Merhaba prenses;
Öncelikle yaşadıkların için geçmiş olsun diyor,sabırlar diliyorum.Şu dünya da hepimiz türlü türlü olaylarla sınanıyoruz.Ve herkesin derdi kendine ağır , büyük gelir.Evladın dan bilerek vazgeçmedin sen.Önce bunu kafana yerleştir vicdan yapıp kendini hırpalama.Şayet engelli doğsaydı senin ömrün hep çaba, keder ve ödünlerle geçicekti.Engelli annelerini görüyoruz.Hallerinden memnun olduklarını gözlemlesekte , onların yüreğinde kopan fırtınaları bir kendileri bir de Allah bilir.Sen evladını kucağına almadan kaybettin..Evladının kokusunu içine çekip ,kocaman adam edip askere yollayıp şehadet haberini alan anneleri düşün.Allah kimseyi evlat acısı ile sınamasın.Kayınvalidene gelince diyecek bir şey bulamıyorum.Allah onu da ıslah etsin.Eşinle olan mutluluğuna odaklan gerisi boş.Dilerim en kısa zaman da evlat sahibi olursun ve bu kötü günleri atlatırsın.