Yalan..
ıÜüKan revan içinde değilim yalan..sözcüklerim firar etmedi benden.Sevgiler azalmadı hala duruyor bıraktığın gibi ihanetin; bir tek senmişsin yalan olan.yalın olmasa da yüreğimin bana söyledikleri de küçümsenecek gibi değildi sen gerçekten yalansın. Yokum evet yokluğum kadar bi çare hırpalanmış gözler gördüm bu yüzlerde yine de hasretleri omuzlarına ağır gelmedi benim kadar.
İtiraf oyunu değil ki bu yaşanılan onca şeye rağmen af edebilirdim seni evet düşünüyorum bazen bu büyüklük mü olurdu yüreğim için yoksa kusur mu hadi sen söyle..ne dersen kabulüm..yeter ki yalan olmasın içinde..
İçimde onca şey varken bu kadar sözcük birikmişken dilimde ve sitemim keskin bir bıçak gibiyken yüreğimde göremediğin hasarlar bıraktın bende. Hadi söyle de inandır beni nedenlerini niçinlerini sun yüreğime hatta egonu tatmin edeyim tek bir özürle; yakışırmı sanıyorsun bu terkedilmişliğe..Sen ancak kendini kandırırsın. Ey sevgili gözlerime gömdüm ben seni ve kimsesiz bir cenaze gibi ediyorum peşinden dualarımı; sundum en içten ağıtlarımı..
Ne bilirdin ki sen yokluğunun varlığımı büyüteceğini farkında olmadan yaptıklarınla nasıl da büyütmüştün beni. Yıkılmaz bir dağ gibi kaynağı bulunmayan bir su gibiydi, anlattıkların dinlenebilecek en güzel hikayeydi ama ya da belkide ben seni en hoyrat en saf halinle sevmiştim..Tek derdim kendimi anlatabilmekti. Yazık dedim ya kan revan içinde değilim sana söylenmemiş yazılmamış kelimeler ve yazılar adını hala fısıldayan rüzgarlar ve olduğum şehirde hala hırçın dalgalar var..
Buna rağmen bu şehre inat yaşadığım acıları üstleniyorum.Herşeyiyle kabulüm.Sen yalansın hiç olmadın gerçek sevenlerden de olmadık..Ne üzücü bunca zaman kendimizi kandırdık.
ıÜüKan revan içinde değilim yalan..sözcüklerim firar etmedi benden.Sevgiler azalmadı hala duruyor bıraktığın gibi ihanetin; bir tek senmişsin yalan olan.yalın olmasa da yüreğimin bana söyledikleri de küçümsenecek gibi değildi sen gerçekten yalansın. Yokum evet yokluğum kadar bi çare hırpalanmış gözler gördüm bu yüzlerde yine de hasretleri omuzlarına ağır gelmedi benim kadar.
İtiraf oyunu değil ki bu yaşanılan onca şeye rağmen af edebilirdim seni evet düşünüyorum bazen bu büyüklük mü olurdu yüreğim için yoksa kusur mu hadi sen söyle..ne dersen kabulüm..yeter ki yalan olmasın içinde..
İçimde onca şey varken bu kadar sözcük birikmişken dilimde ve sitemim keskin bir bıçak gibiyken yüreğimde göremediğin hasarlar bıraktın bende. Hadi söyle de inandır beni nedenlerini niçinlerini sun yüreğime hatta egonu tatmin edeyim tek bir özürle; yakışırmı sanıyorsun bu terkedilmişliğe..Sen ancak kendini kandırırsın. Ey sevgili gözlerime gömdüm ben seni ve kimsesiz bir cenaze gibi ediyorum peşinden dualarımı; sundum en içten ağıtlarımı..
Ne bilirdin ki sen yokluğunun varlığımı büyüteceğini farkında olmadan yaptıklarınla nasıl da büyütmüştün beni. Yıkılmaz bir dağ gibi kaynağı bulunmayan bir su gibiydi, anlattıkların dinlenebilecek en güzel hikayeydi ama ya da belkide ben seni en hoyrat en saf halinle sevmiştim..Tek derdim kendimi anlatabilmekti. Yazık dedim ya kan revan içinde değilim sana söylenmemiş yazılmamış kelimeler ve yazılar adını hala fısıldayan rüzgarlar ve olduğum şehirde hala hırçın dalgalar var..
Buna rağmen bu şehre inat yaşadığım acıları üstleniyorum.Herşeyiyle kabulüm.Sen yalansın hiç olmadın gerçek sevenlerden de olmadık..Ne üzücü bunca zaman kendimizi kandırdık.
