hale geliyoruz. Kendi elimizle kurduğumuz gurbette sürgün hayatı yaşamaya başlıyoruz.

Nerede hata yaptığımızı düşünüp duruyoruz günlerce, gecelerce...
Oysa bu sorunun yanıtı o kadar basit ki... Bir arkadaşımız suratımızı asık görüp "Neyin var bugün" diye sorduğunda, ona "Bir şeyim yok yalnız bırak beni" diye terslediğimiz an yaptık hatayı...
Eşimiz ya da sevgilimiz, "İyi misin" sorusunu yönelttiğinde sert bir şekilde "İyiyim görmüyor musun?" diye yanıtladığımız an yaptık hatayı...
Onlara bir çiçeği, bir öpücüğü bir gülümsemeyi çok gördüğümüz an yaptık hatayı...
Üstümüze titreyen annemizi "Yeter artık ben çocuk değilim, kendi başımın çaresine bakabilirim" deyip üzdüğümüz an yaptık hatayı...

Mahkum etmeyin kendinizi yalnızlığa, o en ağır yükü taşımayın. Size el uzatana siz de uzatın elinizi korkmayın... Paylaşın, paylaşmanın verdiği o müthiş coşkuyu duyumsayın içinizde. Aşkta cömert olun, saklamayın duygularınızı. Eğer bir kale kuracaksanız bunu yalnızlığa karşı kurun.

YALNIZLIK AŞAMASIN O KALENİN DUVARLARINI..



.
 
Cevap: Mahkum etmeyin kendinizi yalnızlığa

Bazen yanlızlık bana huzur veriyor...herşeyden bunaldığımda kaçmak yok olmak gibi duygular hissettiğimda yanlızlık en yakın dostum sırdaşım oluyor..yanlızlığımla bazen huzurluyum mutluyum...ama yinede Allah kimseyi yanlız bırakmasın..çok zor tabi bazende içini tırmalar yanlızlık.boğulur nefes bile alamadığın anlar olur.bir dost eli sesi ararsın o anlarda.bulamadığında üzülürsün ve bakarsınki yine yanlızlığınla başbaşa kalırsın sen ve yanlızlık iki ayrılmaz dost olur o anda...emeğin için teşekkürler canım
 
Cevap: Mahkum etmeyin kendinizi yalnızlığa

adminim beni bana anlatır gıbısınız bu kadarmı benzerlik olur .teşekkürler içten yorumlarınız için
 
Geri
Üst