Ve bizim şarkımız dökülüyor dudaklarımdan. Duyuyor musun?
.
Yağmur ellerime birikiyor sevgilim. Hiçbir damlayı ziyan etmedim ardından. Onlarla yeşertiyorum sevdamızı. Belki ruhuna ulaşmayacak yetiştirdiğim çiçeklerin kokusu, belki senin yatağını süsleyemeyeceğim onlarla, sabah uyandığında gününe merhaba desinler diye. Sen bilmesen de saklı tuttuğumu anıları, ben her gün yeniden şerefine kaldırdığım kadehimle, en güzel şarkımı söylemeye devam edeceğim sana...
Toprak tazeliyor kendini bu baharda da. Uyanıyor dünya yeni bir mevsime, asi yeşiller boyuyor gözleri. Sen de görebiliyor musun bunları? Hissedebiliyor musun tabiatın her fırça darbesini ruhunda? Benim içimi acıtıyor o darbeler, çiziliyor inceden yüreğim. Yüreğim bir kuş kanadı, yüreğim rüzgarlarla dost. Kanayan bir kırmızı oluyor tenimde her sabah doğan güneş. Sarı yaprakların ezilirken söylediği ezgi gibi çatırdıyor tarihim. Yıkıntıların arasında bir ben oluyorum sonra. Bir sen. Sen benden gitmedin ki...
Aldılar seni benden. Ah arabesk yanım, ah deli sevdam. Her şeyinle aldılar, bir tek şey bırakmadıklarını sandılar geride. Sildiklerini sandılar her şeyi, o anlamsızlıklarıyla... Ya gözlerin? Ya bedenimde kalan son öpüşün sıcaklığı? Alabildiler mi onları? Kazıyabilirler mi seni içimdeki en derin yerden? Sesini bile çaldılar ya, ben her gün konuşuyorum seninle, öpüyorum gizli gizli fotoğraflarını. Ellerim saçlarında dolaşıyor yine, yüzünün ezberimdeki her çizgisine aşık oluyorum tekrar tekrar. Dostlarım üzülüyorlar bir ölünün ardından tuttuğum yasın bitmediğine. Bilmiyorlar ki senin cinayetin, benim de katlim oldu. Sen kaldın bende. Ben bende değilim ya... Zamana çakılı kaldım. O an'a saplandım, benden çalındığın an'a. Ruhum esir bir ayrılığa, dudaklarım kilit. Adını söylemek istemiyorum korkumdan. Anlamını yitirmesin diye tekrarlandıkça...
Yağmur ellerime yağıyor sevgilim. Oradan aşk doğuyor ölümsüz... Ve bizim şarkımız dökülüyor dudaklarımdan. Duyuyor musun?
(alıntı)
alıntıdır
Yağmur ellerime birikiyor sevgilim. Hiçbir damlayı ziyan etmedim ardından. Onlarla yeşertiyorum sevdamızı. Belki ruhuna ulaşmayacak yetiştirdiğim çiçeklerin kokusu, belki senin yatağını süsleyemeyeceğim onlarla, sabah uyandığında gününe merhaba desinler diye. Sen bilmesen de saklı tuttuğumu anıları, ben her gün yeniden şerefine kaldırdığım kadehimle, en güzel şarkımı söylemeye devam edeceğim sana...
Toprak tazeliyor kendini bu baharda da. Uyanıyor dünya yeni bir mevsime, asi yeşiller boyuyor gözleri. Sen de görebiliyor musun bunları? Hissedebiliyor musun tabiatın her fırça darbesini ruhunda? Benim içimi acıtıyor o darbeler, çiziliyor inceden yüreğim. Yüreğim bir kuş kanadı, yüreğim rüzgarlarla dost. Kanayan bir kırmızı oluyor tenimde her sabah doğan güneş. Sarı yaprakların ezilirken söylediği ezgi gibi çatırdıyor tarihim. Yıkıntıların arasında bir ben oluyorum sonra. Bir sen. Sen benden gitmedin ki...
Aldılar seni benden. Ah arabesk yanım, ah deli sevdam. Her şeyinle aldılar, bir tek şey bırakmadıklarını sandılar geride. Sildiklerini sandılar her şeyi, o anlamsızlıklarıyla... Ya gözlerin? Ya bedenimde kalan son öpüşün sıcaklığı? Alabildiler mi onları? Kazıyabilirler mi seni içimdeki en derin yerden? Sesini bile çaldılar ya, ben her gün konuşuyorum seninle, öpüyorum gizli gizli fotoğraflarını. Ellerim saçlarında dolaşıyor yine, yüzünün ezberimdeki her çizgisine aşık oluyorum tekrar tekrar. Dostlarım üzülüyorlar bir ölünün ardından tuttuğum yasın bitmediğine. Bilmiyorlar ki senin cinayetin, benim de katlim oldu. Sen kaldın bende. Ben bende değilim ya... Zamana çakılı kaldım. O an'a saplandım, benden çalındığın an'a. Ruhum esir bir ayrılığa, dudaklarım kilit. Adını söylemek istemiyorum korkumdan. Anlamını yitirmesin diye tekrarlandıkça...
Yağmur ellerime yağıyor sevgilim. Oradan aşk doğuyor ölümsüz... Ve bizim şarkımız dökülüyor dudaklarımdan. Duyuyor musun?
(alıntı)
alıntıdır
