M
Misafir
Forum Okuru
Senin haberin yoktu bir kalbi titrettiğinden.
Senin haberin yoktu bir kalbi titrettiğinden.
Yoksa vardıda ,bu kalp ağrıları zevk mi veriyordu sana.
Ben, yalnızlığını dert etmeyen insanlarla tanışırken, sen ;aşk sunuyordun güzel gözlerinle.
Ve birgün öyle bir bakmıştınki,bütün veresiye sevgilerim boğulmuştu gülüşlerinde...
İşte o zaman cesaret dolu kalbimin ,aslında yenik hatta korkak bir organ olduğunu anladım.
Neden olduğum hatalarımı unuttum,hatalarımla sana sığınmama neden oldun.
Hep özlemle yaşar insan.
Evet öyledir...
Hayatı özleyenler ya mahkumlardır yada ölülerdir.
Yaşamayı özlemek başkadır hayatla beraber.
Belkide özgürlük adı altında sömürdüğüm sevgiler sana sığınmama bir nedendir.
Sana sığıntılarımı yanlış anlama,bu hayatla yaşamanın değeridir.
Gözlerini gördüğümde; sen bana bakmasan bile, çıtır çıtır kırılan kalbim,başka özlemleri arzulama engellidir.
Gözlerini yüceltmiyorum.
Sadece yaşamayı özlediğim için çıkıyorum yanlızlık mezarından.
Bu gösteri daha ne kadar sürer yada ne zaman biter en iyi sen biliyorsun.
Bu sadece sana sığınmanın felsefesidir.
Almıyor aklım işte!
Geriye dönüp baktığım aşkların hüzünleri vuruyor yüzüme.
Sertçe....
Sonra
sana sığınıyor bedenim.Tutunuyorum gülüşlerine...
Sen anlıyorsun beni diye avutuyorum kendimi.
Yoksa korkak ,kırık hatta yenik bir organın sadece atmaklamı görevli olduğunu anlatıyor duyarsızlığın.
Belkide öyledir.
Sana sığıntılarım,sadece benim için özeldir.
Evet;Senin haberin yoktu bir kalbi titrettiğinden.
Yada vardıda bu ağrılar zevk veriyordu sana.
Bu hasta yüreğin ,bir yaşama özlemi olduğunu ve o yaşamın seninle dolu bir hayat olduğunu gösteriyordu belirtiler.
Dedimya her insan özlemle yaşar.
Benim hayatı özlememde ki sır, ölü canlılığımla gözlerinde dirilmek.
Belki bana göstereceğin ilgi azaltacak ağrılarımı.
Ne olur çaldığım gülüşünü alma gözlerimden.
Anla sana sığıntılarımı...
Yoksa vardıda ,bu kalp ağrıları zevk mi veriyordu sana.
Ben, yalnızlığını dert etmeyen insanlarla tanışırken, sen ;aşk sunuyordun güzel gözlerinle.
Ve birgün öyle bir bakmıştınki,bütün veresiye sevgilerim boğulmuştu gülüşlerinde...
İşte o zaman cesaret dolu kalbimin ,aslında yenik hatta korkak bir organ olduğunu anladım.
Neden olduğum hatalarımı unuttum,hatalarımla sana sığınmama neden oldun.
Hep özlemle yaşar insan.
Evet öyledir...
Hayatı özleyenler ya mahkumlardır yada ölülerdir.
Yaşamayı özlemek başkadır hayatla beraber.
Belkide özgürlük adı altında sömürdüğüm sevgiler sana sığınmama bir nedendir.
Sana sığıntılarımı yanlış anlama,bu hayatla yaşamanın değeridir.
Gözlerini gördüğümde; sen bana bakmasan bile, çıtır çıtır kırılan kalbim,başka özlemleri arzulama engellidir.
Gözlerini yüceltmiyorum.
Sadece yaşamayı özlediğim için çıkıyorum yanlızlık mezarından.
Bu gösteri daha ne kadar sürer yada ne zaman biter en iyi sen biliyorsun.
Bu sadece sana sığınmanın felsefesidir.
Almıyor aklım işte!
Geriye dönüp baktığım aşkların hüzünleri vuruyor yüzüme.
Sertçe....
Sonra
sana sığınıyor bedenim.Tutunuyorum gülüşlerine...
Sen anlıyorsun beni diye avutuyorum kendimi.
Yoksa korkak ,kırık hatta yenik bir organın sadece atmaklamı görevli olduğunu anlatıyor duyarsızlığın.
Belkide öyledir.
Sana sığıntılarım,sadece benim için özeldir.
Evet;Senin haberin yoktu bir kalbi titrettiğinden.
Yada vardıda bu ağrılar zevk veriyordu sana.
Bu hasta yüreğin ,bir yaşama özlemi olduğunu ve o yaşamın seninle dolu bir hayat olduğunu gösteriyordu belirtiler.
Dedimya her insan özlemle yaşar.
Benim hayatı özlememde ki sır, ölü canlılığımla gözlerinde dirilmek.
Belki bana göstereceğin ilgi azaltacak ağrılarımı.
Ne olur çaldığım gülüşünü alma gözlerimden.
Anla sana sığıntılarımı...
