Topla Gözyaşlarını Kaldırımlardan...
Topla Gözyaşlarını Kaldırımlardan...
Ellerin mi titredi, yüreğin mi. Umutlarımı vurmaya çalıştığın silahın kabzası sevgiden mi yoksa. Beni yine öldüremedin, kalamadın pişmanlıklarınla sevdiceğim. Hasrettin ellerine değdiğimde tutuşmaya, muhtaçtın sevdama, sana dair her cümlenin sonuna uluorta öpmelerimle nokta koymaya.
Yine döndün bana.
Dönmedi yüreğim ihanetin kırmızısına. Yalnızlık ilmeğini geçiremedim boynuma, kabullenemedim asla bir başınalığımı. Sarkaçlı saatimin tik taklarıyla birlikte geçip gidiverdi hüzünlerim vuslatı andıkça. Saksısını yitirmiş bir sardunya olmadım asla.
Gitmelerin dönmelerin eksiltmedi sevdamı, alıştırıvermişim yüreciğimi ister istemez. Düşlerimi, hayallerimi budayamadı o gül makası uzak kalışların, arayışların. Ağlama ne olur kaldır başını.
Mahalleye yıldızsız çöküveren geceler utanmadı kendinden, yalnızlığımı götüremediğinden. Sende utanma kendinden tabularımız olmadı ki asla.
Emindim, işte yine bana döndün sevdiceğim.
Yorgun teknelere takılıp kalmışken, özdeşleştiriyorken azgın dalgalarla seni. Döndün işte alabildiğine muhtaç, utangaç, bir o kadar çaresiz, ıslak. O sarmaşık sarmalarının sahibi sen değilmişsin gibi. Kollarına düşünce, dudaklarıma yapışınca kurtulamayan ben değilmişim gibi döndün işte.
Olsa da bir yabancı gibi...
"Şimdi topla gözyaşlarını kaldırımlarından
Gitmeliyiz ıslık çalarak yalnızlığımdan."
Yine döndün bana.
Dönmedi yüreğim ihanetin kırmızısına. Yalnızlık ilmeğini geçiremedim boynuma, kabullenemedim asla bir başınalığımı. Sarkaçlı saatimin tik taklarıyla birlikte geçip gidiverdi hüzünlerim vuslatı andıkça. Saksısını yitirmiş bir sardunya olmadım asla.
Gitmelerin dönmelerin eksiltmedi sevdamı, alıştırıvermişim yüreciğimi ister istemez. Düşlerimi, hayallerimi budayamadı o gül makası uzak kalışların, arayışların. Ağlama ne olur kaldır başını.
Mahalleye yıldızsız çöküveren geceler utanmadı kendinden, yalnızlığımı götüremediğinden. Sende utanma kendinden tabularımız olmadı ki asla.
Emindim, işte yine bana döndün sevdiceğim.
Yorgun teknelere takılıp kalmışken, özdeşleştiriyorken azgın dalgalarla seni. Döndün işte alabildiğine muhtaç, utangaç, bir o kadar çaresiz, ıslak. O sarmaşık sarmalarının sahibi sen değilmişsin gibi. Kollarına düşünce, dudaklarıma yapışınca kurtulamayan ben değilmişim gibi döndün işte.
Olsa da bir yabancı gibi...
"Şimdi topla gözyaşlarını kaldırımlarından
Gitmeliyiz ıslık çalarak yalnızlığımdan."
(alinti)