Uzağımdasın sevdiğim
uzağımdasın
Uzak durmalıyım senden... Yoksa yıpranacak, acı çekeceksin... benim yüreğim dayanmaz buna... Bana duyduğu aşkın bencilliğine sığınıp kimbilir ne çok acıttı seni? Hangi sözlerle kopardı seni benden? Keşke hislerini anlamalarına izin vermeseydin. Keşke o şiiri okurken öyle bakmasaydın bana... O seni benden uzak durman konusunda uyarırken, hiçbirşey söylemeksizin gözyaşı dökmüşsün. İşte bunu öğrendiğimde içimden dağlar yıkıldı... gözyaşlarını gözyaşlarıma katıp ağladım... yüreğim ağladı...
Uzak dur benden, yaklaşma! Ama yine de vazgeçme benden... uzaktan sev sende benim gibi... Yoksa ikimizide kanatırlar.
İçime öyle bir ateş düşürdün ki! Sana duyduğum sevgiyi daha ne kadar saklayacağım içimde bilmiyorum. Sesini sesimle, seni kendimle bütünleyip aşkı yaşıyorum. Seni sensiz yaşıyorum. Ve bu acıya boğuyor beni. Gizemine, bilinmezliğine, gözlerindeki ışığa tutuldum. Niye bu kadar uzaksın bana ve niye içimde bu kadar sıcaksın? Bu sevginin de bir bedeli var elbet. Senin için, bu sevgi adına bütün bedelleri ödemeye hazırım da sen bilmiyorsun bunu... ve hiç bilmeyecek, seni sevdiğimi öğrenmeyeceksin. Yokluğunda seveceğim seni... Aramızdaki yasaklar ve engeller seni sevmeme engel olabilir mi sanıyorsun? Yanılıyorsun...
Bu aşkta hiçbir umut olmasa bile seni sevmekten vazgeçmeyeceğim...
Ne çok ihtiyacım var sana bir bilsen! Gözlerindeki ışığa ne çok ihtiyacım var. Ama yoksun... Hiç olmayacaksın...
Sana ulaşmak için hiç çaba harcamıyorum. Harcamalı mıyım? Bilmiyorum. Eğer sana ulaşırsam bütün büyü bozulacakmış gibi geliyor. İçimdeki sevgi kanatlanıp uçacakmış gibi...
Birine ihtiyaç duyduğumda hepsen geliyorsun aklıma. Oysa hiçbirşey yaşamadım seninle. Ama hissettim seni, bakışlarını içime hapsettim. Seni düşünüp, özlediğimden haberin bile yok. Uzaktaki sevgili, ulaşılmayan aşksın. Niye bu kadar özel anlamlar yükledim sana? Bana bu kadar uzakken bile nasıl acıtabiliyorsun içimi? Seninle hiçbirşey yaşamamışken nasıl özlüyorum senli anları? Herşeye rağmen içimdeki sıcaklığını yitirmek istemiyorum.
Bilinmezlikler ülkesinin, ulaşılmaz sevgilisi sana ihtiyacım var
Uzak dur benden, yaklaşma! Ama yine de vazgeçme benden... uzaktan sev sende benim gibi... Yoksa ikimizide kanatırlar.
İçime öyle bir ateş düşürdün ki! Sana duyduğum sevgiyi daha ne kadar saklayacağım içimde bilmiyorum. Sesini sesimle, seni kendimle bütünleyip aşkı yaşıyorum. Seni sensiz yaşıyorum. Ve bu acıya boğuyor beni. Gizemine, bilinmezliğine, gözlerindeki ışığa tutuldum. Niye bu kadar uzaksın bana ve niye içimde bu kadar sıcaksın? Bu sevginin de bir bedeli var elbet. Senin için, bu sevgi adına bütün bedelleri ödemeye hazırım da sen bilmiyorsun bunu... ve hiç bilmeyecek, seni sevdiğimi öğrenmeyeceksin. Yokluğunda seveceğim seni... Aramızdaki yasaklar ve engeller seni sevmeme engel olabilir mi sanıyorsun? Yanılıyorsun...
Bu aşkta hiçbir umut olmasa bile seni sevmekten vazgeçmeyeceğim...
Ne çok ihtiyacım var sana bir bilsen! Gözlerindeki ışığa ne çok ihtiyacım var. Ama yoksun... Hiç olmayacaksın...
Sana ulaşmak için hiç çaba harcamıyorum. Harcamalı mıyım? Bilmiyorum. Eğer sana ulaşırsam bütün büyü bozulacakmış gibi geliyor. İçimdeki sevgi kanatlanıp uçacakmış gibi...
Birine ihtiyaç duyduğumda hepsen geliyorsun aklıma. Oysa hiçbirşey yaşamadım seninle. Ama hissettim seni, bakışlarını içime hapsettim. Seni düşünüp, özlediğimden haberin bile yok. Uzaktaki sevgili, ulaşılmayan aşksın. Niye bu kadar özel anlamlar yükledim sana? Bana bu kadar uzakken bile nasıl acıtabiliyorsun içimi? Seninle hiçbirşey yaşamamışken nasıl özlüyorum senli anları? Herşeye rağmen içimdeki sıcaklığını yitirmek istemiyorum.
Bilinmezlikler ülkesinin, ulaşılmaz sevgilisi sana ihtiyacım var
