Aşk, Arkasına Bakmadan Gidenin Yakasından Düşmektir.
Aşk, Arkasına Bakmadan Gidenin Yakasından Düşmektir.
Gitmeseydin; dağılırdı kucağında uyuyan zaman dağılırdı tüm doğru bildiklerim. Seni soluyan geceler kadar karanlık olurdu sevişin.
Senrüzgar olup saçlarıma değen…
Senkeskin dillerim
Senetle tırnak kadar gerçek
Vegözlerin kadar oynak bir geçmişsin.
Kimi kandırmanın peşindesin deniz yeşili bir yalana sırtını dayayıp takime dar olmanın derdindesin? Git demedimkal demek kadar ağır bir hülyanın kapısında ağlarken usulca.Bitecek dedimşimdi unutulacak mektupların destan yalnızlığı.Yakılacaktır elbetzaten var olmayan bir aşkın ahengini bozan satırlarbirgün…
Ne çok ayak izin var kumsallardanasıl bir iştahın var senin.dillerinden en olmadık türküler dökülüyor ellerinin.Nedense hep ellerinden süzülen bir gölge gibiyim zamanda.Kımıltısız bir sığıntıyım ve her zaman ki gibi soluğumu tutmuş kışın geçmesini bekliyorum.
Hani demiştin yabu son baharıdır hikayemizinson türküsü ayrılığın.Bir elin parmakları kadar say günlerisonra hayat duracak aşkın durağındabiz serüvenlerin izini süreceğiz her yolculukta.Hiç eksilmeyecek coşkusu yan yana durmanın ve hiç unutmayacağız bize bağışlanmış lütfunu sevdanın.
İnsan gönüllüce kanar sonundabile isteye ateşe pervane yüreğini sever okşaryaralarını sarmaktansa. Senden sonra uzadı ve kırıldı gölgem sokaklarda.Artık bütün kıvrımlarından haberdardır adımlarım sokağının.Ne zaman bir düş girse kanımao sokak lambasının altında katarım geçmişi sana. Sonra geceler ağırlaşır ruhunla.
Aşk düştü yakandan yârim…
Aşkseni tarif etmekten azad etti kendini.Saatler gece yarısını vurduğunda terk ettiğin bu şehrin üstüne güneş doğmadı bir daha.Güncüller gecenin ayazına tutuldular açmadılar sabaha. Yani bıraktığın gibi her şey.Yani seni bıraktığı yerden sürükleyip götüren ırmağın kenarında hala o çakıl taşı.
Dilimin dönmediği kadar suskunum sana. Bir orman çağlıyor içimdedallarında kumrular. Duyuyor musun şarkımızı başkaları tutuyor artık fallarda.Onlardan geçilmiyor yani serçe parmaklarının ucunda yeni bir aşka yelken açanlar…Ne çoklar ve ne çok yanlışlar…
Yol ağzında duruyorum ve sesimin avazından birer birer döküyorum delillerini bırakıp gitmelerin. Kalbimi avuçlarına koyuyorum daha olmazsa ki belki dağılmışlığına kanıp terk ederler aşkın teknesini.Oysa…
Aynı yol ağzında haramilerin kınından çekilmiş bir yanlışlık değil miydi gördüklerim daha demin? Her defasında usanmadan yeni bir damar bulmuyormuydu kendine aşk akacak ve benhep harikulade kıvrımlarında dört nala…
Yâr !...
Sıradaki düşe çevirdin ya gözlerini
Katline karar kıldıklarından çekip aldığım hiç yoktan
Dünya yansa uyanmazdın hani
“elma”dediğim rüyalardan
Çık artık sana dillenmeyen masallardan.
Alıntıdır.
Gitmeseydin; dağılırdı kucağında uyuyan zaman dağılırdı tüm doğru bildiklerim. Seni soluyan geceler kadar karanlık olurdu sevişin.
Senrüzgar olup saçlarıma değen…
Senkeskin dillerim
Senetle tırnak kadar gerçek
Vegözlerin kadar oynak bir geçmişsin.
Kimi kandırmanın peşindesin deniz yeşili bir yalana sırtını dayayıp takime dar olmanın derdindesin? Git demedimkal demek kadar ağır bir hülyanın kapısında ağlarken usulca.Bitecek dedimşimdi unutulacak mektupların destan yalnızlığı.Yakılacaktır elbetzaten var olmayan bir aşkın ahengini bozan satırlarbirgün…
Ne çok ayak izin var kumsallardanasıl bir iştahın var senin.dillerinden en olmadık türküler dökülüyor ellerinin.Nedense hep ellerinden süzülen bir gölge gibiyim zamanda.Kımıltısız bir sığıntıyım ve her zaman ki gibi soluğumu tutmuş kışın geçmesini bekliyorum.
Hani demiştin yabu son baharıdır hikayemizinson türküsü ayrılığın.Bir elin parmakları kadar say günlerisonra hayat duracak aşkın durağındabiz serüvenlerin izini süreceğiz her yolculukta.Hiç eksilmeyecek coşkusu yan yana durmanın ve hiç unutmayacağız bize bağışlanmış lütfunu sevdanın.
İnsan gönüllüce kanar sonundabile isteye ateşe pervane yüreğini sever okşaryaralarını sarmaktansa. Senden sonra uzadı ve kırıldı gölgem sokaklarda.Artık bütün kıvrımlarından haberdardır adımlarım sokağının.Ne zaman bir düş girse kanımao sokak lambasının altında katarım geçmişi sana. Sonra geceler ağırlaşır ruhunla.
Aşk düştü yakandan yârim…
Aşkseni tarif etmekten azad etti kendini.Saatler gece yarısını vurduğunda terk ettiğin bu şehrin üstüne güneş doğmadı bir daha.Güncüller gecenin ayazına tutuldular açmadılar sabaha. Yani bıraktığın gibi her şey.Yani seni bıraktığı yerden sürükleyip götüren ırmağın kenarında hala o çakıl taşı.
Dilimin dönmediği kadar suskunum sana. Bir orman çağlıyor içimdedallarında kumrular. Duyuyor musun şarkımızı başkaları tutuyor artık fallarda.Onlardan geçilmiyor yani serçe parmaklarının ucunda yeni bir aşka yelken açanlar…Ne çoklar ve ne çok yanlışlar…
Yol ağzında duruyorum ve sesimin avazından birer birer döküyorum delillerini bırakıp gitmelerin. Kalbimi avuçlarına koyuyorum daha olmazsa ki belki dağılmışlığına kanıp terk ederler aşkın teknesini.Oysa…
Aynı yol ağzında haramilerin kınından çekilmiş bir yanlışlık değil miydi gördüklerim daha demin? Her defasında usanmadan yeni bir damar bulmuyormuydu kendine aşk akacak ve benhep harikulade kıvrımlarında dört nala…
Yâr !...
Sıradaki düşe çevirdin ya gözlerini
Katline karar kıldıklarından çekip aldığım hiç yoktan
Dünya yansa uyanmazdın hani
“elma”dediğim rüyalardan
Çık artık sana dillenmeyen masallardan.
Alıntıdır.
çok acıklı ama
