..αѕi_мєℓєk..
Banned
...яυнυм'α нιтαвєη!...
Uzun zaman oldu varlığından bir haber alamadım
Nerdesin şu an kimlerle ne yapıyorsun
Aç mısın tok musun bilmiyorum
Ruhum kim bakıyor sana kimlerle yatıyorsun kimlerle yaşıyor
kiminle yaşlanıyorsun?
Uzun zamandır bir boşluk var yanımda anlam veremiyorum
Bilmiyorum sende benim kadar ruhsuz musun?
Ağlarsam bir anlamı yok gülsem ifade edemiyorum
Yetersiz, eksik ve yalnız görüyorum kendimi
Aynaya bakan adamı tanıyamadığım sabahlar oluyor
Güneş bana artık hiçbir şey ifade etmiyor
Ya martılar boğazdan onlara her sabah ‘’merhaba’’ diyen olmuyor
Ekmek atmıyorum denize onlarda en az ben kadar aç sana
Meğer ne şanslı bir insanmışım
Şimdi daha iyi anlıyorum değerini.
Yokluğun bana sensizliği verdi
Ne yapsam boş ne söylesem gereksiz ne dinlesem eksik sözler
Nereye gitsem sen yoksun!
Hayat bana nasıl bir ders vermeye çalıştı anlamış değilim
Beni ruhsuz bırakacak kadar kötü bir ceza
‘’Ne yaptım’’ diye kendimi düşünmekten alamıyorum
Bir arkadaş bir dost bir sırdaş belki bir sevgili bile olamadın sen
Ben seni hepsinden çok sevmişim ki herkes evet herkes benim üzerimde seni arıyor
Ben seni düşünüyorum geceler gündüzlerle farksız oldu
Bazen uyuduğumu bile hatırlamıyorum
Ruhum ve artık inan bana neden yaşadığımı bile bilmiyorum
Varlığım kime faydalı yokluğum nerde eksik?
Ben neden yalnızım ruhum?
Ben buradayım ruhum senin beni unuttuğun benim seni hep hatırladığım
yerdeyim
Ben buradayım ruhum adını koyamadığım şehrin en karanlık yerindeyim
Ve ben buradayım seninle olduğum zannedip olmadığım evimdeyim
Sıkıntıdan eşyaların yerini değiştirmeye başladım
Saçlarım uzadı yine
Biraz da sakal bıraktım
Ne kadar önem taşımışsın hayatımda
O kadar büyük önem ki bu aslında beni taşımışsın içinde yıllarca
Belki kaybettiğimiz birbirimizi tanıyamadığımız onlarca yıl boyunca
Gittin gideli oyunlar oynuyorum kendime
Yalan söylüyorum ‘’bir gün gelecek’’ diye
Gözlerim artık varmış yokmuş seni görmedikçe
Kulaklarım olmuş olmamış sesini duymadıkça
Ellerim kimin umurunda sana dokunmadıkça
Ben ruhum’u kaybettim sence yaşıyor muyum şimdi?
Özledim ruhum seni özledim
Yazdıklarını okuyorum arasıra
Beraber çekildiğimiz filmde izliyorum bizi
Gülümsemelerimde çıkan seni görüyorum resimlerde
Ruhum uzun zaman oldu seni görmeyeli
Yüzünü bir an bile aklımdan çıkaramadım
Yüzün sevgim gibi her zaman kalbimde ve ben bu kalbi yerinden atmadım
Hiç tanımadığım bir şehrin en tanınmış yerinde oturmuş seni düşünüyorum
Senin için yazıyorum ve yaşıyorum
Bugün seni gördüm ruhum ve dün gece rüyamda
Artık söylemeliydim bunları sana
Yoksa sen bunları bilmeden ben gidecektim bu şehirden
Kim bilir belki de tanınmış bir şehre bir şiir gibi söylenip omuzlar üzerinde inan
gidecektim
Bir gün bunu sen hiç istemesen bile
Ben kendimi yazıyorum
Ben seni yazıyorum
İstediklerimi
Özlediklerimi
Hissettiklerimi yazıyorum ruhum!
Gözlerim kapalı resmini çizdim duvara tükenmez kalemle
İçimdeki seni kim tükettirebilir ki ruhum
Anla ne olur anla beni
Ruhsuzum ...
Ruhum.....
Nerdesin şu an kimlerle ne yapıyorsun
Aç mısın tok musun bilmiyorum
Ruhum kim bakıyor sana kimlerle yatıyorsun kimlerle yaşıyor
kiminle yaşlanıyorsun?
Uzun zamandır bir boşluk var yanımda anlam veremiyorum
Bilmiyorum sende benim kadar ruhsuz musun?
Ağlarsam bir anlamı yok gülsem ifade edemiyorum
Yetersiz, eksik ve yalnız görüyorum kendimi
Aynaya bakan adamı tanıyamadığım sabahlar oluyor
Güneş bana artık hiçbir şey ifade etmiyor
Ya martılar boğazdan onlara her sabah ‘’merhaba’’ diyen olmuyor
Ekmek atmıyorum denize onlarda en az ben kadar aç sana
Meğer ne şanslı bir insanmışım
Şimdi daha iyi anlıyorum değerini.
Yokluğun bana sensizliği verdi
Ne yapsam boş ne söylesem gereksiz ne dinlesem eksik sözler
Nereye gitsem sen yoksun!
Hayat bana nasıl bir ders vermeye çalıştı anlamış değilim
Beni ruhsuz bırakacak kadar kötü bir ceza
‘’Ne yaptım’’ diye kendimi düşünmekten alamıyorum
Bir arkadaş bir dost bir sırdaş belki bir sevgili bile olamadın sen
Ben seni hepsinden çok sevmişim ki herkes evet herkes benim üzerimde seni arıyor
Ben seni düşünüyorum geceler gündüzlerle farksız oldu
Bazen uyuduğumu bile hatırlamıyorum
Ruhum ve artık inan bana neden yaşadığımı bile bilmiyorum
Varlığım kime faydalı yokluğum nerde eksik?
Ben neden yalnızım ruhum?
Ben buradayım ruhum senin beni unuttuğun benim seni hep hatırladığım
yerdeyim
Ben buradayım ruhum adını koyamadığım şehrin en karanlık yerindeyim
Ve ben buradayım seninle olduğum zannedip olmadığım evimdeyim
Sıkıntıdan eşyaların yerini değiştirmeye başladım
Saçlarım uzadı yine
Biraz da sakal bıraktım
Ne kadar önem taşımışsın hayatımda
O kadar büyük önem ki bu aslında beni taşımışsın içinde yıllarca
Belki kaybettiğimiz birbirimizi tanıyamadığımız onlarca yıl boyunca
Gittin gideli oyunlar oynuyorum kendime
Yalan söylüyorum ‘’bir gün gelecek’’ diye
Gözlerim artık varmış yokmuş seni görmedikçe
Kulaklarım olmuş olmamış sesini duymadıkça
Ellerim kimin umurunda sana dokunmadıkça
Ben ruhum’u kaybettim sence yaşıyor muyum şimdi?
Özledim ruhum seni özledim
Yazdıklarını okuyorum arasıra
Beraber çekildiğimiz filmde izliyorum bizi
Gülümsemelerimde çıkan seni görüyorum resimlerde
Ruhum uzun zaman oldu seni görmeyeli
Yüzünü bir an bile aklımdan çıkaramadım
Yüzün sevgim gibi her zaman kalbimde ve ben bu kalbi yerinden atmadım
Hiç tanımadığım bir şehrin en tanınmış yerinde oturmuş seni düşünüyorum
Senin için yazıyorum ve yaşıyorum
Bugün seni gördüm ruhum ve dün gece rüyamda
Artık söylemeliydim bunları sana
Yoksa sen bunları bilmeden ben gidecektim bu şehirden
Kim bilir belki de tanınmış bir şehre bir şiir gibi söylenip omuzlar üzerinde inan
gidecektim
Bir gün bunu sen hiç istemesen bile
Ben kendimi yazıyorum
Ben seni yazıyorum
İstediklerimi
Özlediklerimi
Hissettiklerimi yazıyorum ruhum!
Gözlerim kapalı resmini çizdim duvara tükenmez kalemle
İçimdeki seni kim tükettirebilir ki ruhum
Anla ne olur anla beni
Ruhsuzum ...
Ruhum.....
