Unutmak istiyorummmmmmmmm
Temmuz ayının 15 inde hamile olduğumu öğrendim.. Ve ben hamile kalamayan doktorların tedavi olmadan olmaz dedikleri bir bayanım. hayatta en çok istediğim deli gibi arzuladığım uğruna dualar edip gözyaşları dökerek istediğim bebeğim rahmimdeydi. Ama bir sorun vardı eşimle ayrılmıstık..... Annem bebeği aldırmamı istedi arkamda durmadı biraz hatta baya ters bi tepki verdi evlilik dışı çocuk mu doğuracaksın diye. İstanbula döndüm bebeği aldırmak için çevremdeki herkes aldıurmamın doğru olduğunu söylüordu. doktora gittim tabi istemeye istemeye bebek 3 aylıkmış... alınmaz dedi. sevindim ama doktor buluruz dedi. Eşime telefon ettim söledim.. Aldırıcam dedim. Sonra doğurucam dedim çünkü ondan vazgecmek istemiyordum... onunla konusmaya bile başlamıştım.. Ve hayatta en çok sitediğim şey elimden alınsın istemiyordum. Ama çok baskı altında kaldım annem sırt çevirdi.. Arkadaşlarım devamlı al babasız onu büyütemzsin dedi. Eşimle konuşuyorduk. Alırım onu senden dedi. bişiler oldu bi şekilde aklıma girdiler. Eşimin alırım onu senden demesi zaten beni mahvetti.. Ve ben bebeğimi aldırmak için doktora gittim. doktor bi hap verdi yuttum bide hazneme bi fitil yerleştirdi 2 saat sonra gel dedi. Gittim Kanaman nasıl ağrın çok mu die sordu yok dedim ne ağrım ne kanamam yok. Doktor 2 fitil daha koydu bir hap verdi yarım saat sonra gel çok kanaman olur dedi. Gittim ama yine ne kanamam var ne ağrım.. Bebeğim hayata o kadar sıkı tutunmusti ki beni bırakmak istemiyordu... Ama ben ne yaptım onun bu kadar çabasına rağmen yattım o koltuğa ve bitti en güzel rüyam.... 26 temmuz günüydü. bugun 25 kasım ve ben hala ağlıyorum aklımdan onu atamıyorum. her gece rüyalarımda... Herkes mutlu ama ben hala ne yaptığımın ne yaşadığımın farkında değilimmmm.. Kabuslar görmediğim tek bir gece bile yok.. kiseyde bişey anlatamıyorum.. hayatımın en büyük hatasıydı bu ve kendimi asla affetmicem....
