Yüreğimdeki aşkın sesisin
Hayatı yaşamak ve yorumlamak konusunda kendimi yetenekli görmüyorum, burada yaptığımsa içimde bulunan sessiz aşktan dolayı yüreğimden geçenleri önce dile sonra harflere dökmek. Ama bakıyorum ki harfler bile yüreğime dokunamıyor, yeterince aşkı yazamıyorum. Ben bir masallar ülkesinde yaşamıyorum, küçük bir aşk hikâyesinden her gün minik birer parça okuyor gibiyim.
Bu iki yabancının hikâyesi gibi, sonradan dost olan ama aşkın kıyısında dolaşıp duran iki yabancı gibi, ben şimdi okuduğu bir aşk hikâyesine kendini kaptıran garip bir yolcu gibiyim, bu yolculuğa eski bir tanıdıkla gider gibi mutlu ve huzurluyum. Yüzümdeki mutluluğun nedenini kimse sormasın, gözlerimdeki karışık rengi kimse merak etmesin, sevdiğimin kokusu içimde saklı, yüreğimde adı yazıyor ve ben hala bekliyorum, eski bir tanıdığı bekler gibi. Sevmek yaşamın diğer yüzü gibi, görünen yaşamdan farklı, büyük bir âlim gibi sevmeyi yeniden keşfetmek istiyorum, okuduğum duyduğum gördüğüm sevgilerden bir parça bulunan her günümü, geceye gözlerimi kaparken içimde bırakıyorum, hüznümü dışarı alıyorum ve nedense gece uykusu çöktüğünde hep ayrılığı kokluyorum. Bu yolculuk nereye kadar sürer bilmiyorum ama bir bilinmezliğe olmadığı kesin, sevilmenin yaşandığı yer senin yanın, bildiğim bir yer eminim, aşkı soranlara, yüreği taş olanlara hep susacağım, sadece senden ışıldayan renkler konuşsun, gökyüzü duysun sessizliğimi, oradan oraya yanıp sönen yıldızlar eşlik etsin sevgime, suya hasret toprak değsin hayallerime.
Adımı kullanmadan kurduğun diyalogların bir köşesi olmak bile bana huzur veriyor. İçimdeki duygu seli nasıl coşuyor bilemezsin, sen böylesin işte seni sevmemem mümkün değil, beni ve yazdıklarımı her okuduğunda, içinde bir acaba değil binlerce acaba bile olsa sevmek ve güzelliğini görmek için de bir o kadar neden var bu dünyada. Sen mutluluğun omzuma dokunan eli, yüreğimdeki aşkın sesisin..
Bu iki yabancının hikâyesi gibi, sonradan dost olan ama aşkın kıyısında dolaşıp duran iki yabancı gibi, ben şimdi okuduğu bir aşk hikâyesine kendini kaptıran garip bir yolcu gibiyim, bu yolculuğa eski bir tanıdıkla gider gibi mutlu ve huzurluyum. Yüzümdeki mutluluğun nedenini kimse sormasın, gözlerimdeki karışık rengi kimse merak etmesin, sevdiğimin kokusu içimde saklı, yüreğimde adı yazıyor ve ben hala bekliyorum, eski bir tanıdığı bekler gibi. Sevmek yaşamın diğer yüzü gibi, görünen yaşamdan farklı, büyük bir âlim gibi sevmeyi yeniden keşfetmek istiyorum, okuduğum duyduğum gördüğüm sevgilerden bir parça bulunan her günümü, geceye gözlerimi kaparken içimde bırakıyorum, hüznümü dışarı alıyorum ve nedense gece uykusu çöktüğünde hep ayrılığı kokluyorum. Bu yolculuk nereye kadar sürer bilmiyorum ama bir bilinmezliğe olmadığı kesin, sevilmenin yaşandığı yer senin yanın, bildiğim bir yer eminim, aşkı soranlara, yüreği taş olanlara hep susacağım, sadece senden ışıldayan renkler konuşsun, gökyüzü duysun sessizliğimi, oradan oraya yanıp sönen yıldızlar eşlik etsin sevgime, suya hasret toprak değsin hayallerime.
Adımı kullanmadan kurduğun diyalogların bir köşesi olmak bile bana huzur veriyor. İçimdeki duygu seli nasıl coşuyor bilemezsin, sen böylesin işte seni sevmemem mümkün değil, beni ve yazdıklarımı her okuduğunda, içinde bir acaba değil binlerce acaba bile olsa sevmek ve güzelliğini görmek için de bir o kadar neden var bu dünyada. Sen mutluluğun omzuma dokunan eli, yüreğimdeki aşkın sesisin..
