Neden Acıdır Hayat Neden, Niçin, Niye ?
aşk neden acıdır
MEHMET AKİF ERSOY'dan çok güzel bir şiir. Resimlere bakıp okuyunca çok duygulandım. Sizinde okuyunca gözlerinizin dolucana eminim. Umarım beğenirsiniz.
Yaşım küçüktür belki, güçsüzüm; acizim bil ki
Ama umutlarımdır deryalar misali
Duygularım tonajlar emsali
Bakışlarım semavi siyahi
Ve devasa yalnızlığım
Acıyla bakan gözler bunlar mı?
Sende mi benim Gibisin ?
Ellerim üşür benim
Yiyemediğim pastaların o sıcak kokusu ısıtır üşüyen ellerimi
Bir ısınmayan yüreğimdir benim
Ellerim boyalı ve kirli olsada, masumdur yüreğim
Ekmek kırıntıları gibi kırıldı tuz buz halde kalbim
Sızlayan küçük yüreğimi bilmez kimse
Üstüm başım ne halde
Ben sensizim nerdesin can Anne
Gün batımında güneşe meydan okuyan tek şey:
Pırıl pırıl bir yürek!
Sadece yalnızlıktır aradığım
Kalabalıklardan kaçmam gerek
Tonlarca elem yüklü sırtımda
Anlatamadıgım ve anlayamadığım çok şey!
Bugün nasibini ,yerleştirince kursağına
Yarın nedir;onu bilmez yatar dönüp sağına
Yıkılsa devlet tıkılsa kabre vatan
Vazifesinde değil,çünkü hepsi ALLAH'tan!
Ne hükmü varki esasen yalancı dünyanın
Ölürse yan gelecek cennetinde mevlanın
Fena kuruntu değil:ben derim sorulsa bana
Kabul ederse cehennem ,ne mutlu ona!
MEHMET AKİF ERSOY
Şimdi sessizliğe tütüyor dumanlar
Herşey ve herkes sustu
Siyahlar ve ben
Belki karanlıklardan kopup gelen ışıktır yüreğini ısıtan
Kara peçelere gömdüm yalnızlığımı
Darağacına tutunmuş olsada elim
Kara kepenkler olmuş esir yüreğim
Dilendiğim ne paradır ne pul
Zengin olsada bedenin, gönlün olmuş yoksul
Bense kendini kaybetmiş naciz bir kul
İşte bak, anlamaz beni kimse
Bir sensin bana dost; yalnızlığım
Bedenimi tehdit eden bir kara nokta
Çaresizliğime şahit midir güneş?
Can telaşesine kapılmış ürkek ve çekingen
Yalnızlığın kendini ortaya attığı mekan
Anne diye bilenen fedakar varlık ve ELLERİ
Belki bir busedir gözyaşlarıma değen
Çile mürekkebinin rengidir siyah
Belki goncalardır, güller huzurundan boyun eğen
Dillerden düşmez hiç figanı ahhh!
Esmer, yaralı ve nasırlı eller okşar tenimi
Bakışlarımda erir yok olur çaresizliği zehiri
Umutsuz bakmaz gözlerim
Kırılsada tutmasını bilir ellerim
İsyan çığlıkları atıyor ruhum
Cinnete sürüklenmiş kara duygulara esir oldum
Ne yapmalı, sen söyle?
Yıkıldı, savruldu, talan oldu umutlarım
Ellerim başımda, caresizliğimi gösterir
Hayretli ve şaşkın bakışlarımda kaybolur gider dünyam
Yolum gözükür, sana davetliyim
Duaya götüren yol sende saklı
Eylül rüzgarları gibi hazanı vurursun yuzlere
AYBI saklamayan hakiki dostsun, şaşkın edersin aklı
Çöl fırtınası gibi azgınsın, kum serpersin gözlere
Bazen esir olmaktır, çaresizce durmaktır
Beynine kan sıçramış ne yazar, lime lime olmaktır
Ağlamaktır, sızlamaktır, ahhlamaktır
İşte o anbeanda bile yalnızlığı tatmaktır
Yokluk ve boşluk içindeyim
Kainaat ve ben, birde yalnızlık
Nahoş havası ile sessizlik içinde vızırdayan yalnızlık
ve ben
Anladım sonu yok yalnızlığın
Hergün çoğalacak
Her zaman böyle miydi bilmiyorum
Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak
Alışır her insan, alışır zamanla kırılıp incinmeye
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp yeniden ayağa kalkmak
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette
Bekliyorum bekliyorum bekliyorum
Hadi gelin üstüme korkmuyorum
Bulutlar yüklü ha yağdı ha yağacak üstümüze hasret
Yokluğunla ben başbaşayız nihayet!
Kırılan hayallerim saklı, topladım durur eteklerimde
Istırabın belki ipliğidir, görürsünüz bakın; saçlarımın her telinde
Hani küçük kızlar istemez mi?: Yüzlerim pak olsun
Olsun; benim yüzlerim kirli, saclarım dağınık, belki çirkinim belki bakışlarım durgun
Siyah ve beyaz içinde gül-mek
Bir edalı bakış atmak ardından, ele gül dökmek
Kanlıdır belki, yaşlıdır caresiz bakışlar
Bir acıyla, sensiz senle ve yalnızlıkla ölmek
Alacalar içinde gülümseyer yalnızlık
Ama;
Hayallerim var benim, hasetliğe eremeyen aklım var benim
Ebedi alemde paklığın simgesi, temiz bir yureğim var benim
Belki yalnızım, yalnızlığım var benim
Küçük yaşların, büyük umutları
Yıkılmış ve yığılmış binlerce dert
Yalnızlık koleşan geziyor her bir yanda
Uykusuzluğum başımda bir tatlı bela
Kollarımla kapattım, gözlerim görmesin bu alemi
Acıya dayanamayacak kadar zariftir yüreğim
Belki gözyaşlarına hic katlanamaz gözlerim
Nedendir, annem ve babam nerdedir?
Elimde sen tut yalnızlık!
Konuşamayan, dile gelemeyen duyguların sesi..
Ayrılığın, yalnızlığın, sessizliğin ve sensizliğin nicesi..
HALT işlemiştir onun yanında;
Uzanan eller var..
MEHMET AKİF ERSOY'dan çok güzel bir şiir. Resimlere bakıp okuyunca çok duygulandım. Sizinde okuyunca gözlerinizin dolucana eminim. Umarım beğenirsiniz.
Yaşım küçüktür belki, güçsüzüm; acizim bil ki
Ama umutlarımdır deryalar misali
Duygularım tonajlar emsali
Bakışlarım semavi siyahi
Ve devasa yalnızlığım
Acıyla bakan gözler bunlar mı?
Sende mi benim Gibisin ?
Ellerim üşür benim
Yiyemediğim pastaların o sıcak kokusu ısıtır üşüyen ellerimi
Bir ısınmayan yüreğimdir benim
Ellerim boyalı ve kirli olsada, masumdur yüreğim
Ekmek kırıntıları gibi kırıldı tuz buz halde kalbim
Sızlayan küçük yüreğimi bilmez kimse
Üstüm başım ne halde
Ben sensizim nerdesin can Anne
Gün batımında güneşe meydan okuyan tek şey:
Pırıl pırıl bir yürek!
Sadece yalnızlıktır aradığım
Kalabalıklardan kaçmam gerek
Tonlarca elem yüklü sırtımda
Anlatamadıgım ve anlayamadığım çok şey!
Bugün nasibini ,yerleştirince kursağına
Yarın nedir;onu bilmez yatar dönüp sağına
Yıkılsa devlet tıkılsa kabre vatan
Vazifesinde değil,çünkü hepsi ALLAH'tan!
Ne hükmü varki esasen yalancı dünyanın
Ölürse yan gelecek cennetinde mevlanın
Fena kuruntu değil:ben derim sorulsa bana
Kabul ederse cehennem ,ne mutlu ona!
MEHMET AKİF ERSOY
Şimdi sessizliğe tütüyor dumanlar
Herşey ve herkes sustu
Siyahlar ve ben
Belki karanlıklardan kopup gelen ışıktır yüreğini ısıtan
Kara peçelere gömdüm yalnızlığımı
Darağacına tutunmuş olsada elim
Kara kepenkler olmuş esir yüreğim
Dilendiğim ne paradır ne pul
Zengin olsada bedenin, gönlün olmuş yoksul
Bense kendini kaybetmiş naciz bir kul
İşte bak, anlamaz beni kimse
Bir sensin bana dost; yalnızlığım
Bedenimi tehdit eden bir kara nokta
Çaresizliğime şahit midir güneş?
Can telaşesine kapılmış ürkek ve çekingen
Yalnızlığın kendini ortaya attığı mekan
Anne diye bilenen fedakar varlık ve ELLERİ
Belki bir busedir gözyaşlarıma değen
Çile mürekkebinin rengidir siyah
Belki goncalardır, güller huzurundan boyun eğen
Dillerden düşmez hiç figanı ahhh!
Esmer, yaralı ve nasırlı eller okşar tenimi
Bakışlarımda erir yok olur çaresizliği zehiri
Umutsuz bakmaz gözlerim
Kırılsada tutmasını bilir ellerim
İsyan çığlıkları atıyor ruhum
Cinnete sürüklenmiş kara duygulara esir oldum
Ne yapmalı, sen söyle?
Yıkıldı, savruldu, talan oldu umutlarım
Ellerim başımda, caresizliğimi gösterir
Hayretli ve şaşkın bakışlarımda kaybolur gider dünyam
Yolum gözükür, sana davetliyim
Duaya götüren yol sende saklı
Eylül rüzgarları gibi hazanı vurursun yuzlere
AYBI saklamayan hakiki dostsun, şaşkın edersin aklı
Çöl fırtınası gibi azgınsın, kum serpersin gözlere
Bazen esir olmaktır, çaresizce durmaktır
Beynine kan sıçramış ne yazar, lime lime olmaktır
Ağlamaktır, sızlamaktır, ahhlamaktır
İşte o anbeanda bile yalnızlığı tatmaktır
Yokluk ve boşluk içindeyim
Kainaat ve ben, birde yalnızlık
Nahoş havası ile sessizlik içinde vızırdayan yalnızlık
ve ben
Anladım sonu yok yalnızlığın
Hergün çoğalacak
Her zaman böyle miydi bilmiyorum
Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak
Alışır her insan, alışır zamanla kırılıp incinmeye
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp yeniden ayağa kalkmak
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette
Bekliyorum bekliyorum bekliyorum
Hadi gelin üstüme korkmuyorum
Bulutlar yüklü ha yağdı ha yağacak üstümüze hasret
Yokluğunla ben başbaşayız nihayet!
Kırılan hayallerim saklı, topladım durur eteklerimde
Istırabın belki ipliğidir, görürsünüz bakın; saçlarımın her telinde
Hani küçük kızlar istemez mi?: Yüzlerim pak olsun
Olsun; benim yüzlerim kirli, saclarım dağınık, belki çirkinim belki bakışlarım durgun
Siyah ve beyaz içinde gül-mek
Bir edalı bakış atmak ardından, ele gül dökmek
Kanlıdır belki, yaşlıdır caresiz bakışlar
Bir acıyla, sensiz senle ve yalnızlıkla ölmek
Alacalar içinde gülümseyer yalnızlık
Ama;
Hayallerim var benim, hasetliğe eremeyen aklım var benim
Ebedi alemde paklığın simgesi, temiz bir yureğim var benim
Belki yalnızım, yalnızlığım var benim
Küçük yaşların, büyük umutları
Yıkılmış ve yığılmış binlerce dert
Yalnızlık koleşan geziyor her bir yanda
Uykusuzluğum başımda bir tatlı bela
Kollarımla kapattım, gözlerim görmesin bu alemi
Acıya dayanamayacak kadar zariftir yüreğim
Belki gözyaşlarına hic katlanamaz gözlerim
Nedendir, annem ve babam nerdedir?
Elimde sen tut yalnızlık!
Konuşamayan, dile gelemeyen duyguların sesi..
Ayrılığın, yalnızlığın, sessizliğin ve sensizliğin nicesi..
HALT işlemiştir onun yanında;
Uzanan eller var..
Moderatör tarafında düzenlendi:
