Yurekte Kanayan Yara Kerbela
kanlı kerbela ilahisi
Yer; Kerbela, toprak; kan renginde, toprak kan kokuyor. Çöl; toz-duman, çöl yanıyor! Dudaklar kupkuru, dudaklar çatlak çatlak. Resulullah Torunları çığlık atıyor: Su!.. Baba bir yudum su!...
Hz Zeynep yalvarırcasına: Yavruma su!... Ne olur, Allah rızası için bir avuç su!..
İmam Hüseyin bir hamle daha yapıyor Fırat'a doğru; Atlar kişniyor..kalpler göğüs kafesini delercesine çarpıyor..kılıçlar şakırdıyor..kılıçlar göğüs kafesinde parlıyor.
YKılıçlar iniyor...at düşüyor..kılıç düşüyor, kol düşüyor. Abbas düşüyor, Ebulfez düşüyor, Ali Asker düşüyor ve İmam düşüyor! Resulullah'ın öptüğü yere bir kılıç düşüyor: Baş kesiliyor..
Kara bulutlar çökmüş Kerbela çölünün üstüne. Gök alemi yasa bürünmüş, Ehlibet'e ağlıyor. Resulullah (A.S) kucak açmış şehitlere: Gelin!.. diyor. Hakkım size helaldir! Bir elime ayı, bir elime de güneşi verseydiler yine davamdan vazgeçmeyecektim. Allah şahittir ki, sizden razıyım! Yanında İmam Ali ve Fatima boyun bükmüş, O'nun yanında el-pençe divan durmuşlar. Gelenlere Adn Cenneti'nin ırmaklarından altın kaselerde su verecekler. Ya geride kalanlar!...Onlara yas tutuyor, onlara ağlıyorlar hazin... hazin...
Yer; Kerbela, ümmet; Kufeliler!..Yere batsaydı böyle bir mekan!...Olmaz olsaydı böyle bir ümmet!..
Düşman?: Allah'ın birliğine ve Resul'una iman etmişlermiş.. Resulullah evlatlarının katilleri.
Efendimin bıraktığı "iki emanet"ten birini ezip geçerken, diğerini de biçip geçerken, ne dediler, ne düşündüler acaba?
Bu mezalim, bu Allah'a isyan, bu cehalet, bu saltanat hırsı...Bu, bindörtyüz senedir İslam'ın kalbine saplanmış paslı hançer! Bu; alim ile cahilin, ehil ile gaspçının, zorbanın savaşı.
Bağışla beni ey Şehid-i Kerbela!
Birisi, Kerbela'yı saza-söze döktü: Ne "Yezid"i tanıdı, ne de seni anladı.
Birisi, mersiyeler okudu; ağladı, ağlattı..Ne okuyan anlattı ve ne de ağlayan anladı. Feryad-ı figan ettiler; sine vurdu, kan akıttılar. Fakat, Kerbela'da akan kanın sebeb-i İlahi'sini anlayamadılar.
Birisi ise, kenar durdu; ben taraf değilim, dedi, ya Hüseyin! Ne "Yezid"ten yana, ne de senden. Aynı Kufeliler gibi: Ne Hakk'ın yanında, ne de Batıl'ın. Ne zalimin yanında, ne de mazlumun.
Kerbela çölünün turabı olsam, Fırat'tan su taşıyanın, beni huzuruna kabul eder, bağışlarmısın?
Yer; Kerbela, toprak; kan renginde, toprak kan kokuyor. Çöl; toz-duman, çöl yanıyor! Dudaklar kupkuru, dudaklar çatlak çatlak. Resulullah Torunları çığlık atıyor: Su!.. Baba bir yudum su!...
Hz Zeynep yalvarırcasına: Yavruma su!... Ne olur, Allah rızası için bir avuç su!..
İmam Hüseyin bir hamle daha yapıyor Fırat'a doğru; Atlar kişniyor..kalpler göğüs kafesini delercesine çarpıyor..kılıçlar şakırdıyor..kılıçlar göğüs kafesinde parlıyor.
YKılıçlar iniyor...at düşüyor..kılıç düşüyor, kol düşüyor. Abbas düşüyor, Ebulfez düşüyor, Ali Asker düşüyor ve İmam düşüyor! Resulullah'ın öptüğü yere bir kılıç düşüyor: Baş kesiliyor..
Kara bulutlar çökmüş Kerbela çölünün üstüne. Gök alemi yasa bürünmüş, Ehlibet'e ağlıyor. Resulullah (A.S) kucak açmış şehitlere: Gelin!.. diyor. Hakkım size helaldir! Bir elime ayı, bir elime de güneşi verseydiler yine davamdan vazgeçmeyecektim. Allah şahittir ki, sizden razıyım! Yanında İmam Ali ve Fatima boyun bükmüş, O'nun yanında el-pençe divan durmuşlar. Gelenlere Adn Cenneti'nin ırmaklarından altın kaselerde su verecekler. Ya geride kalanlar!...Onlara yas tutuyor, onlara ağlıyorlar hazin... hazin...
Yer; Kerbela, ümmet; Kufeliler!..Yere batsaydı böyle bir mekan!...Olmaz olsaydı böyle bir ümmet!..
Düşman?: Allah'ın birliğine ve Resul'una iman etmişlermiş.. Resulullah evlatlarının katilleri.
Efendimin bıraktığı "iki emanet"ten birini ezip geçerken, diğerini de biçip geçerken, ne dediler, ne düşündüler acaba?
Bu mezalim, bu Allah'a isyan, bu cehalet, bu saltanat hırsı...Bu, bindörtyüz senedir İslam'ın kalbine saplanmış paslı hançer! Bu; alim ile cahilin, ehil ile gaspçının, zorbanın savaşı.
Bağışla beni ey Şehid-i Kerbela!
Birisi, Kerbela'yı saza-söze döktü: Ne "Yezid"i tanıdı, ne de seni anladı.
Birisi, mersiyeler okudu; ağladı, ağlattı..Ne okuyan anlattı ve ne de ağlayan anladı. Feryad-ı figan ettiler; sine vurdu, kan akıttılar. Fakat, Kerbela'da akan kanın sebeb-i İlahi'sini anlayamadılar.
Birisi ise, kenar durdu; ben taraf değilim, dedi, ya Hüseyin! Ne "Yezid"ten yana, ne de senden. Aynı Kufeliler gibi: Ne Hakk'ın yanında, ne de Batıl'ın. Ne zalimin yanında, ne de mazlumun.
Kerbela çölünün turabı olsam, Fırat'tan su taşıyanın, beni huzuruna kabul eder, bağışlarmısın?
