M
Misafir
Forum Okuru
Merhaba Hiç Kavuşamadığım
Merhaba hiç kavuşamadığım,
Uzun yılların, uzun yolların kısa ömürlü yorgun yolcusuyum ben. Geldiği toprakların çilesini gittiği toprakların kibiriyle yoğuran aklını peynir ekmekle yemiş bir aşk fukarası. Seslenişimi, sözlerimi ve seni sevmeye çalışmamı bu şekilde değerlendir.
Ömrüm tuhaf çelişkilerin yumağı oldu her zaman. Yapmamam gerekenleri en çok yaptığım dönemlerden kalma bir huydur ki bu yine kendini beğenmişliğin küstahlığıyla kelimelerle oynayıp anlatmaya çalışacağım kendimi ve bendeki seni.
Günler nisanı içine işlemişti. Memleket sevdası peşinde koşanların vakarıyla meşguliyetler peşinde koşarken, herhangi bir meşguliyetin paylaşımcısı olacaktın. Yine hayattaki meşgul anlarımızdan birkaç dakikalığına ortak meşguliyetimizi konuşturacaklardı bize. Bizde orada meşguliyetimizi konuştuk. Ama sende de bende de o anki meşguliyet dışında başka bir ideal hakimdi. Ben kaçıyordum, sen deler gibi köşeye sıkıştırıyordun. Bakışlardan etkilenmez taş kalbim ama, velhasıl derin bakıyordun. Bir ara test için kafayı yana çevirdim, orada dikkatin, idealin üzerimdeydi. Benliğimde gezmek ister gibi bir havan vardı. Benim gibi söz aldığın zaman çok konuşuyordun. Biraz farkımız vardı, sende benlik; bende bizlik hakimdi. Ben bize göre, sen bana göre diyordun. Orada bittin bende…
Sonra bir başkası oldun. Bir başka benlikteydin… Bu sefer yüzünde bir çocuksuluk, masumluk hakimdi. Her gülüşünde ayrı bir çocuk doğmaktaydı. Yarının büyük ülkesinin çocukları için savaşan benim şu kafi gelemediğim gönlümde de açtın dolayısıyla…
Şu an şu yazıyı yazarken yine başka bir benlik olarak içimdesin. Ben hep sana aşık olarak yaşadım, hatta yaşayışım senin üzerine. Sen aşksın, biliyorum. Sana hiç kavuşmadı ve kavuşamayacağım…
Yüreğinin her daim aklını çelmesi dileğiyle, bana dönmeyesin diye…
alıntı
Uzun yılların, uzun yolların kısa ömürlü yorgun yolcusuyum ben. Geldiği toprakların çilesini gittiği toprakların kibiriyle yoğuran aklını peynir ekmekle yemiş bir aşk fukarası. Seslenişimi, sözlerimi ve seni sevmeye çalışmamı bu şekilde değerlendir.
Ömrüm tuhaf çelişkilerin yumağı oldu her zaman. Yapmamam gerekenleri en çok yaptığım dönemlerden kalma bir huydur ki bu yine kendini beğenmişliğin küstahlığıyla kelimelerle oynayıp anlatmaya çalışacağım kendimi ve bendeki seni.
Günler nisanı içine işlemişti. Memleket sevdası peşinde koşanların vakarıyla meşguliyetler peşinde koşarken, herhangi bir meşguliyetin paylaşımcısı olacaktın. Yine hayattaki meşgul anlarımızdan birkaç dakikalığına ortak meşguliyetimizi konuşturacaklardı bize. Bizde orada meşguliyetimizi konuştuk. Ama sende de bende de o anki meşguliyet dışında başka bir ideal hakimdi. Ben kaçıyordum, sen deler gibi köşeye sıkıştırıyordun. Bakışlardan etkilenmez taş kalbim ama, velhasıl derin bakıyordun. Bir ara test için kafayı yana çevirdim, orada dikkatin, idealin üzerimdeydi. Benliğimde gezmek ister gibi bir havan vardı. Benim gibi söz aldığın zaman çok konuşuyordun. Biraz farkımız vardı, sende benlik; bende bizlik hakimdi. Ben bize göre, sen bana göre diyordun. Orada bittin bende…
Sonra bir başkası oldun. Bir başka benlikteydin… Bu sefer yüzünde bir çocuksuluk, masumluk hakimdi. Her gülüşünde ayrı bir çocuk doğmaktaydı. Yarının büyük ülkesinin çocukları için savaşan benim şu kafi gelemediğim gönlümde de açtın dolayısıyla…
Şu an şu yazıyı yazarken yine başka bir benlik olarak içimdesin. Ben hep sana aşık olarak yaşadım, hatta yaşayışım senin üzerine. Sen aşksın, biliyorum. Sana hiç kavuşmadı ve kavuşamayacağım…
Yüreğinin her daim aklını çelmesi dileğiyle, bana dönmeyesin diye…
alıntı
